Ψύχραιμη ματιά
MSc στις "ΣΠΟΥΔΕΣ
ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ"
Ο
αλκοολισμός είναι ένας μαύρος σκύλος που παραμονεύει να δαγκώσει
Το αλκοόλ
σκοτώνει κάθε χρόνο περίπου 3 εκατομμύρια ανθρώπους[1]
στον κόσμο, αριθμός που αντιπροσωπεύει έναν στους είκοσι θανάτους,
προειδοποίησε εκ νέου[2]
σε έκθεση του για την κατανάλωση οινοπνευματωδών στον κόσμο και τις αρνητικές
συνέπειές της για την υγεία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ),
υπογραμμίζοντας πως το αλκοόλ σκοτώνει
περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι το AIDS, η φυματίωση και η βία μαζί!
Επιπρόσθετα, σύμφωνα
με τον ΠΟΥ, συνδέονται με τα οινοπνευματώδη λοιμώδεις νόσοι, τροχαία
δυστυχήματα, τραυματισμοί, ανθρωποκτονίες, καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτης,
συνολικά το 5,3% των θανάτων στον κόσμο κάθε χρόνο. Στους πιο νέους (20-29
ετών), αυτό το ποσοστό φθάνει το 13,5%. Περισσότερες από 200 ασθένειες
συνδέονται με την κατανάλωση αλκοόλ. Αναλυτικότερα, από τα 3 εκατομμύρια
θανάτους που μπορούν να αποδοθούν στο αλκοόλ, 28% συνδέονται με τροχαία
δυστυχήματα, βιαιότητες, αυτοκτονίες και άλλες βίαιες πράξεις, 21% με πεπτικές
διαταραχές και 19% με καρδιαγγειακές ασθένειες. Οι άλλοι θάνατοι αποδίδονται σε
λοιμώδεις νόσους, καρκίνους, ψυχικές διαταραχές και άλλα προβλήματα υγείας.
«Υπερβολικά
πολλοί άνθρωποι -οι οικογένειές τους και οι κοινότητές τους- υποφέρουν από τις
συνέπειες της νοσηρής χρήσης του αλκοόλ, μέσω της βίας, των προβλημάτων ψυχικής
υγείας και των ασθενειών, όπως ο καρκίνος και τα εγκεφαλικά επεισόδια» ανέφερε
ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς.
Στο συγκεκριμένο θέμα έχω αναφερθεί και σε άλλο κείμενό μου[3].
Με το οινόπνευμα υπάρχει η εξής
ιδιομορφία: η χρήση του δε μετατρέπεται σε σχέση εξάρτησης για όλους.
Όποιος πίνει συχνά δεν είναι αναγκαστικά αλκοολικός. Απ’ την άλλη πλευρά, όμως,
δεν είναι εύκολο να διαγνωστεί αν ένας χρήστης είναι περιστασιακός κοινωνικός
πότης, αν οδεύει προς τον αλκοολισμό, ή αν είναι ήδη εξαρτημένος και κυρίως δεν
είναι εύκολο να διαγνωστεί πότε ακριβώς διαβαίνει το κρίσιμο κατώφλι της
εξάρτησης. Στην πραγματικότητα ανάμεσα
στα δύο άκρα υπάρχει ένας θλιβερά μεγάλος αριθμός ατόμων που έχουν εθιστεί και
είναι (ή θα γίνουν σύντομα) αλκοολικοί, ωστόσο το αγνοούν ή το κρύβουν και
από τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτοί οι
«κρυφοί» υποψήφιοι αλκοολικοί συχνότατα είναι νέοι και είναι συντριπτικά
περισσότεροι από τους ναρκομανείς!
Ο
αλκοολικός δεν μπορεί να ελέγξει τον τρόπο που πίνει και θεωρείται σωματικά,
πνευματικά και ψυχικά άρρωστος. Πάσχει
εφόρου ζωής, όπως ένας διαβητικός και, αν δε θεραπευτεί έγκαιρα, καταλήγει στο
θάνατο. Όταν κάποιος έχει χάσει την ικανότητα να πιει με έλεγχο, δεν μπορεί
πλέον να πίνει, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τον εαυτό του. Ακόμα και μετά από
χρόνια αποχή από το αλκοόλ «ένα ποτηράκι είναι πολύ και μία νταμιτζάνα είναι
λίγο». Όπως λέει και ένα μέλος της κοινότητας των Ανωνύμων Αλκοολικών[4]:
«Ο αλκοολισμός είναι ένας μαύρος σκύλος
που παραμονεύει να με δαγκώσει. Αν δε σηκώσω το ποτήρι, παραμονεύει δίπλα μου.
Αν συνεχίσω να πίνω, όμως, θα με συνοδεύει πάντα και θα με καταβροχθίσει! Πρώτα
θα πεθάνω εγώ και μετά θα ψοφήσει αυτός».
Share this
