Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
ζητειται εθνικη μνημη!
Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου (21η Απριλίου) λίγο
πριν κοιμηθώ, έκανα ένα τελευταίο «ζάπινγκ» στην τηλεόραση και «έπεσα» σε ένα
ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με θέμα τη
λογοκρισία στον κινηματογράφο την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα
(1967-1974), βασισμένο στο άγνωστο μέχρι τώρα αρχείο της χούντας. Το ντοκιμαντέρ
αυτό με τίτλο «Στοργή στο Λαό»[2] και προβαλλόταν από το
κανάλι της Βουλής στις 11 μ.μ. Λίγο μετά- μεταμεσονύχτια αυτή στις 1 π.μ!- ξεκινούσαν
στον «ΣΚΑΙ» οι "Ιστορίες" με τον Αλέξη Παπαχελά, τη Σία Κοσιώνη, τον
Παύλο Τσίμα και τον Τάσο Τέλλογλου. Η εκπομπή επίσης αναφερόταν στη
Δικτατορία και πιο συγκεκριμένα στη νύχτα της 21ης Απριλίου, αρχής γενομένης
από τις 2 τα χαράματα που ξεκίνησε το πραξικόπημα, όπως την έζησαν οι
πρωταγωνιστές της- δικτάτορες στρατιωτικοί, ο Βασιλιάς, οι πολιτικοί ηγέτες, οι
Αμερικανοί, ο Τύπος- εφημερίδα Καθημερινή, οι απλοί πολίτες κ.α.).
Επί δύο και πλέον ώρες καθηλώθηκα στη
θέση μου, βλέποντας με ενδιαφέρον στοιχεία,
εικόνες και συνεντεύξεις επώνυμων ανθρώπων, ντοκουμέντα για το μεγάλο κακό που
έκανε σε βάρος της χώρας και του πολιτισμού- πολιτικού, πνευματικού και λαϊκού-
η δικτατορία των συνταγματαρχών[3]. Ταυτόχρονα λυπήθηκα ακόμη μια φορά
για τη μεταχείριση που επεφύλαξε σε δύο τόσο σπουδαίες εκπομπές η τηλεόραση-
ιδιωτική και κρατική- σε ό,τι αφορά την ώρα προβολής (τα μεσάνυχτα).
Και
ύστερα απορούμε που ο πολύς κόσμος και προπάντων η νεολαία μας, εμφανίζεται
γεμάτη άγνοια, όταν ερωτάται «τί έγινε την 25η Μαρτίου 1821 ή στις
17 Νοέμβρη 1974;». Ας αναρωτηθούμε
καλύτερα τι έκανε η Πολιτεία για την ενημέρωσή τους. Τί θα πείραζε κάθε
φορά που έχουμε μια εθνική επέτειο ή τιμούμε ένα σπουδαίο γεγονός- πέρα από την
ευκαιρία που δίνεται και κατά την παράδοση των σχετικών μαθημάτων- αν
προβαλλόταν σε κάθε Γυμνάσιο και Λύκειο της χώρας μας μια παρόμοια με τις
παραπάνω εκπομπή, αφού έκανε μια σύντομη και περιεκτική εισαγωγή ένας αρμόδιος
εκπαιδευτικός; Τίποτα δε θα πάθαιναν τα παιδιά, εάν «έχαναν» μια διδακτική ώρα,
για να δουν ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ. Τί θα πείραζε κάθε φορά που έχουμε μια
εθνική επέτειο ή τιμούμε ένα σπουδαίο γεγονός αν αφιέρωναν 1-2 ώρες όλα τα
τηλεοπτικά κανάλια, σε ώρες λογικές και όχι μεταμεσονύχτιες, να προβάλλουν
αντίστοιχες εκπομπές ιστορικού και συνάμα εθνικού ενδιαφέροντος; Δε θα τους
κόστιζε τίποτα. Αντίθετα, οι θεατές τους, μικροί και μεγάλοι, θα αποκόμιζαν
πλήθος θετικών στοιχείων.
Εγώ αυτό το «κέρδος» το λέω εθνική μνήμη
και εθνική συνείδηση. Αφύπνιση με μια
λέξη. Τα ’χω ξαναγράψει. Απευθύνομαι πιο πολύ σε σένα γονέα, για να σε αφυπνίσω
παρά σε κάποιον πολιτικό. Ο πολιτικός πολύ αμφιβάλλω αν θα το διαβάσει καν, εσύ όμως μπορείς και επιβάλλεται να
ενημερώνεις το παιδί σου, για τέτοια σπουδαία γεγονότα, όπως η επταετή
Δικτατορία και οι συνέπειες που αυτή επέφερε στη χώρα μας.
Κοντολογίς,
εάν δε γράψω εγώ, αν δε μιλήσεις εσύ, αν δεν ενεργήσει ο άλλος, αν δε νοηματοδοτήσουμε εν τέλει τη ζωή μας
ως λαός, πολύ φοβάμαι ότι θα χαθεί εντελώς η εθνική συνείδησή από τους νέους μας
κάπου ανάμεσα στις τουρκο- λατινο- αμερικάνικες σαπουνόπερες και τα πάσης
φύσεως talent shows!
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας ‘Πρωινός
Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr).
[2] Μια φράση που χρησιμοποιούσε το Υπουργείου
Δημόσιας Τάξης!
[3] Εντυπωσιακό και συνάμα κατατοπιστικό και το
κείμενο που δημοσίευσε ο «Πρωινός Τύπος» την περασμένη Κυριακή (22/4), σελ. 20,
με τίτλο «Τα επτά μεγάλα ψέματα για την επταετή Χούντα»
Share this
