|
Ψύχραιμη ματιά
|
Πραγματικά
αξιοπρεπής είναι αυτός που δεν καυχιέται για τίποτα.
Ποια
είναι αυτή η γυναίκα; Τη βλέπω καθημερινά κάθε
πρωί από τις 7 να καθαρίζει στην περιοχή του Αγ. Κωνσταντίνου της πόλης μας με εμφανή εργατικότητα και μεράκι για αυτό που κάνει. Δεν την
ξέρω. Φαίνεται καινούρια στην περιοχή. Εικάζω πως είναι προσληφθείσα με κάποιο
πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας (τα γνωστά πεντάμηνα, που τώρα με την «αριστερή»
κυβέρνηση έγιναν επτάμηνα!).
Και
όμως… Σε μια εποχή που και το αυτονόητο θεωρείται ζητούμενο, σε μια χώρα που
ταλανίζεται από την οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση υπάρχουν κάποιες
φωτεινές αχτίνες αισιοδοξίας και ελπίδας, που μας δείχνουν πως τίποτα δε
χάθηκε ακόμα…
Βγαίνοντας κάθε πρωί στο μπαλκόνι του σπιτιού μου ή
ξεκινώντας για τη δουλειά μου, τη βλέπω να σαρώνει με μεράκι τα
πεζοδρόμια, να αδειάζει τα καλαθάκια της περιοχής από τα σκουπίδια και να
παραδίδει τη ζώνη ευθύνης της πεντακάθαρη την ώρα που σχολάει. Αυτά δεν τα παρατηρώ
μόνο εγώ, αλλά έχουν τύχει και της προσοχής των γειτόνων μου, οι οποίοι την
παρακολουθούν από τα γύρω καταστήματα.
Φυσικά
υπάρχουν και άλλοι φιλότιμοι εργαζόμενοι σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους.
Με εντυπωσιάζει, ωστόσο, η σχολαστικότητά της στο καθάρισμα σαν να πρόκειται
για το ίδιο της το σπίτι.
Έχω
τη γνώμη πως ο Δήμος θα πρέπει να επιβραβεύει με κάποιο τρόπο τέτοιους
υπαλλήλους, οι οποίοι με την εργατικότητα και το φιλότιμό τους γίνονται πρότυπα
για όλους εμάς σε όποιο εργασιακό περιβάλλον εργαζόμαστε. Αλλά και για έναν
επιπλέον λόγο: επειδή τέτοιοι εργάτες κρατάνε ακόμα ζωντανό το κράτος και το
πράττουν αμειβόμενοι ελάχιστα και για ελάχιστο χρόνο. Και παρόλο που γνωρίζουν
πως, όταν τελειώσει το επτάμηνο, θα απολυθούν αυτοδικαίως (πόσο απαίσια μου
φαντάζει πάντα αυτή η λέξη), αυτοί εργάζονται με ευσυνειδησία, διατηρώντας την
αξιοπρέπειά τους.
Μόνο
και μόνο γιατί αγαπούν τον τόπο τους και τους αρέσει να είναι όμορφος και
καθαρός. Μόνο και μόνο διότι έχουν αξιοπρέπεια!!
Και
εγώ, λοιπόν, που έχω την πρόσβαση, στα μέσα ενημέρωσης θεωρώ υποχρέωσή μου να
προβάλλω κάθε τι καλό, με την ελπίδα να παραδειγματιζόμαστε και να γινόμαστε
καλύτεροι άνθρωποι.
Όσο
αφορά τη συγκεκριμένη Κυρία, που αν και άσημη, προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο
περισσότερο καλό από πολλούς διάσημους και αναγνωρίσιμους πολίτες αφιερώνω το
παρακάτω ποίημα του Φαίδρου Μπαρλά[2].
ΟΙ ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΑΙ
Ξημερώνει.
Απάνω
οι άγγελοι πλένουν το στερέωμα, παραδίδουν τον ουρανό στίλβοντα[3] και υγρό.
οι άγγελοι πλένουν το στερέωμα, παραδίδουν τον ουρανό στίλβοντα[3] και υγρό.
Οι οδοκαθαρισταί κάτω καθαρίζουν τους δρόμους.
Σταματούν πού και πού,
ανεμίζουν το σφουγγαρόπανο οι πρώτοι,
τη σκούπα οι δεύτεροι,
χαιρετιούνται.
Οι οδοκαθαρισταί
διαγράφουν τα ίχνη των νεκρών
της χθεσινής ημέρας·
εξαφανίζουν τους λεκέδες απ’ το αίμα
του σκοτωμένου ποδηλάτη,
το άδειο πακέτο των τσιγάρων, το γράμμα
που δε φυλάχτηκε στο συρτάρι...
Οι οδοκαθαρισταί είναι
οι «πρωτοπόροι της αύριον».
Σηκώνονται, φωνάζουν στους αγγέλους:
«Εμείς, συνάδελφοι, το χρέος μας το κάναμε.
η ευθύνη ανήκει τώρα στο Θεό […]».
Σταματούν πού και πού,
ανεμίζουν το σφουγγαρόπανο οι πρώτοι,
τη σκούπα οι δεύτεροι,
χαιρετιούνται.
Οι οδοκαθαρισταί
διαγράφουν τα ίχνη των νεκρών
της χθεσινής ημέρας·
εξαφανίζουν τους λεκέδες απ’ το αίμα
του σκοτωμένου ποδηλάτη,
το άδειο πακέτο των τσιγάρων, το γράμμα
που δε φυλάχτηκε στο συρτάρι...
Οι οδοκαθαρισταί είναι
οι «πρωτοπόροι της αύριον».
Σηκώνονται, φωνάζουν στους αγγέλους:
«Εμείς, συνάδελφοι, το χρέος μας το κάναμε.
η ευθύνη ανήκει τώρα στο Θεό […]».
Share this
