Σε
όλη τη διάρκεια των εορτών τα κείμενα που επιμελούμαι ή γράφω θα είναι στο
κλίμα των ημερών. Είναι τούτες οι μέρες μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση.
Χριστούγεννα,
εορτή των παιδιών (και όσων αισθάνονται ακόμη παιδιά)!
Η εορταστική περίοδος για πολλούς συνανθρώπους μας δε
σημαίνει ενθουσιασμός και χαρά, αλλά μελαγχολία και συναισθηματική φόρτιση[1]. Ο λόγος που
συνήθως συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι ότι οι γιορτές μάς
δίνουν το χρόνο να σκεφτούμε που βρισκόμαστε στη ζωή μας και τότε οι
περισσότεροι ανακαλύπτουμε ότι είμαστε πολύ μακριά από τις επιθυμίες μας.
Την κατάσταση δυσκολεύει περισσότερο αυτή η σχεδόν επιβεβλημένη γιορτινή ατμόσφαιρα
και ο ενθουσιασμός που «πρέπει» να επιδεικνύουμε απέναντι στους άλλους.
Τέτοιες σκέψεις δεν απασχολούν τα
παιδιά, φίλοι αναγνώστες μου. Δεν είναι
τυχαίο πως
Ωστόσο, πολλοί ενήλικοι, όχι μόνο δεν απολαμβάνουν, αντίθετα
αισθάνονται άσχημα κατά τη γιορτινή περίοδο, κυρίως όσοι νιώθουν μοναξιά και
κατάθλιψη. Η κατάθλιψη εμφανίζεται, βέβαια, σε κάθε
ηλικία, όμως είναι ιδιαίτερα ευάλωτα τα άτομα
της Τρίτης Ηλικίας[2].
Αυτό, βέβαια, είναι κατανοητό, αν αναλογιστούμε τις πολλαπλές απώλειες που
χαρακτηρίζουν αυτή τη φάση της ζωής. Αγαπημένα πρόσωπα, γνωστοί και φίλοι
πεθαίνουν… Η σωματική υγεία και το σθένος επιδεινώνονται είτε φυσιολογικά (με
την πάροδο του χρόνου) είτε με αρρώστιες και ατυχήματα. Οι περισσότεροι
αναγκάζονται να εγκαταλείψουν δραστηριότητες ή χάνουν την αίσθηση ανεξαρτησίας
τους, καθώς δεν μπορούν να μετακινηθούν χωρίς βοήθεια.
Αλλά υπάρχουν και
πολλοί ενήλικοι που δεν απολαμβάνουν, αντίθετα αισθάνονται άσχημα κατά τη
γιορτινή περίοδο γιατί ίσως δεν την έχουν συνδυάσει αυτή την εποχή με θετικές
εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία. Έτσι, δεν έχουν αυτές τις αναμνήσεις που
ξυπνούν κάθε φορά που βλέπουμε στολισμένο δέντρο και μας συντροφεύουν σε όλη
μας τη ζωή ή, όπως προαναφέραμε, οι γιορτές τους δίνουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο
να σκεφτούν και τότε οι περισσότεροι ανακαλύπτουν ότι βρίσκονται πολύ μακριά
από τις επιθυμίες τους... Αυτές οι διαπιστώσεις προκαλούν
στενοχώρια, αλλά και αισθήματα θυμού και ενοχών, αφού είναι πολύ επώδυνο να μην
μπορεί να ταυτιστεί κάποιος με αυτή την αίσθηση διάχυτης χαράς-πολλές φορές
επιβεβλημένης- που υπάρχει κατά τις γιορτές.
Κι όμως… πιστεύω
ακράδαντα πως πολλοί από αυτούς, όταν
ήταν παιδιά χαίρονταν και περίμεναν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα να έρθουν, ενώ
τώρα ως ενήλικες μένουν ασυγκίνητοι από τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς, με την πάροδο των χρόνων,
«σβήνει» αυτή η μαγική δύναμη, που έχει πάνω μας η συγκεκριμένη γιορτή, και
στη θέση της αφήνει μια νοσταλγία και μια θέρμη.
Οι περισσότεροι,
παρασυρμένοι από την καθημερινότητα μας και αγχωμένοι με τις δυσκολίες που
αντιμετωπίζουμε, έχουμε ξεχάσει κάπου βαθιά μέσα μας αυτή την αίσθηση. Δε δίνουμε
χώρο στην παιδικότητα, που σίγουρα διαθέτουμε ως
προσωπικότητες, ώστε να
βγει στην επιφάνεια και να μας κάνει ξέγνοιαστους έστω και για λίγο…
[1] Για αυτές
τις δύο συναισθηματικές καταστάσεις θα μιλήσουμε σε επόμενα τρία κείμενά μας
κατά την περίοδο των εορτών.
Share this
