Ψύχραιμη
ματιά
Μπαμπάδες, παππούδες και γενικότερα «Άνδρες», μήπως
ξεφύγαμε εντελώς;
Πρώτο συμβάν, Δευτέρα 28 Μαΐου 2018: Μόνο φρίκη προκαλούν οι αποκαλύψεις για τη σεξουαλική
κακοποίηση παιδιών από τους ίδιους τον πατέρα τους στη Λέρο. Η μικρή
κοινωνία του νησιού γνώριζε τον πατέρα ως αντικοινωνικό, σκληρό άνθρωπο που
φερόταν βίαια στα παιδιά του. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα όσων είπε στο ο
μεγαλύτερος γιός του[2]: «Είναι όλα αλήθεια. Μας χτυπούσε ο
πατέρας μου, μας έσπαγε στο ξύλο ειδικά εμένα και τη μητέρα μου. Δεν φταίει η
μητέρα μου. Η μητέρα μου γνώριζε αλλά φοβόταν πάρα πολύ και δεν μιλούσε. Ο
πατέρας μου έκανε διάφορες χειρονομίες στον αδερφό μου, τον παρενοχλούσε
σεξουαλικά συνέχεια. Εμένα με είχε
χτυπήσει με φτυάρι στο κεφάλι και τον αδερφό μου με ξύλο!». Από το πολύ
ξύλο είχαμε φτάσει στο σημείο να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο.
Δεύτερο συμβάν, Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018: Σοκ στη Λαμία:
Συνταξιούχος δικηγόρος κακοποιούσε
σεξουαλικά τα εγγόνια του. Συγκλονισμένη είναι η τοπική
κοινωνία της Λαμίας αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα με την πολύ σοβαρή υπόθεση των
δύο μικρών παιδιών που έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον 69χρονο παππού
τους. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ[3] ο συνταξιούχος δικηγόρος είχε τη συνήθεια να κλειδώνει τις πόρτες και να
ακούει δυνατά εκκλησιαστική μουσική. Πίσω από αυτές τις κλειστές πόρτες, όμως,
συνέβαιναν ανατριχιαστικά πράγματα που δεν περιγράφονται, τα οποία όμως φέρεται
να είπε το μικρό κοριτσάκι στους ειδικούς επιστήμονες που μίλησαν μαζί του. Το
κουβάρι της εφιαλτικής ιστορίας άρχισε να ξετυλίγεται από μια εκπαιδευτικό που
επισκέπτονταν, για να υποστηρίξει μαθησιακά τα παιδάκια, η οποία και κατήγγειλε
ορισμένα περιστατικά που υπέπεσαν στην αντίληψή της στην Εθνική Γραμμή Παιδικής
Προστασίας 1107, αλλά και στο Διευθυντή του σχολείου όπου πηγαίνει η μικρή.
Τρίτο συμβάν: Σάββατο, 9 Ιουνίου 2018: Νέα υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης, με θύματα
ανήλικα κορίτσια είδε το φως της δημοσιότητας, έπειτα από καταγγελίες κατοίκων σε
συνοικία της Λαμίας. Γνωστός
γιατρός, την ώρα που περπατούσε σε πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης, «χούφτωσε»
τρεις μαθήτριες που περπατούσαν αμέριμνες μπροστά στο «Cafe Sketch»! Όπως
ήταν φυσικό οι μαθήτριες έβαλαν τις φωνές, ενώ όσοι βρέθηκαν μπροστά στο συμβάν
δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες αντέδρασε άμεσα
και έτρεξε προς το γιατρό και τον πρόλαβε την ώρα που απομακρυνόταν. Τον έπιασε
μάλιστα από το γιακά, λέγοντας του: «Τι έκανες ρε αλήτη; Τι έκανες; Δεν
ντρέπεσαι..;». Ο «ανώμαλος» γιατρός
έβγαλε κάποιες άναρθρες κραυγές και έφυγε τρέχοντας!!!
Το παραπάνω θέμα κατάντησε να βρίσκεται στην επικαιρότητα σε
εβδομαδιαία βάση. Σαν να είναι κάτι φυσιολογικό. Σαν να είναι ένα πρόβλημα
καθημερινότητας. Δεν είναι όμως…
Για
το θέμα αυτό έχω ξαναμιλήσει[4], φίλοι μου. Επανέρχομαι όμως. Και επανέρχομαι, πρώτον, επειδή τέτοια
περιστατικά δε σταμάτησαν καθόλου να έρχονται στο φως της δημοσιότητας και
αγανακτώ, όταν τα διαβάζω. Δεύτερον,
επειδή αναρωτιέμαι που θα βρουν ένα στήριγμα και το δίκιο τους αυτά τα παιδιά, εάν δεν το κάνουμε εμείς οι «άλλοι»,
οι «ξένοι», δηλαδή ο κοινωνικός περίγυρος; Φίλοι μου, το επαναλαμβάνω: Η ανοχή
είναι συνενοχή. Κάθε ευαίσθητος και
συνειδητοποιημένος πολίτης, όταν «κάτι» πέφτει στην αντίληψή του, που αφορά
παιδί σε κίνδυνο, οφείλει να κάνει χρήση
της Γραμμής SOS 1056 ή την Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας 1107, που δέχονται καταγγελίες ακόμη και
ανώνυμα και τις παραπέμπουν στις αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές.
Ας μην
ξεχνάμε πως όσοι κακοποιούν παιδιά με τον παραπάνω τρόπο δεν ξεχωρίζουν από
κάποιο εξωτερικό χαρακτηριστικό. Είναι άνθρωποι της διπλανής
πόρτας, συχνά υπεράνω πάσης υποψίας. Μπορεί να μοιάζουν φιλήσυχοι οικογενειάρχες
και να είναι ευγενικοί με τους γείτονες τους και τον περίγυρό τους. Μπορεί να
είναι μορφωμένοι, καλοί επαγγελματίες και νομοταγείς πολίτες.
Ας κάνω όμως και την αυτοκριτική του
φύλου μου, με αφόρμηση τα παραπάνω συμβάντα. «Άνδρες, μήπως ξεφύγαμε εντελώς; Μήπως νομίζουμε ότι ο ύψιστος στόχος
της ύπαρξης μας ως τα βαθιά γεράματα, το αφήγημα της ζωής μας-όπως το αποκαλεί
μια φίλη μου- είναι οι σεξουαλικές μας «κατακτήσεις»; Και είναι «κατάκτηση», να
κακοποιούμε σεξουαλικά μια αθώα παιδική ζωή; Είμαστε υπερήφανοι ως φύλο, όταν
διαβάζουμε τέτοια περιστατικά; Εγώ όχι! Εσείς;».
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη
και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] protothema.gr,
28/5/2018.
[4] Βλέπε ενδεικτικά: 14 και 17/ 7/
2016 «Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών», 6/10/2016 «Σεξουαλική κακοποίηση: Μια
αιμάσσουσα κοινωνική πληγή», σελ. 3.
Share this
