H Κοινωνική Δικαιοσύνη (Το αυτονόητο) αποτελεί ακόμη ζητούμενο στην Ελλάδα!
 |
| Ψύχραιμη ματιά Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1] |
Με
αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης (κάθε χρόνο την 20η
Φεβρουαρίου), που καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το
2007, με στόχο την προσπάθεια να αντιμετωπισθούν με διεθνείς δράσεις η φτώχια,
η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός, μέσα σε μιαν ανοικτή πολυπολιτισμική
και αλληλοεπιδρώμενη κοινωνία, καταπιάνεται το σημερινό κείμενό μας.
Οι κυβερνώντες στη χώρα μας δηλώνουν τα
κατορθώματα και τις επιτυχίες τους[2]. Σημασία, όμως, έχει το βιοποριστικό επίπεδο των
πολιτών, το αν η μάνα μπορεί να αγοράσει τρόφιμα για το σπίτι της, αν ο άνεργος
γιος της δε βρίσκει δουλειά, αν η κόρη της σταματά τις σπουδές της για
οικονομικούς λόγους, αν ο πατέρας φυλακίζεται, επειδή χρωστά λίγα ευρώ στις
κοινωνικές ασφαλίσεις κ.ά. Περιπτώσεις που όλοι γνωρίζουμε και δυστυχώς
κατάντησαν καθημερινότητα.
Απόδειξη,
για του λόγου το αληθές, αποτελεί η παρακάτω έρευνα του ιδρύματος Bertelsmann, που είναι ένα από τα
μεγαλύτερα ανεξάρτητων Δεξαμενών Σκέψης (think
tanks) στον κόσμο με αντικείμενο τις Συνθήκες Κοινωνικής Δικαιοσύνης στις 28 χώρες της ΕΕ.
Η έρευνα αυτή γίνεται κάθε χρόνο και καταλήγει σε ένα σταθμικό δείκτη,
στηριζόμενη σε ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα σε επτά πεδία κοινωνικής
δικαιοσύνης. Η Ελλάδα είναι τελευταία (28η) στη γενική κατάταξη! Αναλυτικότερα,
είναι:
· 25η στην αντιμετώπιση της φτώχειας
· 28η στην παροχή ίσων ευκαιριών εκπαίδευσης
· 28η στην πρόσβαση στην αγορά εργασίας και 1η στους
μακροχρόνια ανέργους και την ανεργία των νέων
· 28η στην κοινωνική συνοχή και στην καταπολέμηση των
διακρίσεων
· 25η στην ισοκατανομή των εισοδημάτων
· 24η στην πρόσβαση σε δομές υγείας και, τέλος,
· 28η στη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών.
Συμπέρασμα: Ζούμε σε βάρος των παιδιών μας, χωρίς πολιτικές στήριξης
στο ξεκίνημά τους, καταστρέφοντας το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον που θα
ζήσουν. Δε φτάνει που δεν επενδύουμε στην έρευνα, τους κληροδοτούμε και από
πάνω ένα τεράστιο χρέος!
Η μελέτη δείχνει, επίσης, ότι η γενική
κατάσταση στη χώρα μας επιδεινώθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια (όπου, θυμίζω, ανέλαβαν την εξουσία τρεις
διαφορετικές κυβερνήσεις και συνολικά πέντε πολιτικά κόμματα) με το ποσοστό
ανεργίας των νέων να μεγαλώνει, τον κίνδυνο της φτωχοποίησης να αυξάνεται και
ένα σύστημα υγείας συνεχώς να υποβαθμίζεται από την υπερφόρτωση και την
κατάρρευση των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Οι νέοι είναι τα μεγαλύτερα «θύματα»
αυτής της κοινωνικής ανισότητας. Τελικά, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια
οικογένεια (που, για μένα, προ πολλού έπαψε να είναι), η Ελλάδα είναι το «απολωλός
πρόβατο» της!
Επομένως,
αντί οι πολιτικοί (κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι) στην Ελλάδα να αναλώνουν
τη φαιά ουσία τους στο πώς να πείσουν εμάς, τους πολίτες, οι μεν ότι όλα πάνε
καλά, βαδίζουμε καλά και βγαίνουμε από το μνημόνιο, οι δε ότι πάμε κατά διαόλου
και μόνο αυτοί ως κυβερνώντες θα μας σώσουν, με μοναδικό στόχο τους την
εξουσία, ας αναλώσουν τις δυνάμεις τους στο να ασχοληθούν με τα πραγματικά
προβλήματα της κοινωνίας και την εφαρμογή της κοινωνικής δικαιοσύνης στη χώρα
μας.
Γιατί σε αυτό το στίβο θα τους κρίνουμε!
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και
Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας "Πρωινός Τύπος". (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Τελευταίο
πρόσφατο παράδειγμα η κα. Φωτίου που δήλωσε: «Όσοι είναι δικαιούχοι του Κοινωνικού
Εισοδήματος Αλληλεγγύης (Σημείωση δική μου: δηλαδή οι πιο εξαθλιωμένοι- περί τις 400.000
από τα δύο εκατομμύρια φτωχών) θα είναι δικαιούχοι του Ταμείου Απόρων, θα είναι
δικαιούχοι στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, θα είναι δικαιούχοι στην
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ. και το 10% των άνεργων δικαιούχων θα μπουν
στην εργασία, μέσα στο 2017!».
Share this
