Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023

Η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι να διδάσκει τους μαθητές που έχει, όχι εκείνους που θα ’θελε να έχει!

 


 

Η δουλειά μας είναι να διδάσκουμε τους μαθητές που έχουμε. Όχι εκείνους που θα θέλαμε να έχουμε. Ούτε εκείνους που κάποτε είχαμε. Μόνο αυτούς που έχουμε αυτή τη στιγμή. Όλους αυτούς όμως! (Kevin Maxwell –Αμερικανός παιδαγωγός)

 

Είναι συνηθισμένη πλάνη να πιστεύουμε ότι η ησυχία μέσα στην τάξη συνεπάγεται και παρακολούθηση του μαθήματος αλλά και το αντίστροφο ότι κάθε φασαρία είναι ένδειξη αδιαφορίας για το μάθημα.

Στη σύγχρονη εποχή θεωρώ ότι το μεγαλύτερο δίλημμα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας εκπαιδευτικός είναι το εξής: να μείνει ακλόνητος στη θέση του, βάζοντας κόντρα στην καταιγιστική πορεία των μαθητών του προς το μέλλον, με πιθανό όμως κίνδυνο το μεταξύ τους χάσμα να γίνει τεράστιο ή να ακολουθήσει από κοντά την πορεία των μαθητών του, μειώνοντας το χάσμα, παίρνοντας όμως το ρίσκο του τι επιφυλάσσει το χωρίς φρένα ταξίδι όλων προς το μέλλον;   

Τη σημερινή εποχή, κακά τα ψέματα, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών καταναλώνει μεγάλο μέρος από την ενέργειά της για την επίτευξη ησυχίας και τάξης μέσα στην αίθουσα. Η αιτιολογία που προβάλει είναι πως η μάθηση προϋποθέτει συγκέντρωση και η συγκέντρωση με τη σειρά της προϋποθέτει ησυχία. Σωστά, μόνο που κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Για τους μαθητές της σημερινής εποχής δε φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο.

Οι νέοι σήμερα έχουν πολύ πιο αυξημένη την ικανότητα για multitasking = πολυδιεργασία (να κάνουν ταυτόχρονα πολλά πράγματα μαζί). Πάρα πολλοί από αυτούς μπορούν να προσέχουν στο μάθημα, ενώ ταυτόχρονα κάνουν και κάτι άλλο όπως π.χ να μιλάνε με το διπλανό τους. Οι εκπαιδευτικοί από την μεριά τους το χαρακτηρίζουν έλλειψη συγκέντρωσης, αλλά μήπως τελικά πρόκειται για ένα νέο είδος δεξιότητας που εκείνοι απλά δεν κατέχουν; Παλαιότερα, οι καλοί σε επίδοση μαθητές ήταν πάντα ήσυχοι και συγκεντρωμένοι μέσα στην τάξη. Τη σημερινή εποχή σε αρκετό ποσοστό «οι καλοί μαθητές» είναι αρκετά ανήσυχοι και με διασπασμένη προσοχή. Παλαιότερα, όταν οι μαθητές ένιωθαν ότι κάτι τους ενδιέφερε έκαναν ησυχία για να ακούσουν. Σήμερα, όταν κάτι τους κεντρίζει το ενδιαφέρον, θέλουν να το πουν. Και έχουν ανυπομονησία να το πουν, γι’ αυτό μπορεί να μιλάνε όλοι μαζί και χωρίς να τους έχει δοθεί ο λόγος πρώτα.

Είναι συνηθισμένη πλάνη να πιστεύουμε ότι η ησυχία μέσα στην τάξη συνεπάγεται και παρακολούθηση του μαθήματος αλλά και το αντίστροφο ότι κάθε φασαρία είναι ένδειξη αδιαφορίας για το μάθημα. Παράδειγμα: προσωπικά μου συμβαίνει πολύ συχνά τελευταία ο υπερβάλλων ζήλος των μαθητών να αποδιοργανώνει την τάξη και να διαταράσσει την ησυχία. Οφείλω, βέβαια, να παραδεχτώ ότι εκείνος που αποδιοργανώνεται τελικά από μια τέτοια στάση των μαθητών είμαι μάλλον εγώ ο ίδιος και όχι εκείνοι.  Ίσως έχει έρθει ο καιρός που εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αυξήσουμε το όριο ανοχής μας στη φασαρία των μαθητών. Να μάθουμε να την αντέχουμε λίγο παραπάνω και να μην την ενοχοποιούμε εκ προοιμίου ως ένδειξη αδιαφορίας προς το μάθημα. Υπάρχει η αυξημένη πιθανότητα να πρόκειται για έκρηξη ενδιαφέροντος. Επομένως, το δημιουργικό μπάχαλο είναι σίγουρα καλύτερο από την ησυχία νεκροταφείου.   

Το θέμα είναι ότι τα παιδιά σήμερα λόγω της έκρηξης της τεχνολογίας έχουν μάθει να έχουν άμεση πρόσβαση στο καθετί και στον καθένα (να είναι online) και έτσι θεωρούν ότι μπορούν να έχουν άμεση ανταπόκριση και από τους εκπαιδευτικούς τους. Γι’ αυτό είναι ανυπόμονοι και άμεσοι όσον αφορά την εκδήλωση διάθεσης επικοινωνίας. Και την ώρα που κάτι τους κεντρίζει το ενδιαφέρον και αποφασίζουν να αναλάβουν δράση, έστω και αν αυτή είναι σπασμωδική και άκομψη, εμείς οι εκπαιδευτικοί τους κόβουμε λέγοντάς τους: «περιμένετε, κάντε ησυχία, ακούστε»! Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί τα σημερινά παιδιά είναι τόσο παθητικά.

Επικρατεί η άποψη ότι για την παθητικότητα των σημερινών παιδιών ευθύνεται η υπερβολική τους ενασχόληση με τα καλούδια των νέων τεχνολογιών: κινητά, υπολογιστές, ίντερνετ κ.α. Ας δούμε το θέμα με μια άλλη ματιά. Κατά τη γνώμη μου την παθητικότητα ενός παιδιού δεν την αυξάνει το μεγάλο μέγεθος της πληροφορίας που δέχεται από τις τεχνολογικές συσκευές, αλλά το γεγονός ότι δεν ξέρει τι να την κάνει αυτή την πληροφορία. Κανείς δεν του μαθαίνει τι να πετάξει, τι να κρατήσει και πώς να την κάνει δημιουργική αυτή την πληροφορία. Το σχολείο με τον τρόπο του λέει: «Πέτα τη όλη, είναι άχρηστη και επικίνδυνη. Ασχολήσου μόνο με τα επιτεύγματα του παρελθόντος». Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα παιδιά να ζουν στο μέλλον έξω από το σχολείο και το σχολείο να τα επαναφέρει απότομα στο παρελθόν. Ο απόλυτος διχασμός. Μήπως τελικά παθητικότητα επιδεικνύει και ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα, όταν επιμένει σε μεθόδους του παρελθόντος που είναι φανερό ότι δεν έχουν αποτέλεσμα στα σημερινά παιδιά; Είναι μεγάλη ψευδαίσθηση να πιστεύουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί ότι είμαστε θεματοφύλακες του πλούτου του παρελθόντος, όταν το παρελθόν όλο και περισσότερο μοιάζει και πιο μακρινό και κινδυνεύει σε λίγα χρόνια να μην φαίνεται  πια καθόλου στον ορίζοντα. Κατά τη γνώμη μου ήρθε η ώρα που οι εκπαιδευτικοί και το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να αποδεχτούν το νέο τους ρόλο: να περιορίσουν το χάσμα που πάει να δημιουργηθεί ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Όχι όμως μένοντας προσκολλημένοι στο παρελθόν, ούτε προσπαθώντας να ανακόψουν το μέλλον, αλλά ενώνοντας τα δύο με γέφυρα το παρόν. 

Συγκρίνοντας  τους μαθητές από γενιά σε γενιά διακρίνουμε μια δραματική αλλαγή στη στάση τους απέναντι στη διδασκαλία. Ένα ίσως βιαστικό συμπέρασμα θα καταλήξει ότι οι σημερινοί μαθητές προσέχουν λιγότερο, καταλαβαίνουν λιγότερα και ενδιαφέρονται λιγότερο για τη γνώση. Μάλιστα ως η σημαντικότερη αιτία αυτών προβάλλεται η αποβλάκωσή τους από τη χρήση των νέων τεχνολογιών. Βέβαια το να λέμε το εξής: «τα παιδιά σήμερα έχουν χαζέψει από το πολύ κινητό και ίντερνετ» είναι λιγάκι παράδοξο από τη στιγμή που εμείς είμαστε αυτοί που το εφηύραμε, το καθιερώσαμε και τους το αγοράζουμε.

Θα τολμήσω να εκφράσω μια άποψη που είμαι σίγουρος ότι θα προκαλέσει έντονο και εύλογο αντίλογο. Μήπως ο κόσμος πλέον γύρω μας αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα εκτός από ένα πράγμα που επιμένει να μένει στάσιμο εδώ και δεκαετίες: οι προσδοκίες των εκπαιδευτικών από τους μαθητές τους; Οι εκπαιδευτικοί στην πλειοψηφία τους έχουν τις ίδιες απαιτήσεις και προσδοκίες από τους σημερινούς μαθητές με εκείνες που είχαν και από τις παλαιότερες γενιές μαθητών. Συνεχίζουν να επιζητούν το μοντέλο του ήσυχου και «διαβαστερού» μαθητή σε μία εποχή με πολύ «θόρυβο», εξωφρενική ταχύτητα και απειρίζουσα πληροφορία. Μήπως το πρότυπο που έχουν στο μυαλό τους είναι η δική τους στάση ως μαθητές πριν από πολλά χρόνια;

Τα σημερινά παιδιά φαίνεται να παρουσιάζουν έλλειμμα κριτικής σκέψης. Είναι φως φανάρι το γιατί: το μάθημα που τους παρέχουμε είναι για παιδιά του μακρινού παρελθόντος. Συνεχίζουμε να τα φορτώνουμε με πληροφορία η οποία αναπόφευκτα χάνεται μέσα στην τεράστια πληροφορία που έτσι και αλλιώς δέχονται καθημερινά, ενώ στο μέλλον, που συνεχώς έρχεται όλο και πιο γρήγορα, το μόνο που θα τους χρειαστεί είναι η κριτική σκέψη. Μήπως αυτό που οι εκπαιδευτικοί ονομάζουν αδιαφορία και ανικανότητα των σημερινών μαθητών δεν είναι τίποτα άλλο πάρα το τεράστιο χάσμα μεταξύ εκπαιδευτικής διαδικασίας και μαθητών το οποίο δημιουργήθηκε, γιατί οι εκπαιδευτικοί στην μεγάλη τους πλειοψηφία επιμένουν στα ίδια ενώ οι μαθητές είναι συνεχώς σε κάτι καινούργιο;

Το θέμα, λοιπόν, είναι πώς θα καταφέρουμε το χάσμα αυτό να μην γίνει τάφρος. Υπάρχει τρόπος ή είναι κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο; Το μόνο σίγουρο είναι πως η φόρα των μαθητών προς το μέλλον δεν ανακόπτεται και δεν είναι σωστό να ανακοπεί. Η εκπαιδευτική πράξη πρέπει να λαμβάνει υπόψη το πώς πραγματικά είναι οι μαθητές σήμερα και όχι το πώς θα θέλαμε να είναι. Είναι ζωτική ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να συνειδητοποιήσουν τις ιδιαιτερότητες των σημερινών μαθητών και να τις αποδεχτούν. Η αποδοχή της διαφορετικότητας και η ενσυναίσθηση είναι οι γέφυρες στο χάσμα που υπάρχει μεταξύ τους. Αντίθετα, η χειραγώγηση, η κατήχηση, η πατερναλιστική διάθεση και η ενοχοποίηση μεγεθύνουν το χάσμα αυτό.

Κλείνω με ένα παραμύθι από το παρελθόν μέχρι το μέλλον. (Γι’ αυτό δεν ξεκινάει με το: Μια φορά και ένα καιρό…)

Οι μαθητές ήταν οι επιβάτες μιας υπερταχείας αμαξοστοιχίας που έτρεχε με υπερηχητική ταχύτητα και οι εκπαιδευτικοί ήταν οι ελεγκτές της κυκλοφορίας ακίνητοι δίπλα στις ράγες να φωνάζουν στους μαθητές: «ιστορία, λογοτεχνία, επιστήμες, ο πλούτος του παρελθόντος, αξίες, ελαττώστε ταχύτητα γιατί…..» Αλλά οι μαθητές δε γινόταν να ακούσουν, αφού έτρεχαν πιο γρήγορα από την ταχύτητα του ήχου.

Πέρασε ο καιρός, είδαν και αποείδαν οι εκπαιδευτικοί και σκέφτηκαν ότι, αφού ο ήχος δεν φτάνει στους μαθητές τους, να τους τα δείχνουν όλα με εικόνες. Έτσι, έκαναν όλη τη γνώση power-point και βίντεο. Μόνο που δεν είχαν προβλέψει την εξέλιξη της τεχνολογίας και πως η αμαξοστοιχία των μαθητών δεν έτρεχε πια με την ταχύτητα του ήχου αλλά του φωτός. Οι μαθητές δεν προλάβαιναν πλέον να δουν τίποτα από τον έξω κόσμο μέσα από τα παράθυρα της αμαξοστοιχίας. Οπότε όλη αυτή η δουλειά των εκπαιδευτικών με τις εικόνες πήγε στράφι και ένιωθαν αόρατοι για τους μαθητές τους. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι μαθητές πλέον ήταν να παρατηρούν τον κόσμο μέσα από κάτι μικρές οθόνες που είχαν μαζί τους μέσα στην αμαξοστοιχία. Και έτσι σταμάτησαν να κοιτάνε έξω. Το χάσμα μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών κινδύνευε να γίνει τάφρος μιας και οι μαθητές όλο ξεμάκραιναν και οι εκπαιδευτικοί έμεναν ασάλευτοι στην ίδια θέση.

Οι εκπαιδευτικοί τότε αποφάσισαν να τα παίξουν όλα για όλα. Σε κάποια στάση από τις λιγοστές που έκανε η αμαξοστοιχία επιβιβάστηκαν και αυτοί και πολύ διακριτικά έκατσαν σε διπλανές θέσεις με τους μαθητές τους. Οι μαθητές αν και παραξενεύτηκαν στην αρχή από την παρουσία των εκπαιδευτικών μετά από λίγο επέστρεψαν το βλέμμα τους πάλι στις μικρές οθόνες. Τότε συνέβη κάτι περίεργο: οι εκπαιδευτικοί ρώτησαν τους μαθητές αν θα τους επέτρεπαν να κοιτάξουν και εκείνοι μέσα από τις μικρές οθόνες των μαθητών. Οι μαθητές δέχτηκαν με  απροθυμία και καχυποψία φοβούμενοι την επίπληξη και την κατήχηση που πιθανόν να ακολουθούσε. Οι εκπαιδευτικοί όμως άρχισαν να δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τις οθόνες και να ρωτάνε τι είναι εκείνο, τι είναι το άλλο. Οι μαθητές ξαφνιάστηκαν. Δεν περίμεναν μια τέτοια στάση των εκπαιδευτικών και σήκωσαν το βλέμμα από τις οθόνες αναζητώντας τα μάτια των συμμαθητών τους για να δουν αν όλοι είχαν την ίδια εντύπωση. Όλοι κοιταζόντουσαν πλέον στα μάτια με ματιές συνωμοτικές, σαν να μοιράζονταν το ίδιο μυστικό. Κάποιοι μάλιστα κοίταξαν έξω από τα παράθυρα και είδαν για πρώτη φορά τον κόσμο, όπως ήταν στην πραγματικότητα. Είδαν την ιστορία, τη λογοτεχνία, τις επιστήμες, τις τέχνες και όλο αυτό τον πλούτο του παρελθόντος.  Εύλογα οι περισσότεροι πίστεψαν ότι η αμαξοστοιχία είχε σταματήσει να τρέχει. Βλέπετε, δεν τους πέρναγε ποτέ από το μυαλό ότι απλά ο κόσμος πλέον έτρεχε μαζί τους.    

Επομένως, αν θέλουμε οι μαθητές να μην ξεχάσουν την ιστορία, την λογοτεχνία, τις επιστήμες, την τέχνη και όλο αυτό τον πλούτο του παρελθόντος η μόνη λύση είναι να τα πάρουμε όλα αυτά μαζί μας ως πυξίδα στο ταξίδι μας για το μέλλον και όχι να τα χρησιμοποιήσουμε ως άγκυρα, επειδή φοβόμαστε το ταξίδι. Το ταξίδι αυτό είναι αναπόφευκτο να γίνει και προσοχή: αν η άγκυρα σπάσει θα μείνει για πάντα στα βάθη των ωκεανών.

 

Κείμενο του εκπαιδευτικού Δημήτρη Τσιριγώτη στην ηλεκτρονική σελίδα www.alfavita.gr, 30/8/2023, διασκευασμένο από μένα.

 


Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του τουρισμού στα νησιά μας;

 

Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του τουρισμού στα νησιά μας;

Πολλοί είναι και φέτος, οι τουρίστες που κατέκλυσαν τα νησιά μας και γενικά την ηλιόλουστη Μεσογειακή χώρα μας. Πήραν αεροπλάνα, με απευθείας πτήσεις -charters ή με φτηνές αεροπορικές πτήσεις -low cost. Ήρθαν με πλοία, μικρά και μεγάλα ιδιωτικά και μη, μέχρι και με κρουαζιερόπλοια, για να μας επισκεφτούν. Όταν οι τουρίστες έρχονται για διακοπές στην Ελλάδα, από όλα τα μέρη του κόσμου, περιμένουν να δουν και να ζήσουν, σε ένα παραδοσιακό Ελληνικό νησί. Το ίδιο επιθυμούμε και εμείς, όταν επισκεπτόμαστε τα νησιά μας.

Όμως, πέρα από την εικόνα των Εκκλησιών, των Αρχαιολογικών χώρων, των Μουσείων και λοιπών Ιστορικών θησαυρών, που είναι σταθερή, δεν βλέπουν πια στα νησιά μας, εκείνο το χαρακτηριστικό, ιδιαίτερο νησιώτικο χρώμα. Η αιτία είναι η αλματώδης ανάπτυξη των νησιών μας, η οποία συνυφαίνεται με την αλόγιστη και άναρχη δόμηση, χωρίς το παραδοσιακό σχέδιο. Άναρχη δόμηση, η οποία δε λαμβάνει υπόψη της τα τοπικά χαρακτηριστικά των νησιών. Έτσι, καταστρέφει την ιδιαίτερη εικόνα, τον χαρακτήρα του κάθε τόπου, μαζί και το περιβάλλον.

Αλλάζοντας σταδιακά τα ελληνικά νησιά την εικόνα τους, για ποιο λόγο να τα επισκεφτούν οι τουρίστες, ώστε να γνωρίσουν το ιδιαίτερο τοπίο τους; Για ποιο λόγο θα συνεχίσουν να κάνουν τις διακοπές τους οι τουρίστες, στα άλλοτε ήσυχα νησιά, που τώρα περισσότερο μοιάζουν με πολυθόρυβες, κοσμοπολίτικες πόλεις; Είναι βέβαιο ότι με το χρόνο ο τουρισμός θα περιορίζεται σε «φτηνιάρικους» τουρίστες και ο μαζικός τουρισμός, θα αποτελείται από γκρουπ φτωχό-τουριστών, μεθυσμένων και «φτιαγμένων», αυτούς που δε σέβονται τίποτα, σε μια ξένη χώρα και βρωμίζουν, σπάζουν και καταστρέφουν ό, τι βρουν, ζώντας τον Ελληνικό τουριστικό μύθο τους.

 Αυτές οι σκέψεις, προβληματίζουν σήμερα, όλους τους εξαιρετικά έμπειρους επιχειρηματίες του τουρισμού (τουριστικούς πράκτορες, ξενοδόχους, εμπόρους, πλοιοκτήτες ημερόπλοιων κ. λπ.).

Πέρα από την αλλοίωση του νησιώτικου τοπίου, η υπέρ- πληθώρα τουριστών, δημιούργησε πολλά προβλήματα στις υπάρχουσες υποδομές των μόνιμων κατοίκων. Τόσα πολλά προβλήματα, ώστε αυτές δεν αντέχουν πια άλλους επισκέπτες, με αποτέλεσμα τις διακοπές ρεύματος και νερού. Όσον αφορά το κυκλοφοριακό, είναι δυσανάλογη η πληθώρα των αυτοκινήτων, με τους διαθέσιμους δρόμους και τα πάρκινγκ. Τα τουριστικά και αστικά λεωφορεία, τα βανάκια, τα ταξί, τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, τα ΙΧ, οι τεράστιες νταλίκες και τα φορτηγά, μαζί με τα μηχανάκια και τα τραινάκια, πολλαπλασιάστηκαν. Έτσι, όλα μαζί ανακατεμένα, κάνουν αφόρητη την κυκλοφορία ντόπιων και επισκεπτών, όχι μόνο στις πρωτεύουσες των νησιών, αλλά και στα χωριά τους. Η κίνηση στους περιορισμένους, νησιώτικους δρόμους, μοιάζει με αυτήν της Αθήνας, με συχνά μποτιλιαρίσματα και ατέλειωτες καθυστερήσεις, μαζί με μικρό –ατυχήματα, ιδίως όταν τα φανάρια δε λειτουργούν. Όσο για το παρκάρισμα, ο καθένας αφήνει το όχημά του, όπου θέλει και όπου τον βολεύει. Οι ποδηλατοδρόμοι, είναι στενοί μη λειτουργικοί και δημιουργούν προβλήματα, σε ορισμένα επικίνδυνα σημεία, σε πεζούς και σε ποδηλάτες.

 Αναφορικά με την παραδοσιακή, Ελληνική κουζίνα, τα ντόπια κρέατα δεν φτάνουν, οι ζωοτροφές ακριβαίνουν και τα βοσκοτόπια και οι κάμποι, αφού εγκαταλείφθηκαν, ξεχερσώθηκαν, για να κτιστούν τουριστικά καταλύματα και ξενοδοχεία. Έτσι, εισάγουμε κρέατα, από τις Βαλκανικές χώρες και ο θρυλικός μουσακάς, αντικαταστάθηκε με το fast food -φαστ φουντ (γρήγορο γεύμα) και το παστίτσιο, με το φίγκερ φουντ- finger food (φαγητό στο χέρι), εξαφανίζοντας την γνήσια, ντόπια γεύση, ακόμη και της Ελληνικής νόστιμης σαλάτας.

Όσον αφορά την κοινή ησυχία και τις ώρες της από τις 3-5 το απόγευμα, οι μηχανές με βγαλμένες εξατμίσεις, διακόπτουν τον ύπνο των τουριστών. Επίσης, αυτοκίνητα που έχουν στη διαπασών, εκκωφαντική μουσική και καψουρο-τράγουδα, διασχίζουν ανενόχλητα τους δρόμους, χωρίς να νοιάζονται για την ενοχλητική ηχορύπανση. Ακόμη και τα βεγγαλικά τις μεσονύκτιες ώρες, που σε περίοδο καύσωνα, ενέχουν πιθανό κίνδυνο πυρκαγιάς, διακόπτουν την ησυχία των επισκεπτών. Ποικίλοι θόρυβοι από παντού, από υπαίθριες μουσικές σκηνές και πίστες, με καλλιτέχνες για «αρπαχτές», θερινές συναυλίες, σε Στάδια, που ξεκινούν από τις εννέα και τελειώνουν ως και τις δύο μετά μεσάνυχτα. Θόρυβος, φασαρία και φωνές από παντού, που για τους παραθεριστές δεν συνάδουν, με ένα ήσυχο τουριστικό προορισμό.

Σχετικά με την καθαριότητα, όσο και αν πασχίζουν οι αρμόδιοι του Δήμου και οι οδοκαθαριστές, πώς να προλάβουν την υπερπαραγωγή σκουπιδιών, από τον υπερδιπλασιασμό των κατοίκων του νησιού; Όσοι Ευρωπαίοι αγόρασαν ή νοικιάζουν μακρόχρονα σπίτια, φροντίζουν τελευταία να τα «ξεφορτωθούν». Ιδίως οι Άγγλοι, που μετά το «Brexit» είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν μπορούν να μείνουν παραπάνω από τρεις μήνες, στο ίδιο ελληνικό νησί. Πολλοί ισχυρίζονται πως, όταν γνώρισαν τα ελληνικά νησιά τις δεκαετίες του 80-90, αυτά έμοιαζαν με ήρεμο, καταπράσινο Ελληνικό Παράδεισο. Τώρα τους θυμίζουν, μια πολυθόρυβη και ενοχλητική μεγαλούπολη.

Οι περισσότερες παραλίες χάθηκαν, κάτω από την άκρατη και αλόγιστη εκμετάλλευση των ομπρελο-καθισμάτων. Τα πεζοδρόμια έκλεισαν, από τα εμπορικά, τουριστικά είδη και την πληθώρα τραπεζο-καθισμάτων, των καφεστιατορίων. Σίγα – σιγά, το ελληνικό νησί έχασε την γνήσια μορφή του, το φιλόξενο και φιλήσυχο πρόσωπό του και θυμίζει πιο πολύ ένα κάκιστο αντίγραφο, κοσμοπολίτικων μεγαλουπόλεων, αφού πολλά θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους, αλλοιώνοντας γρήγορα τη μορφή τους και βάζοντας σε κίνδυνο, την βιώσιμη και μακροχρόνια ανάπτυξή τους.

Ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης υποστηρίζουν πολλοί τουριστικοί παράγοντες ότι είναι μονόδρομος. Δηλαδή τουρισμός, παράλληλα με την αγροτική και κτηνοτροφική παράγωγη, μαζί με μια ισορροπημένη και αρμονική ανάπτυξη, με σεβασμό προς το περιβάλλον. Αλλιώς ο τουρισμός, θα μείνει στάσιμος και μόνο με προχειρότητες για λίγους μήνες, αφού τα νησιά έπαψαν πια να μοιάζουν με παραδοσιακά νησιά. Διότι πέρα από τη θάλασσα και τον ήλιο, έχασαν το ξεχωριστό, νησιώτικο, Ελληνικό τους χρώμα, την ηρεμία, την ξεκούραση και τη σωστή διασκέδαση. Για αυτό οι τουρίστες, θα στραφούν σε άλλους πολλούς, τουριστικούς και ανταγωνιστικούς προορισμούς. Ήδη φέτος άρχισε να φαίνεται η πλάτη των τουριστών σε δυο πανέμορφα κοσμοπολιτικά, ξακουστά νησιά, την Μύκονο και τη Σαντορίνη. Αν θέλουμε βιώσιμη και μακρόχρονη ανάπτυξη, στα κτήρια, στην κυκλοφορία και σε κάθε είδους υποδομές για τον τουρισμό, πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα. Με αυτές τις αφιλόξενες συνθήκες και τις παμπάλαιες υποδομές, ας μην περιμένουμε και πολλά. Ούτε επιμήκυνση της σαιζόν, ούτε ποιοτικό τουρισμό, μόνο προσωρινές διακοπές φτωχό-τουριστών, με το βραχιολάκι του «all inclusive», δηλαδή όλα πληρωμένα.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε συνεργασία με έμπειρους τουριστικούς παράγοντες, θα πρέπει να σχεδιάσει, να στηρίξει και να επιβάλλει, ένα νέο μοντέλο τουριστικού σχεδιασμού, στα νησιά μας. Κάτι καινούργιο, που θα σέβεται την παράδοση, θα προστατεύει το τοπικό, νησιωτικό χρώμα, θα αναδεικνύει την Ελληνική κουζίνα και την παροιμιώδη Ελληνική φιλοξενία. Έτσι, μόνο με βαθιά τομή, θα επιτύχει μακροπρόθεσμη και βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, στο τουριστικό μας προϊόν. Για το πόσο και πως θα αλλάξει, η σημερινή κάκιστη εικόνα και η άσχημη κατάσταση, των νησιών μας, την απάντηση θα την δώσει η ίδια η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν η Πολιτική και Πολιτειακή καθοδήγηση, η πιστή εφαρμογή των Νόμων, αλλά και η ευαισθησία των ντόπιων πολιτών και του πλήθους των επισκεπτών και τουριστών. Διότι, όταν το εύκολο χρήμα γίνει αυτοσκοπός, το μέλλον σίγουρα γίνεται αβέβαιο.

 

Κείμενο της δημοσιογράφου Ξανθίππης Αγρέλλη στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κω» (25/8/2023), διασκευασμένο από μένα.


Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Παιδιά και TikTok: Τί προειδοποιούν οι ειδικοί;

 



Το TikTok από το 2020 έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μικρών και μεγάλων. Ειδικά τα παιδιά «καίγονται» με τις ώρες και οι ειδικοί προειδοποιούν έχοντας ένα ανησυχητικό συμπέρασμα.

Το TikTok μετά την έναρξη της πρώτης καραντίνας μπήκε στις ζωές μας. Οι άνθρωποι, γύριζαν βίντεο, με όποιο περιεχόμενο τους άρεσε, για να έρθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους και για να περάσουν κάπως πιο δημιουργικά την ώρα τους μέσα στο σπίτι.

Ακόμη και μετά την λήξη της καραντίνας, όμως, το TikTok συνεχίζει να βρίσκεται στην επικαιρότητα. Τα παιδιά μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι παίρνουν πολλές φορές μέρος σε επικίνδυνα για την σωματική τους υγεία challenges (= προκλήσεις) και φυσικά ότι περνούν πολλές ώρες πάνω από ένα κινητό.

Μπορεί η γνωστή πλατφόρμα να προσπαθεί να πάρει τα απαραίτητα μέτρα και για τα δύο ζητήματα, όμως οι ειδικοί ανησυχούν και έχουν καταλήξει σε ένα ανησυχητικό συμπέρασμα, σχετικά με τον νέο «εθισμό» των παιδιών.

Η γνωστή πλατφόρμα TikTok έχει δεχτεί αρκετές φορές στο παρελθόν κριτικές σχετικά με την επικινδυνότητα που έχουν ορισμένες προκλήσεις (ή αλλιώς challenges) για τα παιδιά αλλά και για το ότι πολλά παιδιά χάνουν το μέτρο και «καίγονται» όλη την μέρα πάνω από ένα κινητό.

Με σκοπό να «κλείσει» στόματα, έχει αυξήσει τους κανόνες ασφαλείας και παράλληλα πριν από λίγο καιρό πρόσθεσε μία νέα επιλογή στο λειτουργικό της, που καταγράφει πόσες ώρες ένας θεατής– ειδικά ανήλικος– χρησιμοποιεί κάθε μέρα την εφαρμογή.

Ειδικότερα, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι περιορίζει στα 60 λεπτά ημερησίως το χρόνο ενασχόλησης με την εφαρμογή για τους χρήστες κάτω των 18 χρόνων, σε μια προσπάθεια να γίνει αντιληπτός, κατανοητός και κυρίως πιο συνειδητός από τους νέους ο χρόνος που περνούν μπροστά στην οθόνη. Οποιοσδήποτε κάτω των 18, θα λαμβάνει μία ειδοποίηση στην οποία θα αναφέρεται ο χρόνος που έχουν περάσει «μπροστά στην οθόνη». Δηλαδή, εάν συμπληρωθεί το όριο των 60 λεπτών, οι έφηβοι θα κληθούν να εισαγάγουν έναν κωδικό πρόσβασης για να συνεχίσουν να παρακολουθούν, θα τους ζητηθεί δηλαδή να λάβουν ενεργή απόφαση για παράταση αυτού του χρόνου.

Παρόλα τα νέα μέτρα όμως οι ειδικοί συνεχίζουν να προειδοποιούν.

Πιο συγκεκριμένα θεωρούν ότι ο νέος κανονισμός είναι προς μία θετική κατεύθυνση, όμως δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ασφάλειας των ανηλίκων. Η πλατφόρμα, δέχεται πυρά, με κυριότερη μομφή ότι πρόκειται για ένα μέσο εξαιρετικά εθιστικό.

Παιδοψυχολόγοι και ακτιβιστές παρομοιάζουν το τελευταίο διάστημα το TikTok με γνωστές εθιστικές ουσίες. Η δρ Βερόνικα Σαμαρά, Διεθνής Σύμβουλος Ψηφιακού Αλφαβητικού και Διαδικτυακής Ασφαλείας και συντονίστρια της Δράσης Saferinternet.gr μίλησε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ λέγοντας:

«H ασφάλεια των ανηλίκων δε θα πρέπει να εξαρτάται μόνο από τους κανονισμούς που θέτουν οι πλατφόρμες, αλλά να αποτελεί συνέπεια της ανάπτυξης της προσωπικής ευθύνης και της κριτικής σκέψης από πολύ μικρή ηλικία.»

Το TikTok ανήκει στην κινεζική εταιρεία ByteDance. Η Κίνα έχει τη δική της ξεχωριστή έκδοση του TikTok που ονομάζεται Douyin και προσφέρει μια πολύ διαφορετική εμπειρία από αυτή που είναι διαθέσιμη στη Δύση για τα παιδιά.

Για παράδειγμα, περιορίζεται σε 40 λεπτά καθημερινής χρήσης για παιδιά κάτω των 14 ετών και δεν είναι προσβάσιμο από τις 10:00 το βράδυ έως τις 6:00 το πρωί. Για πολλούς αυτό θα πρέπει να στείλει ένα προειδοποιητικό σήμα στους νομοθέτες στη Δύση, υποστηρίζοντας ότι οι αλγόριθμοι του Tik Tok μπορούν να βλάψουν τα παιδιά.

Ο ρόλος των γονέων, οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν την εξοικείωση που έχουν τα παιδιά τους, με το διαδίκτυο είναι κρίσιμος. Ένας γονέας δε θα άφηνε το παιδί του να περπατήσει στο δρόμο χωρίς κάποια αίσθηση καθοδήγησης. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χρήζουν καθοδήγησης.

Αλλά και οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το TikTok, αντιμετωπίζουν το κρίσιμο υπαρξιακό ζήτημα εάν θα λάβουν μέτρα «εις βάρος» της δικής τους επιτυχίας, προκειμένου να διατηρούν τα παιδιά ασφαλή.



Πηγή: https://www.daddy-cool.gr/pedi/ta-paidia-kaigontai-sto-tiktok-giati-proeidopoioun-oi-eidikoi.html



Τρίτη 7 Μαρτίου 2023

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΩΝ, 2ου ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ στα Τμήματα που διδάσκω

 




ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΩΝ, 2ου ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ

 

 Α1  ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

( 28/03/2023)

Η βαθμολογία έχει ως εξής:

Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

19,5

2

12

3

19-

4

20

5

14+

6

19+

7

19

8

17,5

9

19-

10

10,5

11

15,5

12

17,5

13

20-

14

19

15

15-

16

17,5

17

16- 

18

18+

19 Ντ. Ρ.

17,5


Α3 
 ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

(23/02/2023)

Η βαθμολογία έχει ως εξής:

Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

 ---

2

 ---

3

 ---

4

 12

5

 10,5

6

 Απών

7

 17,5

8

 18

9

 20

10

 17,5

11

 17

12

 16

13

 17,5

14

 20

15

 11,5

16 (Α.Χ.)

 17,5

17 (Ο.Χ.)

 20

18 (Ι.Φ.)

 13

 

Β1  ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

(09/03/2023)

 Η βαθμολογία έχει ως εξής:

Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

16

2

16

3

18,5+

4

 ---

5

14,5

6

17,5

7

19-

8

16

9

05

10

20-

11

18

12

20

13

Απών

14

07

15

16,5 

16

 Απούσα

17

19+

18

15 

19

20

20

15+

21

13

22

16+

 

Β1  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

(27/03/2023)

 Η βαθμολογία έχει ως εξής:

 Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

16

2

15,5

3

13,5

4

 -----

5

13,5

6

16

7

17

8

16,5

9

εκκρεμότητα

10

19

11

19

12

18

13

13

14

12,5

15

12,5

16

18

17

18-

18

17

19

18

20

11,5

21

14,5

22

εκκρεμότητα

 

Β2 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

(10/03/2023)

Η βαθμολογία έχει ως εξής:

 Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

 11

2

 ---

3

 ---

4

 12,5

5

 14

6

 17,5

7

 13,5

8

 13

9

 13

10

 14+

11

 11+

12

 16

13

 16,5

14

 14,5

15

 07,5

16

 13

17

 16,5

18

 14

19

 16+

20

 18-

21

 14,5

22

 15,5

 

Β2  ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

(06/03/2023)

Η βαθμολογία έχει ως εξής:

 Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

10

2

-

3

-

4

12

5

18-

6

20

7

11+

8

11-

9

10

10

17-

11

11

12

19

13

18-

14

18-

15

06

16

10-

17

18,5

18

12

19

20

20

20

21

Απών

22

19

 

Β3  ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

(14/03/2023)

 Η βαθμολογία έχει ως εξής:

Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

 16

2

 12,5

3

 14

4

 19

5

 15+

6

 19,5

7

 18-

8

 19

9

 19,5

10

 18,5

11

 12

12

 15,5

13

 18,5

14

 14

15

 20

16

 15+

17

 17,5

18

 17

19

 10

 

Β3 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

(15/03/2023)

 Η βαθμολογία έχει ως εξής:

 Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

 12

2

 15

3

 12,5

4

 16

5

 12,5

6

 18

7

 12

8

 16-

9

 15

10

 13,5

11

 15

12

 14

13

 15-

14

 13-

15

 16+

16

 13,5

17

 15,5

18

 14,5

19

 10,5

 

 

Γ1 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

(17/02/2023)

Η βαθμολογία έχει ως εξής:

 Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

08

2

15

3

12,5

4

15,5

5

16,5

6

11,5

7

08,5

8

15-

9

16,5

10

18

11

10

12

19-

13

16,5

14

11

15

14

16

17

17

19

18

18

19

10-

20

10

21

15+

22

11

 

Γ2 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ - «ΕΛΕΝΗ»

( 07/03/2023)

Η βαθμολογία έχει ως εξής:

 Α/Α

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1

 16

2

 17,5

3

 Απών

4

 16,5

5

 20

6

 17,5

7

 20

8

 15-

9

 20

10

 20

11

 20-

12

 15+

13

 Απών

14

 08

15

 20

16

 19-

17

 15,5

18

18-

19

 14

20

 20

21

 15

22

 ----

23

 18-