Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου,
Φιλόλογος [1]
Σε όλη τη διάρκεια των εορτών τα κείμενα που επιμελούμαι ή γράφω
θα είναι στο κλίμα των ημερών. Ιδιαίτερη
αναφορά και τιμή σε εκείνους τους ανθρώπους που δύσκολα θα χαρούν αυτές τις
μέρες είτε γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης είτε επειδή είναι μόνοι
τους (βιολογικά ή συναισθηματικά) είτε επειδή ο
χρόνος κυλάει και η ζωή τους φεύγει
και χάνεται μέσα από τα δάχτυλά τους σαν μια χούφτα άμμος θαλασσινή[2].
Χριστούγεννα, εορτή των παιδιών (και όσων αισθάνονται ακόμη
παιδιά)!
Η εορταστική περίοδος για πολλούς συνανθρώπους μας δε
σημαίνει ενθουσιασμός και χαρά, αλλά μελαγχολία και συναισθηματική φόρτιση[3].
Ο λόγος που συνήθως συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι ότι οι γιορτές μάς δίνουν το χρόνο να σκεφτούμε που βρισκόμαστε στη
ζωή μας και τότε οι περισσότεροι ανακαλύπτουμε ότι είμαστε πολύ μακριά από τις
επιθυμίες μας. Την κατάσταση δυσκολεύει περισσότερο αυτή η
σχεδόν επιβεβλημένη γιορτινή ατμόσφαιρα και ο ενθουσιασμός που «πρέπει» να
επιδεικνύουμε απέναντι στους άλλους.
Τέτοιες σκέψεις δεν απασχολούν τα παιδιά, φίλοι αναγνώστες μου. Δεν είναι
τυχαίο πως τα παιδιά απολαμβάνουν τις γιορτές περισσότερο από όλους. Υπάρχουν, όμως, και ενήλικες που περιμένουν
με χαρά την εορταστική περίοδο και συνήθως υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό:
Πρώτον, θέλουν να ζήσουν με τα παιδιά τους όσα οι ίδιοι έχουν ζήσει ή- το
χειρότερο- έχουν στερηθεί, όταν ήταν μικρά παιδιά. Δεύτερον- το ευκταίον- έχουν καταφέρει να διατηρήσουν την
παιδικότητά τους σχεδόν άθικτη.
Ωστόσο, πολλοί ενήλικοι, όχι μόνο δεν απολαμβάνουν, αντίθετα
αισθάνονται άσχημα κατά τη γιορτινή περίοδο. Και αυτό γιατί ίσως δεν έχουν
συνδυάσει αυτή την εποχή με θετικές εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία. Έτσι,
δεν έχουν αυτές τις αναμνήσεις που ξυπνούν κάθε φορά που βλέπουμε στολισμένο δέντρο
και μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή ή, όπως προαναφέραμε, οι γιορτές τους δίνουν περισσότερο
ελεύθερο χρόνο να σκεφτούν και τότε οι περισσότεροι ανακαλύπτουν ότι βρίσκονται
πολύ μακριά από τις επιθυμίες τους... Αυτές οι διαπιστώσεις
προκαλούν στενοχώρια, αλλά και αισθήματα θυμού και ενοχών, αφού είναι πολύ επώδυνο
να μην μπορεί να ταυτιστεί κάποιος με αυτή την αίσθηση διάχυτης χαράς-πολλές
φορές επιβεβλημένης- που υπάρχει κατά τις γιορτές.
Κι όμως…
πιστεύω ακράδαντα πως πολλοί από αυτούς,
όταν ήταν παιδιά χαίρονταν και περίμεναν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα να
έρθουν, ενώ τώρα ως ενήλικες μένουν ασυγκίνητοι από τη χριστουγεννιάτικη
ατμόσφαιρα. Δυστυχώς, με την πάροδο των
χρόνων, «σβήνει» αυτή η μαγική δύναμη, που έχει πάνω μας η συγκεκριμένη γιορτή,
και στη θέση της αφήνει μια νοσταλγία και μια θέρμη.
Παρασυρμένοι
από την καθημερινότητα μας και αγχωμένοι με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε,
έχουμε ξεχάσει κάπου βαθιά μέσα μας αυτή την αίσθηση. Δε δίνουμε χώρο στην παιδικότητα, που σίγουρα διαθέτουμε ως προσωπικότητες, ώστε να βγει στην επιφάνεια και να μας
κάνει ξέγνοιαστους έστω και για λίγο…
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός
Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2]
Βαγγέλης Pαπτόπουλος,
«Η Μεγάλη Άμμος», εκδόσεις «Κέδρος», 2007.
[3] Για αυτές τις δύο συναισθηματικές
καταστάσεις θα μιλήσουμε σε επόμενα τρία κείμενά μας κατά την περίοδο των
εορτών.
Share this
