Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Το
ρεπορτάζ της εφημερίδας μας έλεγε προχθές: «Συνελήφθη, σήμερα (02-11-2017) το
πρωί στην Καρδίτσα, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφάλειας Καρδίτσας, μία
76χρονη σε βάρος της οποίας σχηματίστηκε δικογραφία για απάτη.[…] Από την
πρόοδο της αστυνομικής έρευνες προέκυψαν άλλες δύο περιπτώσεις απάτης σε βάρος
δύο ημεδαπών γυναικών, ηλικίας 45 και 53 ετών. Συγκεκριμένα, η δράστιδα, από το
2006 έως το 2016, κατάφερε να αποσπάσει τμηματικά από τα θύματά της το συνολικό
χρηματικό ποσό των (11.000!) ευρώ περίπου. […] Το προανακριτικό έργο
συνεχίζεται από το Τμήμα Ασφάλειας Καρδίτσας για τυχόν εμπλοκή της 76χρονης σε
άλλα όμοια αδικήματα». Κλείνει σιγά- σιγά και η δεύτερη δεκαετία του 21ου
αιώνα και ακόμη ο κοσμάκης τρέχει σε «τσαρλατάνους» να λύσει τα προβλήματά του.
Μαντικές ... απάτες
«Πήγα σε
μάγισσες, σε χαρτορίχτρες», λέει με νόημα το δημοφιλές τραγούδι. Και πράγματι
λίγοι είναι οι ενήλικοι που με το χέρι στην καρδιά θα αρνούνταν ότι θα ήθελαν
να έχουν περάσει- έστω και μία φορά-, «για την εμπειρία», το κατώφλι κάποιου
«χαρισματικού» μέντιουμ, μελλοντολόγου, αστρολόγου, καφετζούς, χαρτορίχτρας,
χειρομάντισσας ή άλλων νεόφερτων ειδικοτήτων (π.χ. εκείνων που «διαβάζουν» την
αύρα μας ή το σπέρμα μας!). Είμαι βέβαιος ότι όλο και κάποιοι από το στενό ή
ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον το έχουν κάνει.
Με τις υπαρξιακές
μας αναζητήσεις, τις ερωτικές μας προσδοκίες, τις οικονομικές μας ανησυχίες και
προ πάντων τον φόβο του θανάτου καταπιάνονται οι εν λόγω επαγγελματίες, που
κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό τους. Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο
φέρνει στην επιφάνεια δεκάδες σελίδες με ονόματα και διευθύνσεις επαγγελματιών
σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, δηλωμένοι και «αδήλωτοι» συνολικά αγγίζουν τα περί 50.000
άτομα! Μάλιστα, όσο η οικονομική ύφεση
βαθαίνει, τόσο η ζήτηση για πάσης φύσεως υπερφυσική συμβουλευτική αυξάνεται και
μαζί με αυτή και οι τιμές των ειδικών.
«Σοβαρές»
εφημερίδες και περιοδικά λειτουργούν ως φιλόξενη διαφημιστική εστία για όλους
αυτούς, χωρίς να αναλογίζονται τον πνευματικό ευτελισμό στον οποίο οδηγούν το
αναγνωστικό τους κοινό. Η τηλεόραση, προπάντων, κάνει «χρυσές δουλειές», αλλά και
μεγαλύτερο κακό- κατά τη γνώμη μου- καθώς βάζει τους επιτήδειους κερδοσκόπους στα
σπίτια των αφελών, οι οποίοι αναζητούν στα χαρτιά, στον καφέ και στα άστρα τη
λύση των προβλημάτων τους, με το αζημίωτο, βέβαια. Η νοοτροπία αυτή φέρνει στην επιφάνεια ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα
που έχει να κάνει με την ανασφάλεια που νιώθουν οι σύγχρονοι άνθρωποι, οι
οποίοι αναζητούν στηρίγματα και επενδύουν φρούδες ελπίδες σε χώρους και πρόσωπα
που μόνο ως απατεώνες μπορούν να χαρακτηριστούν, επικίνδυνοι έμποροι ελπίδων,
γεγονός που θα έπρεπε να ενεργοποιήσει το ενδιαφέρον της υπεύθυνης Πολιτείας,
αφού αποτελεί ένα ακόμη φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας στη χώρα μας.
Βλέποντας, όμως,
με ψύχραιμη ματιά το θέμα καταλήγουμε και στο εξής συμπέρασμα. Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που προσφεύγουν
σε αυτούς τους «τσαρλατάνους», είναι αυτοί που αποφεύγουν με κάθε τρόπο να
αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Γι' αυτούς ό,τι κακό τους συμβαίνει,
ψάχνουν να βρουν εξωτερικές αιτίες, δηλαδή ότι κάποιος άλλος φταίει για τη δική
τους κακοδαιμονία. Δε θέλουν να κοιτάξουν την εσωτερική τους κατάντια και να
αγωνιστούν για να τη διορθώσουν. Δε θέλουν να αλλάξουν τρόπο ζωής, να
ξεβολευτούν από τις συνήθειές τους. Γι' αυτό και πρέπει να ρίξουν αλλού τις
ευθύνες. Έχει, για παράδειγμα, κάποιος μια διαπροσωπική δυσκολία, είναι
αντικοινωνικός και επομένως δεν μπορεί να παντρευτεί; Αντί να προσπαθήσει να
διορθώσει τον εαυτό του βρίσκει την εύκολη λύση: «Μου έκαναν μάγια» και τρέχει
στους αγύρτες να του τα λύσουν. Ζητάει, δηλαδή, τη μαγική λύση, που δε
χρειάζεται κόπο και αγώνα. Άλλος, πάλι, ζει μ' έναν αρρωστημένο τρόπο ζωής και
κάποτε αρρωσταίνει πραγματικά; Δεν προβληματίζεται γι' αυτό, δεν αναλαμβάνει
την ευθύνη του για την αρρώστιά του, δε θέλει να αλλάξει τρόπο ζωής, αλλά
ψάχνει να βρει κάποιους εχθρούς που τον επιβουλεύονται και του έχουν κάνει
μάγια. Η προσφυγή στο μέντιουμ είναι η πλέον εύκολη και ανώδυνη «λύση».
Βεβαίως λύση δεν
αποτελεί. Απλώς μια «νάρκης του άλγους δοκιμή»,
όπως θα ’λεγε και ο ποιητής, δηλαδή, μαντζούνια και παυσίπονα για να ξεγελάνε-
οι αφελείς- τον εαυτό τους.
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
Share this
