Ψύχραιμη
ματιά
«Στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η εξάρτηση από το
αλκοόλ κερδίζει έδαφος. Επιβαρύνει περισσότερο τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα
και συμβάλλει περαιτέρω στις κοινωνικές ανισότητες, στην περιθωριοποίηση και
στον κοινωνικό αποκλεισμό…». Αυτό ήταν ένα από τα συμπεράσματα στο 16ο Διεθνές
Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Βιοϊατρικής Έρευνας για τον Αλκοολισμό που
έγινε πριν από λίγες ημέρες στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Ο
αλκοολισμός είναι ένας μαύρος σκύλος:
Πρώτα θα πεθάνω εγώ και μετά θα ψοφήσει αυτός!
Ας
αναλογιστούμε, φίλοι μου: είναι άραγε γνωστό στον πολύ κόσμο πόσο οξύτατο και
πολύπλευρο πρόβλημα είναι ο αλκοολισμός; Αν είναι γνωστό, τότε γιατί πωλείται
και σερβίρεται παντού, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο ηλικίας[2];
Δυστυχώς η κοινή γνώμη αγνοεί ότι ο αλκοολισμός
είναι μία σοβαρή, βαριά νόσος που εντοπίζεται δύσκολα και είναι προοδευτικά
εξελισσόμενη. Η αρρώστια αυτή χρόνο με το χρόνο αναπτύσσεται σε μία ύπουλη
κι επικίνδυνη μάστιγα που αψηφά φύλο και κοινωνική τάξη και χτυπάει ιδιαίτερα
τους νέους. Μετά τις καρδιακές ασθένειες
και τον καρκίνο είναι η τρίτη αιτία θανάτου. Έχει δυσβάστακτο κοινωνικό
κόστος (θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, ιατρική περίθαλψη, πρόωρες συντάξεις),
ενώ η βία και η εγκληματικότητα αυξάνονται κατακόρυφα. Μ’ άλλα λόγια, όπως λέει
και ένα μέλος της κοινότητας των Ανωνύμων Αλκοολικών[3]:
«Ο αλκοολισμός είναι ένας μαύρος σκύλος
που παραμονεύει να με δαγκώσει. Αν δε σηκώσω το ποτήρι, παραμονεύει δίπλα μου. Αν
συνεχίσω να πίνω, όμως, θα με συνοδεύει πάντα και θα με καταβροχθίσει! Πρώτα θα
πεθάνω εγώ και μετά θα ψοφήσει αυτός».
Με το οινόπνευμα υπάρχει
η εξής ιδιομορφία: η χρήση του δε μετατρέπεται σε σχέση εξάρτησης για όλους.
Όποιος πίνει συχνά δεν είναι αναγκαστικά αλκοολικός. Απ’ την άλλη πλευρά, όμως,
δεν είναι εύκολο να διαγνωστεί αν ένας χρήστης είναι περιστασιακός κοινωνικός
πότης, αν οδεύει προς τον αλκοολισμό, ή αν είναι ήδη εξαρτημένος και κυρίως δεν
είναι εύκολο να διαγνωστεί πότε ακριβώς διαβαίνει το κρίσιμο κατώφλι της
εξάρτησης.
Στην πραγματικότητα
ανάμεσα στα δύο άκρα υπάρχει ένας θλιβερά μεγάλος αριθμός ατόμων που έχουν
εθιστεί και είναι (ή θα γίνουν σύντομα) αλκοολικοί, ωστόσο το αγνοούν ή το
κρύβουν και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτοί οι «κρυφοί» υποψήφιοι αλκοολικοί συχνότατα είναι νέοι και είναι
συντριπτικά περισσότεροι από τους ναρκομανείς!
Ο αλκοολικός δεν μπορεί να ελέγξει τον τρόπο που πίνει και θεωρείται
σωματικά, πνευματικά και ψυχικά άρρωστος. Πάσχει εφόρου ζωής
όπως ένας διαβητικός και, αν δε θεραπευτεί έγκαιρα, καταλήγει στο θάνατο. Όταν
κάποιος έχει χάσει την ικανότητα να πιει με έλεγχο, δεν μπορεί πλέον να πίνει,
χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τον εαυτό του. Ακόμα και μετά από χρόνια αποχή από το
αλκοόλ «ένα ποτηράκι είναι πολύ και μία νταμιτζάνα είναι λίγο».
Φίλοι αναγνώστες,
αν παρατηρήσετε ότι κάνετε εσείς (ή κάποιος δικός σας άνθρωπος) χρήση αλκοόλ
πιο συχνή από ό,τι παλαιότερα σε μια προσπάθεια φυγής από προβλήματα που
σας απασχολούν, σκεφτείτε διαφορετικά. Αλλάξτε
τον τρόπο ζωής και τις δραστηριότητές σας. Αφιερώστε καθημερινά χρόνο σε
πράγματα από τα οποία αντλείτε ευχαρίστηση (επαφές με φίλους, έκφραση των συναισθημάτων
κ.τ.λ.)[4].
Καλό θα ήταν, όμως, να απευθυνθείτε στους ειδικούς
επιστήμονες (ψυχίατροι, ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές κ.α.), ώστε
να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και να σας βοηθήσει να την
αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά[5].
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν
επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία
κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Και στην περίπτωση αυτή σχετικός νόμος υπάρχει
(ΦΕΚ 262/A'/23.12.2008, άρθρο 4), αλλά όπως και πολύ άλλοι στη χώρα μας ληθαργεί!
[4] Χρήστου Τριανταφυλλιά: Άγχος,
οικονομική κρίση και προβληματική χρήση αλκοόλ στο https://www.e-psychology.gr.
[5] Βλέπε: http://www.vrisko.gr/dir/psyxologoi/karditsa/,
https://www.vrisko.gr/search/Ψυχίατροι/karditsa
Share this
