Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Αφόρμηση για το
σημερινό κείμενο, αποτέλεσε η προχθεσινή εκπαιδευτική επίσκεψη στην Αθήνα, την
οποία πραγματοποίησε το 5ο Γυμνάσιο Καρδίτσας. Σαράντα μαθητές και
μαθήτριες της Γ’ τάξης Γυμνασίου με τέσσερις εκπαιδευτικούς συνοδούς- μεταξύ
αυτών και εγώ- επισκεφτήκαμε τη Βουλή των Ελλήνων.
Η τέλεια συνταγή για κατάθλιψη!
Πόσο
δυστυχισμένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι! Μιλώ για τους κατοίκους της Αθήνας. Και
μη βιαστεί κάποιος να μου πει δεν είναι όλες οι περιοχές της Αττικής το ίδιο
και επομένως να μη βγάζω συμπεράσματα από την κατάσταση στο κέντρο της πόλης
και άλλα τέτοια, γιατί θα του απαντήσω πως, όταν είναι άρρωστη η καρδιά ενός
ανθρώπου (εν προκειμένω το κέντρο της Αθήνας), τότε νοσεί και όλο το σώμα (όλη
η πόλη).
Πορευόμουνα προχθές Παρασκευή με τους μαθητές
μου- στα πλαίσια εκπαιδευτικής εκδρομής του σχολείου, όπου διδάσκω- από το
Μοναστηράκι προς την πλατεία Συντάγματος με κατεύθυνση τη Βουλή. Η γύρω περιοχή
είναι ένα εφιαλτικό τοπίο, που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί παραμένει
έτσι. Αν υποθέσουμε πως η πλατεία Συντάγματος είναι η κεντρική και μεγάλη
πλατεία της πόλης, το σημείο το οποίο διασχίζουν όχι μόνο χιλιάδες Αθηναίοι
αλλά και οι περισσότεροι τουρίστες και εφήμεροι επισκέπτες, τότε γιατί την
αφήνουμε σε αυτή την κατάσταση;
Δεν
μιλάμε για σκόνη ή σκουπιδάκια. Μιλάμε για κατάμαυρη γλίτσα πολλών μηνών, ούρα,
κολλημένες τσίχλες, ζουμιά από τους σκουπιδοτενεκέδες και πολλά ακόμα σε όλη
την περιοχή του κέντρου. Κατανοώ πως περιοχές με μεγάλη κίνηση είναι ιδιαίτερα
επιβαρυμένες από την ακαθαρσία. Όμως, εδώ μιλάμε για αμέλεια. Αυτά τα
πεζοδρόμια θέλουν νερό και μηχανήματα πίεσης, για να καθαριστούν, κάτι που
προφανώς δε γίνεται συχνά ή, αν γίνεται, δε γίνεται σωστά.
Επιπλέον,
ο Δήμος Αθηναίων μάλλον διευκολύνει τους μαγαζάτορες με τα τραπεζάκια τους. Δεν
υπάρχει άλλη εξήγηση, αφού πλέον κοντεύουν να καταλάβουν και τους δρόμους- όχι
μόνο τα πεζοδρόμια- οι μαγαζάτορες όμως, ποσώς ενδιαφέρονται για την
καθαριότητα της περιοχής τους. Φαντάζομαι, βέβαια, πως η καθαριότητα είναι ευθύνη του εκάστοτε
δήμου, δεν πρέπει όμως να αφορά και όσους βιοπορίζονται εκμεταλλευόμενοι τους
δημόσιους χώρους της περιοχής;
Πάμε
τώρα στα περίπτερα που βρίσκονται στον πεζόδρομο μεταξύ πλατείας Συντάγματος
και Ερμού, καθώς και για τα υπόλοιπα περίπτερα της περιοχής. Εντάξει, αυτά δεν
είναι περίπτερα, είναι σχεδόν σούπερ-μάρκετ. Πρόκειται για τεράστιες, πολύ
άσχημες, συχνά πολύ βρόμικες κατασκευές, οι οποίες καταλαμβάνουν πολύ
περισσότερο χώρο από αυτόν που προφανώς δικαιούνται, κάνοντας κατάχρηση του
δημόσιου χώρου με κατασκευές που δε μετακινούνται και, φυσικά, μαζεύουν άπειρη
βρομιά.
Βάλε,
λοιπόν, πάνω από τη βρομιά, τα άναρχα περίπτερα, τα καφέ και όλα τα
περιστασιακά: πλανόδιοι πωλητές, επαίτες (αληθινοί, να «πιάνεται η καρδιά» σου
ή επαίτες απατεώνες), πρεζόνια και βαποράκια, συλλαλητήρια, πολιτικές ή
αλλοεθνείς συγκεντρώσεις (την Παρασκευή διαδήλωναν οι Παλαιστίνιοι που ζουν
στην Αθήνα, την Πέμπτη διαδήλωναν οι Κούρδοι), διαφημιστικά events, τα
μηχανάκια και προπάντων οι συνεχείς σειρήνες των περιπολικών ή των ασθενοφόρων
και έχεις την τέλεια «συνταγή» για κατάθλιψη!
Γιατί
πρέπει ο Αθηναίος- πόσο μάλιστα ο τουρίστας ή ο εφήμερος επισκέπτης- να διασχίσει αυτές τις συμπληγάδες ασχήμιας,
για να φτάσει στον προορισμό του; Και πόσο δυστυχισμένος- απορροφημένος στα
προβλήματά του πρέπει να είναι, ώστε να έχει αποδεχτεί- άλλη εξήγηση δεν μπορώ
να δώσω- αυτήν την κατάσταση;
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και
Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις,
παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr).
Share this
