Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Με
αφόρμηση μια ακόμη έκθεση για την απασχόληση των νέων (Α’ Μέρος)
Είμαστε στα 2019 και μια νέα έκθεση της ΓΣΕΕ για την απασχόληση
καταδεικνύει μεταξύ άλλων πως 3 στους 10 νέους με υψηλά γνωστικά προσόντα (πτυχίο,
μεταπτυχιακό, ακόμη και διδακτορικό) καλύπτουν θέσεις εργασίας για τις οποίες
απαιτούνται χαμηλότερου επιπέδου προσόντα πτυχιούχους. Συμβιβάζονται, δηλαδή,
με δουλειές κατώτερες των προσόντων τους. Παράλληλα
από την έκθεση προκύπτει ότι η ανεργία στους Έλληνες πτυχιούχους το 2018 είναι 20%, ότι η χώρα
μας βρίσκεται τελευταία θέση στην ΕΕ των 28 σε απασχολούμενους με πτυχίο και
ότι οι νέοι έως 34 ετών με πανεπιστημιακές σπουδές βρίσκονται στα όρια της
φτώχειας! Τέλος, η Ελλάδα κατέχει την 3η θέση στην ΕΕ των 28, με ποσοστό 33,9%
στην αναντιστοιχία προσόντων και δεξιοτήτων, σε εργαζόμενους αποφοίτους
τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Με το θέμα έχω επανειλημμένως ασχοληθεί[2]. Η ανεργία στους Έλληνες πτυχιούχους
καλά κρατεί. Οι περισσότεροι από αυτούς με πανεπιστημιακά πτυχία. Γιατί
συμβαίνει αυτό; Ας δούμε το θέμα με ψύχραιμη ματιά.
Σε ποια μελέτη βασιζόμαστε ως χώρα, ποια
διερεύνηση της αγοράς εργασίας έχουμε κάνει για να καταλήξουμε στο ότι κάθε
χρόνο πάνω από 2000 νέοι πρέπει να μπαίνουν στα Παιδαγωγικά Τμήματα Δημοτικής
Εκπαίδευσης, για να γίνουν δάσκαλοι; Οι 863 πρωτοετείς φοιτητές στα ΤΕΦΑΑ τί
προοπτικές έχουν, για να βρουν δουλειά, όταν τελειώσουν, τη στιγμή που όλοι
ξέρουμε ότι δε χρειάζονται άλλοι γυμναστές στην Πρωτοβάθμια και τη
Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;
Ποιες
επαγγελματικές ελπίδες υπάρχουν για τους 1283 φοιτητές που θα μπουν φέτος στο
πρώτο εξάμηνο της Νομικής, με την πίτα της αγοράς για τους δικηγόρους να
κόβεται και ξανακόβεται κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα πολλοί να μη μπορούν να
βγάλουν ούτε τα έξοδα του γραφείου τους; Πού θα βρουν δουλειά οι περίπου 3000
(!) φοιτητές των Φιλοσοφικών σχολών και ονειρεύονται κάποια στιγμή να εργαστούν
ως φιλόλογοι στην Εκπαίδευση; Όλοι ξέρουμε ότι δε γίνονται πλέον διορισμοί και
ότι σε δέκα χρόνια από σήμερα, λόγω της υπογεννητικότητας, θα έχουμε λιγότερους
μαθητές…
Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα επιμέναμε για δεκαετίες στην
πρωτοκαθεδρία του Γενικού Λυκείου με περίπου οκτώ στους δέκα μαθητές να το
προτιμούν και, όταν αποφασίσαμε να «σπρώξουμε» ως Πολιτεία τους μαθητές προς τα
Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ), πάλι στρεβλά το κάναμε, όπως θα
εξηγήσω στο επόμενο κείμενό μου, στο φύλλο του Σαββατοκύριακου, σχεδόν σε όλα
τα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα υπάρχουν τύποι επαγγελματικών σχολείων που
οδηγούν δεκαοκτάχρονους, που είτε δεν ήθελαν είτε δε μπορούσαν να συνεχίσουν
στο γενικό λύκειο της χώρας τους, κατευθείαν στην παραγωγή. Οικοδόμοι,
σερβιτόροι, υπάλληλοι σε πολυκαταστήματα, αγρότες, κτηνοτρόφοι, αρτοποιοί,
είναι όλοι καταρτισμένοι απόφοιτοι επαγγελματικών σχολών.
Είναι ολοφάνερο ότι ένας ενδεχόμενος εξορθολογισμός του αριθμού
των εισακτέων μπορεί και επιβάλλεται να γίνει μόνο με πολιτική βούληση,
διακομματική συμφωνία και επιμερισμό του όποιου πολιτικού κόστους, μαζί με
έγκαιρη ενημέρωση γονιών και μαθητών που φοιτούν στην τελευταία τάξη του
Δημοτικού,
ώστε να μην υπάρχουν αιφνιδιασμοί. Πάντως αυτή τη στιγμή κινούμαστε εκτός
λογικής. Προμηθεύουμε με γιατρούς τα συστήματα υγείας πολλών χωρών, στέλνουμε
μηχανικούς στη Μέση Ανατολή, ερευνητές στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου
κ.ο.κ.
Βλέπουμε γύρω
μας πτυχιούχους να κάνουν δουλειές που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ αυτό που
σπούδασαν, όχι από επιλογή αλλά επειδή διαπιστώνουν ότι η αγορά εργασίας δεν
έχει χώρο γι’ αυτούς. Πότε θα
συζητήσουμε για όλα αυτά με σκοπό να κάνουμε τις αλλαγές που χρειάζονται;
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός
Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Βλέπε
ενδεικτικά: 7 και 10/ 7/ 2016 «Γλυκές ουτοπίες και πικρές αλήθειες για τον
αριθμό εισακτέων στα πανεπιστήμια», σελ. 3.
Share this
