Επιμέλεια: Βασίλης
Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
tokinitro.blogspot.gr
(ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ)
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έχει κακό
τέλος εκτιμά σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt ο μεγαλύτερος αντίπαλος του, ο ιεροκήρυκας
Φετουλάχ Γκιουλέν. Σύμφωνα με τον Γκιουλέν «η πολιτική του Ερντογάν
καθοδηγείται από το φθόνο, το μίσος και την εκδίκηση. Η τουρκική κυβέρνηση
καθοδηγείται από την παράνοια στις αποφάσεις της. Ο Ερντογάν εγκλωβίζεται στις αντιφάσεις του. Ναρκισσιστές τύραννοι, όπως
ο Χίτλερ ή ο Στάλιν, δεν είχαν καλό
τέλος. Η παντοδυναμία τους τελείωσε στην οργή. Αυτή θα είναι και η μοίρα
του Ερντογάν».
Αυτή θα είναι η μοίρα του! Ποιο θα ’ναι, όμως, το κόστος για τη χώρα μας;
Ο πόλεμος είναι ηθικά και πολιτικά
απαράδεκτος. Ηθικά, γιατί με τον πόλεμο καταστρέφεται η ζωή και ο πολιτισμός,
καταρρακώνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και επικρατούν το μίσος και η κακία.
Πολιτικά, γιατί καταργούνται ανθρώπινα δικαιώματα και στις σχέσεις των ανθρώπων
δεν επικρατεί ο διάλογος, η συνεννόηση και η αλληλοκατανόηση, αλλά και η δύναμη
που διαθέτει ο ισχυρότερος, για να επιβάλει με τη βία τη θέλησή του στους
άλλους. Γι’ αυτό η ανθρωπότητα στο σύνολό της καταδικάζει τον πόλεμο.
Δεν
το ξέρει αυτό ο Πρόεδρος- «Σουλτάνος» της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ
Ερντογάν; Και βέβαια το ξέρει. Ωστόσο, για λόγους που αυτός και το στενό
πολιτικό- που εν μέρει είναι και οικογενειακό- του περιβάλλον ο Ερντογάν,
ουσιαστικά κήρυξε την Τουρκία ήδη από τον Δεκέμβρη του 2016, ολοφάνερα όμως
μετά το αποτυχημένο εις βάρος του πραξικόπημα το καλοκαίρι του 2016, σε
κατάσταση πολεμικής σύγκρουσης με τους εχθρούς του τουρκικού έθνους, καλώντας
τους πολίτες σε πολεμική επιφυλακή και πολεμική επιστράτευση για την σωτηρία
της πατρίδας!
Και ποιοι είναι οι εχθροί του Έθνους, κατά τον «Σουλτάνο»; Όλοι!
Το κουρδικό ΡΚΚ, το ισλαμικό DAEŞ, το δίχτυο του Γκιουλέν και οι αριστερές
οργανώσεις (π.χ. το DHKP-C που δρα κυρίως στον Πόντο). Με την Κύπρο και την Ελλάδα η εχθρότητα είναι διαχρονική λόγω της τουρκικής κατοχής μεγάλου τμήματος της
Κυπριακής Δημοκρατίας και από τα εμπόδια που του θέτει η μικρή αυτή χώρα στην
εξόρυξη υδρογονανθράκων στη υδάτινα «εδάφη-οικόπεδά» της, στα οποία διεκδικεί
δήθεν για τους Τουρκοκύπριους το μερίδιό του.ο Ερντογάν μπλέχτηκε μόνος του στη Λιβύη σε
ένα δίχτυ διεθνών περιπλοκών και όσο κινείται για να βρει λύση τόσο μπλέκει
περισσότερο. Στη Λιβύη εμπλέκονται πολλές Δυνάμεις. Η ιδιαιτερότητα, όμως,
του λιβυκού προβλήματος είναι ότι οι δυο μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ και Ρωσία,
πρέπει να βρουν ισορροπίες όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με τα συμφέροντα
συμμάχων, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και άλλες αραβικές χώρες.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν, κατά ανάγκη, ότι η
Τουρκία θα καταρρεύσει ούτε πως το καθεστώς δε θα αντέξει στο χρόνο. Τα
καθεστώτα του Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ και του Μοαμάρ Καντάφι στη Λυβύη- φίλοι
και σύμμαχοι παλιότερα των μεγάλων Δυτικών Δυνάμεων- χρειάστηκε τρεις
δεκαετίες, για να πάρουν απόφαση (οι μεγάλες Δυτικές Δυνάμεις) να τα
χαρακτηρίσουν εχθρικά και να αποφασίσουν να τα γκρεμίσουν. Όμως, αργά ή γρήγορα ίδιο με τον Χουσεΐν και τον Καντάφι θα είναι το
τέλος του καθεστώτος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία. Δεν αμφιβάλλω καθόλου
γι’ αυτό.
Το θέμα είναι
ποιο θα είναι το κόστος αυτού της εξέλιξης, όταν συμβεί, για τη χώρα μας. Σε
όλη αυτή την εκρηκτική κατάσταση η προσοχή της πολιτικής και στρατιωτικής
ηγεσίας της Ελλάδας και της Κύπρου μας επιβάλλεται να είναι αυξημένη, καθώς όλα
τα ενδεχόμενα είναι πιθανά.
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στο φύλλο της
Τετάρτης και του Σαββατοκύριακου. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
Share this
