Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Μείωση δαπανών για
την εκπαίδευση, οριακή επάρκεια υποδομών, γήρανση και μείωση του εκπαιδευτικού
προσωπικού για τα βασικά μεγέθη της εκπαίδευσης στην Ελλάδα καταγράφει η ετήσια
έκθεση του Κέντρου
Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της Γ.Σ.Ε.Ε .(ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ), η οποία
παρουσιάστηκε προχθές παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας
και των τομεαρχών παιδείας των άλλων πολιτικών κομμάτων.
Άραγε
σε τι είδους ανάπτυξη ελπίζουμε, όταν επενδύουμε μηδενικά στην Παιδεία και
στους νέους μας;
Γερασμένο και
κακοπληρωμένο είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό στην Ελλάδα. Και δεν το λέω από
συντεχνιακή σκοπιμότητα κινούμενος. Το λένε οι αριθμοί και τα στατιστικά που
συγκρίνουν τα δεδομένα με δεκάδες άλλες χώρες της Ευρώπη. Πρώτα- πρώτα η ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση.
Αν και ο συγκεκριμένος οργανισμός αποτελεί έναν από τα βασικά think tank[2]
για την προώθηση της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στη χώρα μας
(αλλά και παγκοσμίως), δεν είναι λίγες οι φορές που στο επίπεδο των
διαπιστώσεων παραθέτει την πραγματικότητα. Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες με το
γηραιότερο προσωπικό! Η μέση
ηλικία των εκπαιδευτικών είναι περίπου 41,5 χρονών στο νηπιαγωγείο, 42 χρονών
στο δημοτικό, 46 χρονών στο γυμνάσιο και στο επαγγελματικό λύκειο και 47,5
χρονών στο γενικό λύκειο (!), ξεπερνώντας κατά πολύ τον μέσο όρο (30%)
στις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α.
Και
αυτό συμβαίνει, επειδή οι διορισμοί έχουν «παγώσει»
ελλείψει κονδυλίων (λόγω μνημονίων), οπότε η ανανέωση του εκπαιδευτικού
προσωπικού στη χώρα μας φαίνεται να αποτελεί άπιαστο στόχο για τα επόμενα-
πολλά- χρόνια. Επιπλέον, πολλοί από τους διορισμένους εκπαιδευτικούς είναι
εγκλωβισμένοι λόγω του νέου συνταξιοδοτικού- ασφαλιστικού προγράμματος και δεν μπορούν να βγουν στη σύνταξη. Αλλά και αν
έχουν τα απαιτούμενα έτη προϋπηρεσίας, ώστε να συνταξιοδοτηθούν, δεδομένου ότι
δε γνωρίζουν το ύψος της νέας σύνταξης και
ακούγοντας κάθε μέρα κάτι καινούριο για «συντάξεις- φιλοδωρήματα», δεν παίρνουν
την απόφαση να αποχωρήσουν, αφού δε θα μπορούν ως συνταξιούχοι να
επιβιώσουν! Μιλάμε, φίλοι μου, για φαύλο κύκλο.
Πράγματι,
δεν είναι καθόλου παραγωγικό να έχουμε ένα γερασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό στα
σχολεία και φυσικά δεν μπορούμε να
φανταστούμε εκπαιδευτικό να μπαίνει στην τάξη στα 67 του χρόνια και να έχει
απέναντί του μαθητές/τριες 10-17 ετών, δηλαδή ανθρώπους που τους χωρίζει μισός
αιώνας ζωής! Είναι ισοπεδωτικό και θλιβερό συνάμα να παραβλέπει η Πολιτεία
το χάσμα των γενεών και τις ιδιαιτερότητες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να
απαιτεί από τους εκπαιδευτικούς να υπερβούν τις φυσικές και πνευματικές τους
δυνάμεις.
Αλλά έστω ότι οι
εκπαιδευτικοί από αγάπη για το επάγγελμα- λειτούργημα τους έχουν διάθεση να το
κάνουν. Τους βοηθάει η Πολιτεία στην
ανανέωση των γνώσεων τους; Τους
παροτρύνει, κάνοντας τους τις ανάλογες διευκολύνσεις, να συμμετάσχει σε επιμορφωτικά σεμινάρια, ώστε να
έρθουν σε επαφή με τις νέες τεχνικές και καινοτομίες που έχουν αναπτυχθεί στον
τομέα της παιδαγωγικής επιστήμης; Η απάντηση είναι όχι. Αντίθετα τους φορτώνει με
συνεχώς αυξανόμενες εξωδιδακτικές εργασίες και δραστηριότητες[3], οπότε δεν τους
μένει χρόνος για την βασική αποστολή
τους: να φροντίζουν για την πρόοδο όλων των μαθητών τους και να μεριμνούν για
τη δημιουργία κλίματος αρμονικής συνεργασίας και συνεχούς και αμφίδρομης
επικοινωνίας με τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών τους.
Τέλος,
όσον αφορά στην επάρκεια των υποδομών (αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, αίθουσες
πολλαπλών χρήσεων, βιβλιοθήκη, γυμναστήρια), στη δημόσια εκπαίδευση αυτή κρίνεται, σύμφωνα με την προλογικά
αναφερόμενη έκθεση της Γ.Σ.Ε.Ε., οριακά επαρκής,
αφού δεν καταγράφονται παρά ελάχιστες σχετικές δαπάνες για ανακαίνιση των
υποδομών και ανανέωση του εξοπλισμού στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων!
Επομένως,
σε τι είδους ανάπτυξη ελπίζουμε ως χώρα, όταν επενδύουμε μηδενικά στην Παιδεία
και στους νέους μας;
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη
και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν
επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία
κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Think
tank (= δεξαμενή σκέψης, ομάδα προβληματισμού): Είναι όρος ο οποίος
χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει ερευνητικούς οργανισμούς, οι οποίοι
ασχολούνται με μελέτες αντιμετώπισης μιας ευρύτατης ποικιλίας ζητημάτων (π.χ.
πολιτικά, οικονομικά, τεχνολογικά και αμυντικά).
[3] Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η «Θεματική
εβδομάδα».
Share this
