ΕΥΧΕΣ

 

Αγαπημένοι μου μαθητές, στέλνω σε σας και στους δικούς σας, τις τρυφερές ευχές μου, για

 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

 

 Υγεία, αγάπη, χαρά, ευτυχία, πρόοδο σε όλους σας.

Με το καλό να ανταμώσουμε ξανά στο σχολείο μας όλοι μαζί, υγιείς!

 

 Για όσους μαθητές μου και γονείς έχουν ελεύθερο χρόνο και προπάντων διάθεση προτείνω να ακούσουν κάποια από τα παρακάτω καταπληκτικά Πασχαλινά διηγήματα που γράφηκαν από σπουδαίους Έλληνες Λογοτέχνες.

 

 ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

https://www.youtube.com/results?sp=mAEB&search_query=%CE%A0%CE%91%CE%A3%CE%A7%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%9D%CE%91+%CE%94%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91

 

Η πανδημία να νοηματοδοτήσει τη ζωή μας!

                                                       Ψύχραιμη ματιά

 

Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]

 

Η πανδημία να νοηματοδοτήσει τη ζωή μας!

 

Το σκοτάδι της πανδημίας δε λέει να υποχωρήσει. Κύματα μαύρων σύννεφων ήλθαν, έρχονται και επανέρχονται. Οι μεταλλάξεις- που παλιότερα οι περισσότεροι από εμάς (με εξαίρεση τους φοιτητές της Βιολογίας και της Ιατρικής) μόνο στα σχολεία τις είχαμε πρωτακούσει και μάλιστα ως πηγή βιολογικής ποικιλομορφίας και ως παράγοντα εξέλιξης– γίνονται λέξεις και έννοιες σκιάς και απειλής κατά της ζωής μας!

Παρακολουθούμε καθημερινά τους αριθμούς των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων, των θανάτων, που συσσωρεύει στο πέρασμά του ο Sars –Cov- 2. Κοιτάμε με ανησυχία και τα κοντινά μας πρόσωπα, που άλλοι νόσησαν, άλλοι «έφυγαν» που σημαίνει ότι το κακό πλησιάζει… Αγωνιούμε μην έλθει στο- ή εάν ήρθε, να παρέλθει από το- δικό μας σπιτικό. Προσβλέπουμε στο πότε θα απλωθούν τα εμβόλια (που και αυτά σε κάποιο βαθμό μας δημιουργούν μια ανησυχία-, για να ελέγξουμε την κατάσταση. Περιμένουμε με αγωνία το καλοκαίρι, για να συμβάλλει στην ύφεση της πανδημίας!

Προσέχουμε και ελπίζουμε… Γιατί, αν δούμε τη μεγάλη εικόνα της πανδημίας, θα διαπιστώσουμε ότι πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, αντιμετωπίζεται έστω επιμέρους μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Πιστεύουμε στη δύναμη της Γνώσης και της Επιστήμης. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών εμπιστευόμαστε την ορθολογική αντιμετώπιση της ασθένειας, τηρώντας τα μέτρα προστασίας. Τα «μηνύματα» από τα μέτωπα της έρευνας και της Ιατρικής είναι ελπιδοφόρα. Μας δίνουν δύναμη και ενθάρρυνση.

Όμως δεν παραβλέπουμε τα δράματα, τα οποία συμβαίνουν και θα συμβαίνουν. Στην Κρήτη μια οικογένεια έχασε τα τρία από τα τέσσερα μέλη της1 Μετά τον παπά και την παπαδιά (γονείς), λίγες μέρες μετά έχασε τη μάχη και ο 47χρονος γιος τους. Η κόρη τους, που επίσης είχε νοσήσει, ήταν η μοναδική που κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημα. Ο εφιάλτης της οικογένειας ξεκίνησε πριν από περίπου έναν μήνα όταν πέθανε από κοροναϊό μια στενή συγγενής τους και πήγαν στην κηδεία. Τραγική φιγούρα η κόρη. Απέμεινε μοναχή, ολομόναχη με μια ατέλειωτη άβυσσο μπροστά της. Πώς να βιώσει την απώλεια των δικών της; Πώς θα είναι ο ψυχικός κόσμος της; Πώς θα εκλογικεύσει το τραγικό γεγονός; Τί εφιάλτες θα κουβαλάει η μνήμη της; Πώς θα καταλαγιάσει τους πόνους της καρδιάς της;

Στο Δήμο Λοκρών (Φθιώτιδας) οι νεκροί σε 1,5 μήνα είναι περίπου 30, και από αυτούς οι 17 αφορούν την πόλη «φάντασμα», τη Μαλεσίνα! Το περιφερειακό «τρίγωνο» Καστοριά- Κοζάνη– Πέλλα έχει ξεχάσει από πότε είναι στο βαθύ κόκκινο και πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τον κορωνοϊό!

Βέβαια, στο τέλος, ο άνθρωπος θα ξεπεράσει τη σκληρή δοκιμασία. Ο  Πολιτισμός μας έχει

φοβερή δύναμη. Ναι, η πανδημία κάποια στιγμή θα φύγει. Το συλλογικό ψυχικό τραύμα που άφησε και αφήνει ο Covid-19 δεν μπορεί να εξαλειφθεί, μπορεί όμως να μαλακώσει. Προσδοκώντας και ενεργώντας έτσι, ώστε η πανδημία να μην αφήσει μόνο απώλειες, να μην αφήσει μόνο αιμορραγούσες πληγές, αλλά με νέα ψυχικά αντισώματα να αντιμετωπιστεί. Και ποια μπορεί να είναι τα αντισώματα αυτά; Ένας επαναπροσδιορισμός των αξιών, των ιεραρχήσεων, των ταχυτήτων μας, μια επανατοποθέτηση στη ζωή, στη σχέση με τον εαυτό μας, στη σχέση με τους συνανθρώπους μας!

Θα αφήσει πληγές ανοιχτές, αιμάσσουσες πληγές. Δεν πρέπει να τις προσπεράσουμε. Αντίθετα, πρέπει να μας κάνουν πιο ανθρώπινους, πιο ταπεινούς, πιο σοφούς. Να δώσουμε στη ζωή μας το πραγματικό της νόημα: την αγάπη, τη συμπόνια, τη συμπαράσταση, την αλληλεγγύη!

---

[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στην εφημερίδα της Καρδίτσας "Πρωινός Τύπος" στο φύλλο του Σαββατοκύριακου. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)

Οι «ρωγμές» και οι «αδυναμίες» μας μπορούν να ομορφύνουν τη ζωή μας!

 

Ψύχραιμη ματιά

 

Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]

 

 

Οι «ρωγμές» και οι «αδυναμίες» μας μπορούν να ομορφύνουν τη ζωή μας!

 

Μια γριά γυναίκα Κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο.

Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.

Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.

-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

-Μα γιατί; ρώτησε η γριά. Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;

-Ε, να! -Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!

Η γριά χαμογέλασε:

-Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!

Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του. Η χρήση των αδυναμιών, απαιτεί να βρίσκεται κανείς ένα σκαλί πάνω από το επίπεδο εκδήλωσης της αδυναμίας αυτής, για να μπορεί να διακρίνει τη μεγαλύτερη εικόνα και να την υπερβεί ή ακόμη και αξιοποιήσει επωφελώς, οπότε και απενεργοποιεί το αρνητικό της φορτίο.

Ο καθένας μας από την άλλη έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του, που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας, καθώς θα αγωνιζόμαστε με συνείδηση αυτών, να τις υπερβούμε και να ανέβουμε επίπεδο συνειδητότητας.

Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί να μπορούμε να συλλάβουμε την ατέλειά μας αυτή, ως αφορμή για ένα διαρκή αγώνα αυτοβελτίωσης και συμπάθειας προς όλους τους ανθρώπους, που κάνουν ανάλογο αγώνα.

«Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.

Αν ο καθένας μας δεν έβλεπε ούτε επικεντρωνόταν στις ατέλειες του διπλανού του, σαν τη γριά γυναίκα της ιστορίας μας, θα μπορούσε ακόμη και να τις μετατρέψει σε κάτι χρήσιμο και όμορφο. Έτσι και ο ίδιος και ο κόσμος μας θα γινόταν καλύτερος!

Πόσο ανώτερη, όμως, θα ήταν μια συμπεριφορά, όπου κάποιος, ακόμη κι αν ήταν το τέλειο δοχείο, χωρίς ρωγμές, με πρόθεση, αγάπη και επίγνωση, θα μοιραζόταν τον «πλούτο» του και σε κάθε πέρασμά του από τη ζωή…

Ακόμα περισσότερο, αν το κάνει τούτη την εποχή, «ποτίζοντας τους διψώντες και πεινώντες» που λόγω της πανδημίας έχουν αυξηθεί πολύ…!

---

[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στην εφημερίδα της Καρδίτσας "Πρωινός Τύπος" στο φύλλο του Σαββατοκύριακου. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)