Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Συνελήφθη το
βράδυ της προηγούμενης Κυριακής στην Κοζάνη από αστυνομικούς 89χρονος ημεδαπός
για απόπειρα αποπλάνησης παιδιών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο ηλικιωμένος άντρας πλησίασε την προηγούμενη
ημέρα 14χρονο παιδί και του πρότεινε να του δώσει 50 ευρώ, προκειμένου ο νεαρός
να πάει μαζί του στο διαμέρισμά του και να προβούν σε σεξουαλική πράξη! Ο
νεαρός αρνήθηκε και αμέσως κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία, η οποία,
αφού αναζήτησε τον ηλικιωμένο, τον εντόπισε και τον συνέλαβε. Ο 89χρονος
οδηγήθηκε στον εισαγγελέα αλλά το πρωί αφέθηκε ελεύθερος…!
«Οι γέροι έχουν απωθημένα και θέλουν πριν φύγουν από
τη ζωή να δοκιμάσουν τις φαντασιώσεις τους. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πώς σ' αυτή
την ηλικία- ακόμη και με τη βοήθεια της επιστήμης- θα μπορούσε να λειτουργήσει
ενεργητικά τουλάχιστον, όσο και αν βρισκόταν σε καλή κατάσταση υγείας ο
πορνόγερος», μου έλεγε ένας φίλος, καθώς διάβαζε την παραπάνω είδηση..
Η δεύτερη
ευκαιρία, ένα δώρο που προσφέρει η ζωή στη τελευταία φάση της...!
Ειδήσεις σαν την παραπάνω είναι πια συνηθισμένες στις μέρες μας[2].
Συνηθισμένες ναι, φυσιολογικές όμως όχι. Είναι αρρωστημένα
εκφυλιστικά φαινόμενα μιας παρακμιακής κοινωνίας. Γι’ αυτό σήμερα, Κυριακή, που
είναι και για πολλούς από εσάς φίλοι μου, η πιο γλυκιά μέρα της εβδομάδας,
νιώθω την ανάγκη να γράψω αναφορικά με το παραπάνω θέμα την υγιή, φυσιολογική,
συναισθηματική σκοπιά. Και εξηγούμαι πάραυτα τι εννοώ.
Πολλοί έχουμε γλυκές
παιδικές αναμνήσεις από την σχέση μας με την γιαγιά ή τον παππού μας. Η λαϊκή
σοφία με το ρητό «Το παιδί του παιδιού μου δυο φορές παιδί μου» αποδίδει
γλαφυρά τη δύναμη του δεσμού με τα εγγόνια, αλλά εκφράζει και μια παράδοξη
αλήθεια: πολλές φορές η σχέση που
αναπτύσσουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες με τα εγγόνια τους είναι καλύτερη από
εκείνη που είχαν ως γονείς με τα ίδια τους τα παιδιά. Για του λόγου το
αληθές πόσοι από εμάς δεν έχουμε βιώσει έναν πατέρα απόμακρο και αυστηρό, που τώρα
ως παππούς γίνεται γλυκύτατος, λέει ιστορίες και παίζει ακούραστα με το εγγόνι
του; Ή μια επικριτική μητέρα που τώρα ως γιαγιά γίνεται τρυφερή και
συναισθηματική;
Πώς εξηγείται, όμως, αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά; Ένας λόγος είναι τα νέα δεδομένα στις
συνθήκες ζωής τους. Στην Τρίτη Ηλικία η εργασία έχει σταματήσει και οι
υποχρεώσεις έχουν δραματικά μειωθεί, απελευθερώνοντας χρόνο και ενέργεια που
διοχετεύεται κυρίως στα εγγόνια. Παράλληλα,
καθώς το άτομο μεγαλώνει και ειδικά, όταν διανύει την τελευταία φάση της ζωής
του, συχνά «μαλακώνει». Δεν μπορεί να καταπιέσει ή να αποφύγει συναισθήματα,
όπως πριν, γίνεται συναισθηματικό και ευάλωτο. Άνθρωποι που ως γονείς εφάρμοζαν
σκληρή πειθαρχία, τώρα δεν αντέχουν να δυσαρεστήσουν, κλαίνε με την απλή ταραχή
του εγγονού τους.
Πέρα από τις παραπάνω,
αναπτυξιακές αλλαγές, υπάρχει και ένας άλλος βαθύτερος λόγος για τις
βελτιωμένες σχέσεις παππού/γιαγιάς με τα εγγόνια. Συχνότατα οι γονείς επαναλαμβάνουν με τα παιδιά τους πρότυπα σχέσεων
που έμαθαν από τις δικές τους οικογένειες, όταν μεγάλωναν. Για παράδειγμα
κάποιοι άνθρωποι γίνονται απόμακροι ή επικριτικοί γονείς, όπως ήταν οι γονείς
τους προς αυτούς. Τα εγγόνια, όμως, είναι ένα βήμα πιο μακριά. Δεν είναι δικά
τους παιδιά αλλά παιδιά των παιδιών τους. Αυτή
η γενεαλογική απόσταση με τη νέα γενιά παιδιών δρα πολλές φορές απελευθερωτικά
και επιτρέπει στον παππού ή τη γιαγιά να προσεγγίσει τα εγγόνια με τρόπο που
δεν μπόρεσε να προσεγγίσει τα δικά του παιδιά. Για πρώτη, ίσως, φορά ο
παππούς ειδικά μπορεί να αφεθεί στη γλύκα της σχέσης με ένα παιδί[3], να απολαύσει την αγκαλιά και το
παιχνίδι μαζί του, και έτσι να καλύψει ελλείψεις ή να επανορθώσει σφάλματα που
έκανε με τα δικά του παιδιά.
Είναι μια πολύτιμη δεύτερη ευκαιρία, ένα δώρο που προσφέρει η ζωή στη
τελευταία φάση της...!
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας
«Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Ειδικά, εάν πιστέψω και όσα μου
εκμυστηρεύονται φίλοι μου που βρίσκονται στην πιάτσα και στη γύρα λόγω
επαγγέλματος.
[3] Αυτό είναι το
φυσιολογικό και αυτό βλέπω καθημερινά να κάνουν πλείστοι παππούδες. Όχι
ανωμαλίες σαν του 89χρονου που προλογικά ανέφερα.
Share this
