Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Μα καλά στον
τάφο τους θα τα πάρουν;
Είναι λυπηρό, μα αληθινό: 62 άνθρωποι κατέχουν όσο πλούτο έχει ο
μισός πληθυσμός της Γης (δηλαδή 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι!). Οι
περιουσίες τους μάλιστα έχουν αυξηθεί κατά 44% από το 2010 μέχρι σήμερα, ενώ
την ίδια στιγμή οι φτωχότεροι έχουν απολέσει το 41% της περιουσίας τους σύμφωνα
με έρευνα της Oxfam International[2].
Οι «εξουσιαστές» προέρχονται κυρίως από την Κίνα, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ,
το Μεξικό και τη Σαουδική Αραβία.
Χρήμα και αριθμοί.
Μπερδευτήκατε; Ίσως όχι, μιας και το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας δε βρίσκεται
πάντα τόσο μακριά μας. Δεν είναι μόνο οι δισεκατομμυριούχοι που το διαπράττουν.
Πόσες φορές δεν έχετε συναντήσει στον ευρύτερο κοινωνικό σας κύκλο τον τύπο του
ανθρώπου που συσσωρεύει χρήματα, αρνούμενος όχι να προσφέρει αλλά ακόμα και να
εκπληρώσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις;
Η απληστία διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα. Γιατί, όμως, κάποιοι
άνθρωποι συσσωρεύουν χρήμα με τόση μανία; Ο λαός συνηθίζει να εμπαίζει αυτή
τη συμπεριφορά με τη φράση «Μα καλά, στον τάφο του θα τα πάρουν»; Ας δούμε,
λοιπόν, τι συμβαίνει στην ψυχή των ανθρώπων αυτών με τη βοήθεια του
ψυχοθεραπευτή Νίκου Βαμβακάρη[3].
«Απληστία εξορισμού σημαίνει
ακόρεστη επιθυμία κάποιου για κάτι. Η λέξη αυτή χωρίζεται σε δύο μέρη: στο «α»
(το στερητικό) + το «πληστός», που σημαίνει γεμάτος. Κάποτε ο Αϊνστάιν είχε πει χαρακτηριστικά πως τρεις δυνάμεις οδηγούν
τον κόσμο: η ανοησία, ο φόβος και η απληστία! Στις μέρες μας είναι
αποδεδειγμένο ότι μεγαλύτερη μερίδα του πλούτου μαζεύεται στα χέρια των πολύ
λίγων[4]. Μάλιστα, οι τελευταίες έρευνες
δείχνουν ότι η τεχνολογία τα επόμενα χρόνια θα οδηγήσει ακόμα περισσότερο χρήμα
στους λίγους, αντίθετα στους πολλούς θα επιφέρει μεγαλύτερη φτώχεια»!
Βλέποντας το θέμα ψυχραιμότερα,
φίλοι μου, αμέσως κατανοούμε ότι το χρήμα είναι ένα μέσον για την
επίτευξη των στόχων μας, όχι αυτός καθαυτός ο στόχος! Επομένως, όταν για
παράδειγμα κάποιος κάνει μια αγορά, θα πρέπει το αντικείμενο που επιλέγει να
έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσό που δαπανήθηκε γι’ αυτό. Σε διαφορετική
περίπτωση δεν έχει πραγματική ανάγκη το προϊόν που αγόρασε.
Με τον ίδιο τρόπο, αν σκεφτούμε
το σήμερα και την εποχή της απληστίας στην οποία ζούμε, καταλαβαίνουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του να είναι κάποιος
ελεύθερος, από την ανάγκη του για πλούτο είναι η ίδια του η τάση για απληστία
και, επιπλέον, για «ασφάλεια»[5].
Πράγματι, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την ασφάλεια και αυτό είναι φυσιολογικό, αν
σκεφτεί κανείς τον τρόπο και τις αξίες με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει στο
καπιταλιστικό σύστημα. Από την άλλη, όμως, πλευρά αυτό το αίσθημα (η ασφάλεια)
του δημιουργεί ένα άγχος, μια αγωνία που του διογκώνει το αίσθημα της απληστίας
(«να έχει περισσότερα, για να ’ναι πιο σίγουρος, πιο ασφαλής) και έτσι αργά
αλλά σταθερά τον διαφθείρει.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής, όπως για
παράδειγμα μετά από ένα πρόβλημα υγείας, αναθεωρούν συνολικά τη στάση σας
απέναντί στο χρήμα και τον πλούτο. Αυτό, όμως, δεν είναι αρκετό, για να μας
κρατήσει μακριά από την τάση απληστίας. Πολύ σύντομα επανέρχεται η ανησυχία και
ανασφάλεια για το ίδιο μας το μέλλον…
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και
Κυριακή στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr).
[2] Διεθνής οργανισμός που εδρεύει στην Αμερική
και μάχεται κατά της φτώχειας και του υποσιτισμού.
[3] http://normavitae.com/author/nick/
[4] Που τα προστατεύουν κιόλας σε «φορολογικούς
Παραδείσους» μην τυχόν και φορολογηθούν προς όφελος των άλλων- αδύναμων-
συμπολιτών τους! Αν αποδειχτεί κάτι με την υπόθεση των Paradise Papers δεν ξέρω, αλλά οι Έλληνες σύμφωνα με τα
δημοσιεύματα είναι περίπου 150 με 200!
[5] Ασφάλεια από τί; Ούτε και αυτοί δεν ξέρουν!
Share this
