Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Επηρεασμένος
από τα κείμενα του συνεργάτη της εφημερίδας κ. Κώστα Βλάχου, τα οποία διαβάζω αδιαλείπτως, μπαίνω στον πειρασμό να γράψω και εγώ μια
διδακτική ιστορία- με δομή παραμυθιού- η οποία όμως λόγω της έκτασης της θα
δημοσιευθεί σε δύο μέρη. Είμαι βέβαιος ότι όσοι διαβάζουν τη στήλη μου θα έχουν
την περιέργεια να δουν το τέλος της (Β΄ Μέρος) που θα δημοσιευθεί την ερχόμενη
Κυριακή (σελ. 3)
Ό,τι
σπείρεις θα θερίσεις (Α’ Μέρος)
Κάποτε
στην Άπω Ανατολή ένας αυτοκράτορας ηλικιωμένος πια καταλάβαινε ότι έφτασε η ώρα
να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή έναν
από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα
πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε: «Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ
και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας!».
Οι
νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. «Θα δώσω σήμερα στον καθένα
σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε
και να ξαναρθείτε εδώ μετά ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ' αυτόν
τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του
οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!».
Ένα
νέος που λεγόταν Ακινόρι[2],
ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και, όπως όλοι οι άλλοι, πήρε και αυτός ένα σπόρο.
Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η
μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο
και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να
παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει. Ύστερα από τρεις εβδομάδες περίπου,
μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για
τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν. Ο Ακινόρι συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο
του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες,
πέντε εβδομάδες και ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό
για τα φυτά τους, ο Ακινόρι όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.
Πέρασαν
έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Ακινόρι. Άρχισε να
πιστεύει ότι είχε «σκοτώσει» το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά
φυτά, αυτός όμως τίποτα. Ωστόσο, ο Ακινόρι δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Περίμενε
απλώς να φυτρώσει ο σπόρος του…
Τελικά,
πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον
αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Ακινόρι είπε στη μητέρα του ότι δε θα πήγαινε μια
άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος πήγε με
την άδεια γλάστρα. Όταν έφτασε εκεί ο Ακινόρι έμεινε κατάπληκτος από την
ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα
σχήματα και μεγέθη. Ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από
τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. «Δεν
πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο».
Συνεχίζεται
…
Share this
