Γονείς- Εκπαιδευτικοί: Μία αμφίδρομη- και μερικές φορές- «τρικυμιώδη»- σχέση[2]
Η συνεργασία γονέων και εκπαιδευτικών
κρίνεται αναγκαία για την πρόοδο του μαθητή. Οι γονείς σε αρκετές
περιπτώσεις έχουν μεγάλες προσδοκίες από τα παιδιά τους. Πολλές από αυτές τις
προσδοκίες, ωστόσο, ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού, γιατί τα παιδιά είτε
δεν προσπαθούν όσο πρέπει είτε δεν διαθέτουν τις ανάλογες δεξιότητες.
Η αλήθεια είναι ότι ο εκπαιδευτικός
μετατρέπεται συχνά σε «εξιλαστήριο θύμα», καθώς πάνω του ξεσπά η «μήνις» του
γονέα, σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και με ασήμαντη αφορμή. Έτσι, αρκετά
συχνά, όταν ο μαθητής εμφανίζει χαμηλή επίδοση σε κάποιο μάθημα, οι γονείς
στρέφονται εναντίον του εκπαιδευτικού, στον οποίο καταλογίζουν ανεπάρκεια ή
αδιαφορία. Από την άλλη πλευρά, η τυχόν «θεμιτή» και προσδοκώμενη πρόθεση του
εκπαιδευτικού να αποτυπώσει αντικειμενικά την επίδοση του μαθητή προσλαμβάνεται
από τους γονείς ως δυστροπία και δείγμα αντιπαιδαγωγικής συμπεριφοράς.
Πράγματι, η
συμπεριφορά κάποιων γονέων προς τους εκπαιδευτικούς χαρακτηρίζεται από
αμετροέπεια ή υπερβολή. Αυτό δε σημαίνει,
βέβαια, ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί επιτελούν με επάρκεια και ευσυνειδησία το
διδακτικό και παιδαγωγικό έργο που τους έχει αναθέσει η Πολιτεία. Υπάρχουν
και αυτοί οι εκπαιδευτικοί, που δεν τους λείπει η αγάπη για τη δουλειά που κάνουν.
Τους λείπει, όμως, η διάθεση και το μεράκι είτε λόγω ελλιπούς επιμόρφωσης είτε
λόγω ηλικίας είτε λόγω προσωπικών ή άλλων προβλημάτων τους.
Σε αυτή την αμφίδρομη- και μερικές φορές
«τρικυμιώδη»- σχέση εκπαιδευτικού- γονέα, ο εκπαιδευτικός οφείλει να επιδεικνύει
τη μεγαλύτερη κατανόηση από τους δύο. Να κατανοεί, για παράδειγμα, την
αγωνία και την ανασφάλεια του γονέα για την πρόοδο του παιδιού του, να κατανοεί
την υπερπροστατευτικότητα και το ναρκισσισμό που είναι ριζωμένα στα «έγκατα»
της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας ή ακόμη και τη μύχια ανησυχία του γονέα
για τη δική του επαρκή και σταθερή υποστήριξη προς το παιδί του. Άλλωστε, οι
σχολές γονέων στη χώρα μάλλον σπανίζουν ή αντιμετωπίζονται με προκατάληψη λόγω
ελλιπούς δημοσιοποίησης. Μάλιστα, δε λείπουν και οι περιπτώσεις γονέων που
αγνοούν την ύπαρξή τους!
Από την άλλη ο εκπαιδευτικός οφείλει να
υπερασπίζει τον εαυτό του και το έργο του, όταν δέχεται άδικες και μερικές
φορές αήθεις επιθέσεις από τους γονείς. Να τους υποδεικνύει «με τον τρόπο
του» ότι η προσωπικότητα του ευσυνείδητου δασκάλου δε χειραγωγείται από την
επιθετική συμπεριφορά του γονέα, απόρροια, σε κάποιες περιπτώσεις, της
απαξίωσης του διδασκαλικού επαγγέλματος-λειτουργήματος από πολλές πλευρές και
για πολλούς λόγους. Ο δάσκαλος δεν είναι «υπηρέτης χιλίων αφεντάδων»...
Όμως, ο δάσκαλος με νηφαλιότητα και όχι
επικριτική διάθεση, υπομιμνήσκει στον γονέα το δικό του μερίδιο ευθύνης και
προσπαθεί να τον ευαισθητοποιήσει περισσότερο με την παραδοχή ότι τα
περιθώρια που έχει εκείνος για παρέμβαση και τροποποίηση της συμπεριφοράς του
παιδιού είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα του δασκάλου. Επιπλέον, επισημαίνει στον γονέα τον ευτελισμό της βαθμολογικής
επίδοσης σε σχεδόν συμβολικού χαρακτήρα «τελετουργία» που επιβάλλεται από
τους κανόνες λειτουργίας της σχολικής μονάδας καθώς και την επιτακτική ανάγκη
ειλικρινούς συνεργασίας και επικοινωνίας εκπαιδευτικού-γονέα για την πρόοδο του
παιδιού.
Είναι γεγονός ότι η συμπεριφορά των γονέων,
εν μέσω της οικονομικής κρίσης, προς τους εκπαιδευτικούς δεν ήταν πάντοτε η
αρμόζουσα. Συχνά μάλιστα ξεπερνούσε κάποια «εσκαμμένα» και επιβάρυνε έτι
περαιτέρω την ψυχολογία των εκπαιδευτικών. Οι συνθήκες της κοινωνίας έχουν
διαφοροποιηθεί τα τελευταία χρόνια και συμπαρασύρουν σε αρκετές περιπτώσεις και
τη συμπεριφορά των γονέων προς εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό οι τελευταίοι είναι σκόπιμο να δείχνουν ενσυναίσθηση και να
επιστρατεύουν τη λογική και την υπομονή τους, όποτε χρειαστεί, ώστε να
αμβλύνουν τις αντιθέσεις.
Μερικές φορές
άλλωστε και κάποια «μεγάλα παιδιά» απαιτούν ειδικούς χειρισμούς από τον Δάσκαλο
και χρήση αποτελεσματικών παιδαγωγικών μεθόδων και μέσων νουθεσίας...
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Πρωινός Τύπος" της Καρδίτσας στο φύλλο της
Τετάρτης και του Σαββατοκύριακου. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Γράφει
στις 08.02.2020 ο Βασίλης Πλατής, Φιλόλογος-Δρ. Ιστορίας Α.Π.Θ, Μουσικό Σχολείο
Γιαννιτσών Πέλλας. Το κείμενο είναι ελαφρώς διασκευασμένο από εμένα.
Share this
