Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Με αφορμή την Παγκόσμια
ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των
γυναικών (25η Νοεμβρίου) η Γενική Γραμματεία Ισότητας έδωσε στην δημοσιότητα
στατιστικά στοιχεία , που λένε πως το 80% των γυναικών στην χώρα μας πέφτουν
θύματα ενδοοικογενειακής βίας , με θύτη συνήθως τον σύζυγο νυν ή τέως. Οι
αριθμοί καταδεικνύουν την τρομακτική πραγματικότητα. Μέσα σε ένα χρόνο από τις
19 Νοεμβρίου του 2016 έως και τις 19 Νοεμβρίου 2017 η 24ωρη γραμμή SOS δέχθηκε
5.041 κλήσεις. Από το σύνολο των κλήσεων, το 85% αφορούσαν καταγγελίες
περιπτώσεων έμφυλης βίας. Σε αυτές τις κλήσεις- καταγγελίες οι 3.034 (71%)
έγιναν από τις ίδιες τις κακοποιημένες γυναίκες, ενώ οι 1.232 κλήσεις (29%), έγιναν
από τρίτα πρόσωπα (φίλους/-ες, γονείς, συγγενείς και γείτονες).
Χαμογέλα γυναίκα!
Να χαμογελάς πάντα στη ζωή ακόμα κι αν αυτή δε σου
χαμογελάει[2].
Κάποτε σε έναν ψαροχώρι, ένας ψαράς είχε βγει με τη
βάρκα του για ψάρεμα. Κόντευε να περάσει η νύχτα και εκείνος δεν είχε πιάσει
τίποτα. Έφτασε στο μεγάλο βράχο της θάλασσας και στο μισοσκόταδο ο βράχος
φαινόταν γεμάτος χαριτωμένη κίνηση. Καθώς πλησίασε, είδε μια ομάδα εκπληκτικά
όμορφων γυναικών και, μέσα στη μοναξιά του, ένιωσε σουβλιές αγάπης και
λαχτάρας. Είδε ένα δέρμα φώκιας στην άκρη του βράχου και το έκλεψε. Καθώς οι
γυναίκες φορούσαν τα δέρματά τους και κολυμπούσαν, επιστρέφοντας πίσω στο
υδάτινο σπίτι τους, μια από αυτές συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει το δέρμα της.
Ο άντρας τής φώναξε «Γίνε γυναίκα μου, είμαι
μόνος», αλλά εκείνη είπε «Δεν μπορώ, είμαι η Τεμεμβανέκ, ζω στη θάλασσα».
Εκείνος της ανταπάντησε «Γίνε γυναίκα μου και σε 7 καλοκαίρια θα σου επιστρέψω
το δέρμα σου και τότε θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις».
Η γυναίκα-φώκια συμφώνησε διστακτικά. Έκαναν ένα
παιδί το οποίο αγάπησαν πολύ, τον Οορούκ, και εκείνη του έμαθε όλες τις
ιστορίες που ήξερε για τα πλάσματα της θάλασσας. Αλλά ύστερα από λίγο καιρό η
σάρκα της άρχισε να στεγνώνει, έγινε χλωμή και η όρασή της άρχισε να
σκοτεινιάζει. Ήρθε η μέρα που ζήτησε πίσω το δέρμα της.
«Όχι», της
απάντησε ο σύζυγος, «Θέλεις να αφήσεις την οικογένειά σου χωρίς μητέρα και
σύζυγο;».
Τη νύχτα εκείνη ο Οορούκ άκουσε μια γιγάντια φώκια
να φωνάζει στον άνεμο και ακολούθησε το κάλεσμα της μέχρι το νερό. Στους
βράχους ανακάλυψε ένα (άλλο) δέρμα φώκιας, το μύρισε και κατάλαβε ότι ήταν της
μητέρας του. Όταν της το πήγε, εκείνη χάρηκε πολύ, ντύθηκε και φεύγοντας κρυφά
από το σπίτι, πήρε μαζί της και το γιο της κάτω από το νερό. Εκεί σύστησε το
αγόρι της στη μεγάλη φώκια και σε όλες τις άλλες. Ανέκτησε το χρώμα της και την
υγεία της, γιατί γύρισε σπίτι της.
Έγινε γνωστή ως η φώκια που κανείς δεν μπορούσε να
σκοτώσει, η Τανκιγκάκ η ιερή. Ύστερα από λίγο καιρό επέστρεψε το παιδί της στη
στεριά, αλλά όταν εκείνο μεγάλωσε, οι κάτοικοι της περιοχής το έβλεπαν συχνά να
μιλά με μια συγκεκριμένη φώκια κοντά στο νερό.
Η Φώκια είναι ένα παλιό σύμβολο της
άγριας ψυχής.
Οι Φώκιες είναι γενικά άνετες με τους ανθρώπους, αλλά, σαν τις νέες άπειρες γυναίκες, δεν καταλαβαίνουν μερικές φορές το
πιθανό κακό ή τις προθέσεις των άλλων!
Η
ιστορία φέρνει στο νου τού κάθε υποψιασμένου ενήλικα τη διάσταση ανάμεσα στον
«πάνω από το νερό» κόσμο της Οικογένειας και της Δουλειάς και τον «ωκεάνιο
κόσμο» των προσωπικών Σκέψεων, των Συναισθημάτων και των Επιθυμιών. Το Σπίτι
της Ψυχής δεν μπορεί να μείνει ακατοίκητο για καιρό γιατί, σαν τη
γυναίκα-Φώκια, η προσωπικότητά μας θα στεγνώσει και το σώμα μας θα χάσει
ενέργεια.
Κάθε γυναίκα επιθυμεί λίγο ή πολύ να
είναι η σύγχρονη, πολυάσχολη γυναίκα, ωστόσο πρέπει να υπάρχει ένα σημείο που
να λέει «όχι» και να ανακτά το «δέρμα» της. Και επειδή πολλοί, όταν τους μιλώ, με ρωτούν
πώς μπορεί μια γυναίκα στις μέρες μας να ανακτά το «δέρμα» της, απαντώ: με ένα
διήμερο στα Φύση, μια νύχτα με φίλες, σπουδές ή κάτι πιο απλό: μία ώρα την
ημέρα κατά την οποία κανείς δεν μπορεί να της ζητήσει τίποτα.
Πόσο
μάλιστα να την κακοποιήσει!
Share this
