Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με την Παρί Σεν
Ζερμέν πριν από λίγες μέρες έγινε αφορμή για... διαξιφισμούς μέσω Twitter για
τον πρωθυπουργό της χώρας μας Αλέξη Τσίπρα και τον αρχηγό της Αξιωματικής
Αντιπολίτευσης (και εν δυνάμει πρωθυπουργό) Κυριάκο Μητσοτάκη! Μετά την
πρόβλεψη του προέδρου της ΝΔ ότι το Champions League θα κατακτήσει η Παρί Σεν
Ζερμέν, ο Αλέξης Τσίπρας του έγραψε στο Twitter «Τελικά, ούτε η Παρί
Σεν Ζερμέν θα κερδίσει το Champions League ούτε και η ΝΔ τις επόμενες εκλογές».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε αμέσως (!) με... δεικτικό σχόλιο «Καλά, μια
λάθος πρόβλεψη για το Champions League έκανα, δεν έχασα και τα αποτελέσματα της
ΕΛΣΤΑΤ...».
«Παιδιά, πηγαίνετε αλλού να παίξετε!»
«Παιδιά, πηγαίνετε αλλού να μαλώσετε και να παίξετε. Αφήστε με
εμένα στα βάσανα μου», μας έλεγε θυμάμαι κάποια κρύα βράδια της δεκαετίας του ’80,
ο μπάρμπα- Κώστας, ένας ανήμπορος και βασανισμένος γέρος του χωριού μου, όταν
εμείς όντας μικρά παιδιά, περνούσαμε έξω από το υποτυπώδες σπίτι του που
βρισκόταν στη στροφή του δρόμου, και λίγο πριν πούμε αναμεταξύ μας «καληνύχτα»,
μαλώναμε - καμιά ώρα!- χωρίς ουσιαστικό λόγο. Χορτασμένος από πόνο και
πικραμένος από τα βάσανα της ζωής, δεν ήθελε ούτε καν να ακούει τους δικούς μας
ανούσιους καβγάδες, τα μαλώματα και τις αντιθέσεις μας.
«Παιδιά, πηγαίνετε αλλού να μαλώσετε και να
παίξετε. Αφήστε μας στην ταλαιπωρία μας», λένε σήμερα οι πολίτες τουλάχιστον σ’ αυτούς τους δύο πολιτικούς
που μαλώνουν σαν τα κοκόρια μεταξύ τους,
μη κρατώντας τις περισσότερες φορές ούτε καν τα προσχήματα που οφείλουν να
κρατούν. Όσο σκληρή και κυνική και αν φαίνεται η σύγκριση, είναι δυστυχώς
πραγματική. Παίζουν μεταξύ τους σαν τα μικρά παιδιά. Παίζουν με τις λέξεις και τις γκριμάτσες τους. Παίζουν στο Twitter.
Παίζουν, αδιαφορώντας ουσιαστικά για το δικό μας πόνο. Με την αγωνία του γονιού
που βλέπει άνεργο το παιδί του, έτοιμο να ξενιτευτεί. Του συνταξιούχου να ζήσει
αξιοπρεπώς το υπόλοιπό της ζωής του. Του ανέργου οικογενειάρχη, που τον πνίγουν
τα χρέη, να βρει μια δουλειά. Του υπαλλήλου που βλέπει το εισόδημα του συνεχώς
να κατρακυλά και, επιπλέον, να επικρέμεται από πάνω του η «σπάθα» της απόλυσης.
Παίζουν, για το δικό τους καλό, για την ικανοποίηση των δικών τους σχεδίων.
Παίζουν για την «πάρτη τους» μόνο, χρησιμοποιώντας όλους εμάς ως μέσο ανάδειξης
τους, στη θέση του νικητή. Δυστυχώς
αυτός είναι ο κανόνας και οι εξαιρέσεις είναι τόσο λίγες που χάνονται μέσα σε
αυτόν.
Μην ψάχνουν να βρουν ποιοι και γιατί
απαξιώνουν την πολιτική. Οι ίδιοι αυτοί που ζητούν την ψήφο
μας, απαξιώνουν τους εαυτούς τους και την πολιτική, όταν μέσα σ’ αυτή την κρίση
βρίσκουν χρόνο να «μιλάνε» αναμεταξύ τους μέσω tweets. Απαξιώνουν την πολιτική και απογοητεύουν το λαό αυτοί οι ίδιοι,
όταν απολαμβάνουν σε τέτοιες δύσκολες εποχές προκλητικά φορολογικά προνόμια, απαλλάσσοντας τον εαυτό τους από το φόρο
εισοδήματος σε χρηματικά ποσά
που αντιστοιχούν σε ποσοστά 25% έως και 77%
των καθαρών εισοδημάτων, τα οποία λαμβάνουν ετησίως από τις δραστηριότητές
τους στο Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα για το ίδιο ετήσιο εισόδημα ένας απλός
πολίτης πληρώνει έως και πέντε φορές υψηλότερο φόρο από καθένα τους![2]
Απαξιώνουν την
πολιτική και απογοητεύουν το λαό οι ίδιοι, αφού απώτερος στόχος τους είναι να ικανοποιήσουν
τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και στην κατεύθυνση αυτή χρησιμοποιούν σαν μέσο
τα προβλήματα του απλού πολίτη, τα προβλήματα του τόπου μας, για να
ικανοποιήσουν το «θέλω» τους, που είναι ένα
και το αυτό: η εξουσία.
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη
και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν
επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία
κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
Share this
