Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Το αληθινό νόημα του
Πάσχα είναι η «μεταμόρφωση» της καρδιάς μας!
Έφτασε
ξανά το Πάσχα, φίλοι μου. Εορτών εορτή και πανήγυρης πανηγύρεων[2],
όπως μας λέει ένα από τα τροπάρια της εορτής. Μέσα στον κατακλυσμό όμως
μηνυμάτων, διαφημίσεων, προτιμήσεων, καταναλωτικών ειδών[3],
προκύπτει το πρόβλημα του πραγματικού νοήματος των ημερών. Χάνουμε τις περισσότερες φορές το αληθινό νόημα της εορτής, το
αντικαθιστούμε με υποκατάστατα, που είναι όλος αυτός ο καταναλωτικός θρίαμβος…
Έτσι, συνειδητά ή ασυνείδητα πολλοί από εμάς προσπερνούμε την ουσία και μένουμε
στο κέλυφος.
Ας
δούμε το θέμα με ψύχραιμη ματιά. Καταρχάς, τι δεν είναι Πάσχα; Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό,
δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η πολύχρωμη λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια
ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το «Χριστός
Ανέστη» και πέντε λεπτά μετά. Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το
πανηγύρι, η κραιπάλη. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η
επιστροφή στο χωριό. Ή, τουλάχιστον, δεν
είναι μόνο αυτά.
Τι είναι, λοιπόν, το Πάσχα; Εγώ πιστεύω πως Πάσχα
είναι, καταρχάς, η αλλαγή της ζωής μας, η ανάστασή μας από τα πάθη και τις
κακίες που μας δέρνουν. Δεν αξίζει να
λέμε ότι ήρθε το Πάσχα και εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το συνάνθρωπο:
τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας, τον γείτονα, προπάντων τον
εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και της ζήλειας.
Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή- για μία
μέρα έστω- του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω
θάνατον πατήσας... Όχι η πρόσκληση
του θανάτου εξαιτίας της υπερβολικής
κατανάλωσης ποτού μέχρι πρωίας!
Επιπλέον, Πάσχα είναι η αφορμή για
ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δε γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο
πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται τη μία στιγμή να
λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί- και να ανάβουμε μάλιστα μια λαμπάδα ίση με το μπόι
μας- και την άλλη στιγμή να συντρίβουμε, υπολήψεις, συνειδήσεις και
συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα αυτούς που η καταστροφή της δικής τους πατρίδας
τους έφερε πρόσφυγες στην πατρίδα μας, ακόμη περισσότερο σε όσους από αυτούς
είναι γυναίκες και παιδιά- τα πιο αθώα θύματα αυτής της συμφοράς! Άρα, δε γίνεται
να κάνουμε Πάσχα με κακία για τους άλλους, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Κοντολογίς,
το Πάσχα αποτελεί ουσιαστικά την
κορυφαία γιορτή του πολιτισμού μας, γιατί αποτυπώνει το θρίαμβο της αγάπης και
της ζωής: ο Χριστός- όπως και αν τον αντιλαμβάνεται κανείς- αγαπά τον
καθέναν από μας και ζει αναστημένος για τον καθέναν μας. Μας καλεί να
ξαναβρούμε το αληθινό νόημα της ζωής, το οποίο φωλιάζει στη Λαμπριάτικη
ατμόσφαιρα, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά κυρίως εσωτερικά. Γιατί εκεί βρίσκεται το αληθινό νόημα της συγκεκριμένης γιορτής: στη
μεταμόρφωση της καρδιάς μας!
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη
και Κυριακή στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις,
παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Ωδή η’: «Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των
Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή, και πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν
η ευλογούμεν, Χριστόν εις τους αιώνας.
[3] Κορυφαίο παράδειγμα οι τηλεοπτικές διαφημίσεις των
ημερών: πάσης φύσεως καταναλωτικές προτάσεις (παιδικά παιχνίδια, καλλυντικά,
κινητά κ.ά.), ώστε να αρπάξουν και το τελευταίο ευρώ του έρμου Έλληνα πολίτη.
Share this
