Το νου μας σε αυτούς!

 

 

 

 

Ψύχραιμη ματιά

Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]

                                                            

                                                Το νου μας σε αυτούς!

Μέσα στο κακό που μας βρήκε και κλείνει σχεδόν ένα χρόνο τώρα, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, που έχουμε την κορύφωση του δεύτερου κύματος της πανδημίας και που είναι συνάμα ημέρες γιορτινές και οικογενειακής θαλπωρής, δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. Μιλάω για δύο ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων μας: τους ηλικιωμένους και τα άτομα με βαριά αναπηρία.

Ξεκινώ από τους ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας. Ο κορονοϊός- και οι συνέπειές του- ανέτρεψαν τη καθημερινότητά τους, στερώντας από αυτούς τους ανθρώπους απλές καθημερινές συνήθειες, όπως οι κοινωνικές επαφές και οι δραστηριότητες τους, οι οποίες έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο, οδηγώντας τους στην απομόνωση και σε απέραντη μοναξιά. Ιδιαίτερα, λοιπόν, αυτήν την περίοδο που βιώνουν καθημερινά τον φόβο της έκθεσης στον κορονοϊό και την ανησυχία για την υγεία των αγαπημένων τους

προσώπων και που όλα τα αρνητικά συναισθήματα και οι φοβίες τους επιδεινώνουν και άλλο την ψυχική και σωματική τους υγεία, μας έχουν ανάγκη. Ας δείξουμε έμπρακτα και με τον πιο απλό τρόπο ότι δεν είναι μόνοι. Με την τηλεφωνική επικοινωνία ή και με τη χρήση της τεχνολογίας, που μάς δίνει σήμερα πολλές δυνατότητες, μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά. Αρκεί να προσφέρουμε λίγα λεπτά από τον χρόνο μας για να ζεστάνουμε την καρδιά τους.

Έρχομαι στα άτομα με σοβαρές αναπηρίες (Εγκεφαλική παράλυση, Επιληψία, Δισχιδής Ράχη – Μυελομηνιγγοκύλη, Μυϊκή δυστροφία, Ακρωτηριασμοί κ.ά.). Τα άτομα με αναπηρία επηρεάζονται  δυσανάλογα από την επιδημία λόγω σοβαρών επιπλοκών στις υπηρεσίες στις οποίες βασίζονται. Ακόμα και υπό κανονικές συνθήκες, οι συνάνθρωποί μας αυτοί έχουν μικρότερη πρόσβαση σε ευκαιρίες εκπαίδευσης, υγειονομικής φροντίδας, εισοδήματος ή συμμετοχής  στην κοινωνία. Τώρα, όμως, με την πανδημία αυτές οι ανισότητες, δυστυχώς, εντείνονται. Και αυτό γιατί αδυνατούν να εφαρμόσουν και το πιο βασικό μέτρο

υγιεινής, όπως το πλύσιμο των χεριών, αφού για παράδειγμα οι νιπτήρες  μπορεί να είναι σωματικά απροσπέλαστα ή ένα άτομο μπορεί να έχει σωματική δυσκολία στο καλό τρίψιμο των χεριών του. Επιπρόσθετα, έχουν ανάγκη να αγγίξουν πράγματα, για να λάβουν πληροφορίες από το περιβάλλον ή για φυσική υποστήριξη κ.ά.. Για αυτό και αυτές τις μέρες απαιτείται μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση τόσο από τον καθένα μας χωριστά ως άτομα όσο και από το κοινωνικό σύνολο γενικότερα ως πολίτες, ώστε να νιώσουν πιο ασφαλείς. Οφείλουμε, τέλος, να θυμόμαστε και τούτο: ότι τίποτε στον κόσμο δεν εξασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Η επιβίωση και η ευημερία μας είναι αποκλειστικά και μόνο δική μας υπόθεση, του καθενός αποκλειστικά.

---

[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος» στο φύλλο του Σαββατοκύριακου. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)

Share this

Βασίλης Αλεξίου