Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος[1]
Και να που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός!
Μήπως
τελικά η Φύση έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο;
Μπορεί το
άνοιγμα των φτερών μιας πεταλούδας να μην είναι ικανό να προκαλέσει αναταραχή
στη διεθνή οικονομία, πλην όμως, λίγα μόνο «φτερούγισματά» της είναι σε θέση να
παρασύρουν εμπόρους, τραπεζίτες και κυβερνήσεις στη δίνη οικονομικών κρίσεων
που μοιάζουν με συγκοινωνούντα δοχεία. Το παραπάνω αλληγορικό απόφθεγμα κατέστη
σαφές στις διεθνείς κρίσεις και το 1914 και το 1929 και το με την κατάρρευση της .
Σήμερα η παγκόσμια οικονομία είναι πιο διευρυμένη από ποτέ. H
προώθηση της διεθνούς οικονομικής ρύθμισης (= Παγκοσμιοποίηση) ξεκίνησε στις
αρχές της περασμένης δεκαετίας, στο πλαίσιο της αμερικανικής στρατηγικής για την εξάπλωση των
επενδύσεων προς όφελος της Γουόλ Στριτ. Πολλοί οικονομολόγοι τότε επεσήμαιναν
πολλάκις πως το φαινόμενο της οικονομικής κρίσης δεν αποκλείεται να κάνει εκ
νέου την εμφάνισή του άμεσα ή στο βραχυπρόθεσμο μέλλον με επίκεντρο την Κίνα. Ελάχιστοι αναλογίστηκαν τις συνέπειες της
παγκοσμιοποίησης στις λιγότερο εξελιγμένες οικονομίες. O κίνδυνος της
αλληλεξάρτησης είχε, εσφαλμένα, υποτιμηθεί. Τίποτα και κανείς δεν ήταν
ικανός να χαλιναγωγήσει την απληστία των αγορών, των οικονομικών παραγόντων και
των πολυεθνικών εταιρειών…
Μια τέτοια υποτιμημένη οικονομία ήταν της Κίνας. Σήμερα η Κίνα έχει εξελιχθεί σε «άπειρο»
πρωταγωνιστή της παγκοσμιοποιημένης σκακιέρας. H ανάμιξή της στην παγκόσμια
οικονομία είναι πλέον τεράστια και, ως επί το πλείστον, ανεξέλεγκτη. Και να που
εμφανίστηκε ο κορωνοϊός!
Ο κορωνοϊός εξαπλούμενος στην Κίνα και στον κόσμο, δηλαδή σε
«πεδία» τα οποία στη σημερινή καπιταλιστική κανονικότητα προορίζονται για
διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού κ.λπ., δεν κάνει τίποτε άλλο από το αναιρεί την
ίδια την Παγκοσμιοποίηση. Η παγκόσμια οικονομία εξαρτάται, λοιπόν, από τη
θέληση της Φύσης…
Όλα τα παραπάνω προοικονομούν
μια νέα παγκόσμια οικονομική ύφεση. Και όσο οι εμπειρότεροι επιδημιολόγοι αδυνατούν να προβλέψουν πώς
θα εξαπλωθεί ο ιός και τι διαστάσεις θα λάβει, η αβεβαιότητα και η
κυριολεκτικώς πυρετική ατμόσφαιρα αναγκάζουν την παγκόσμια οικονομία να
πληρώσει βαρύ τίμημα. Το κλείσιμο της
μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον
πλανήτη, αφού η Κίνα εδώ και
χρόνια δε βρίσκεται στο περιθώριο αλλά στο επίκεντρο των διεθνών οικονομικών
εξελίξεων.
Όμως, όλοι αυτοί οι κίνδυνοι- οικονομικοί,
οικολογικοί, υγειονομικοί κ.τ.λ.- και οι μορφές που εκδηλώνονται, φίλοι μου, μας έχουν κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι
ο κόσμος, στον οποίο ζούμε, δεν είναι τόσο ασφαλής όσο μας επαγγέλονταν οι
εμπνευστές και θιασώτες της Παγκοσμιοποίησης; Ιδιαίτερα μετά τα τελευταία
γεγονότα, αποδεικνύεται ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες υφίστανται όλο και
περισσότερα πλήγματα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Πού πήγε η αισιοδοξία για την
απεριόριστη δυνατότητα του ανθρώπου να ελέγχει τα πάντα; Μήπως ήταν υπερφίαλη;
Μήπως τελικά η Φύση έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο;
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στο φύλλο της Τετάρτης και του Σαββατοκύριακου στην εφημερίδα της Καρδίτσας
"Πρωινός Τύπος". (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
Share this
