Ψύχραιμη ματιά
|
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Πόσες πράξεις γίνονται καθημερινά εξαιτίας αδυναμιών μας;
Γράψαμε
στο προηγούμενο κείμενό μας[2]
αναλυτικά για το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας, προσπαθώντας να δώσουμε
κάποια ερμηνεία για τη συμπεριφορά των άπληστων ανθρώπων. Στην πραγματικότητα όλες οι αμαρτίες είναι προσπάθειες να
αναπληρώσουν το κενό που νιώθουμε σε διαφόρους τομείς της ζωής μας, όταν
δεν καλύπτονται οι βασικές μας ανάγκες. Ειδικά
τούτες τις μέρες με την κακοκαιρία, που ενέσκηψε στο νομό μας και τα προβλήματα
που παρουσιάστηκαν, βγήκαν πολλά απωθημένα στην επιφάνεια και από πολίτες και
από τους τοπικούς άρχοντες…
Ωστόσο,
κάθε αμάρτημα (αδυναμία, ελάττωμα) επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο τη σκέψη, το
συναίσθημα και τη συμπεριφορά μας και διαστρεβλώνει τον τρόπο που
αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα. Αλλά τί
αποκαλύπτει το κάθε αμάρτημα;
Οκνηρία: Αποφυγή φυσικής ή πνευματικής
δραστηριότητας, τεμπελιά.
Η
έλλειψη ενεργητικότητας είναι, συνήθως, αποτέλεσμα γενικότερης έλλειψης
ενδιαφέροντος ή ικανοποίησης από καθημερινές δραστηριότητες και έμμεσα
υποδηλώνει αδιαφορία για τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας. Η παραίτηση
και η αποχή από τις απαιτήσεις της πραγματικότητας οδηγεί σταδιακά σε έλλειψη
κινήτρων και πρωτοβουλίας για δράση και κατ’ επέκταση σε μειωμένη
ικανότητα λήψης αποφάσεων. Το άτομο παγιδεύεται σ’ ένα φαύλο κύκλο απάθειας που
χρωματίζεται από μια διάχυτη καταθλιπτική διάθεση.
Αλαζονεία (Υπεροψία): Ψευδαίσθηση
ότι είμαι ο πιο σπουδαίος και ο καλύτερος.
Αίσθηση
σπουδαιότητας και μεγαλείου που υπερβαίνει τα όρια της υγιούς αυτοπεποίθησης,
καθώς το άτομο πιστεύει πως έχει ξεχωριστές ικανότητες και ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά, που όμως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Συνήθως
πρόκειται για ανασφαλή άτομα που είτε χρειάζονται διαρκώς τους άλλους, για να
καθρεφτίσουν τη σπουδαιότητά τους (ματαιοδοξία), είτε πιστεύουν πως είναι ανώτεροι
από όλους και επαρκείς, οπότε φτάνουν στην ύβρη.
Οργή: θυμός, μανία για εκδίκηση.
O
θυμός αποτελεί φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση που προκαλείται από την αδυναμία
του ατόμου να διαχειριστεί λογικά και ψύχραιμα την κατάσταση που βιώνει. Ωστόσο,
οι έντονες και ανεξέλεγκτες εκρήξεις θυμού έχουν τη δύναμη να τυφλώσουν τη
σκέψη και να παραμορφώσουν την αλήθεια. Ο οργισμένος άνθρωπος γίνεται
απειλητικός και αυτοκαταστροφικός και οι συνέπειες των πράξεών του είναι
απρόβλεπτες.
Ζηλοφθονία: η λαχτάρα να αποκτήσεις αυτά που
κατέχει ο άλλος και η δυσκολία να χαρείς με την επιτυχία του.
Ζώντας
σε μια οργανωμένη κοινωνία η σύγκριση με τους γύρω μας είναι θεμιτή και
αναπόφευκτη. Για το ζηλόφθονα, όμως, άνθρωπο η κοινωνική σύγκριση δεν αποτελεί
κίνητρο, για να καταφέρει περισσότερα πράγματα, αλλά οδηγεί σε επιθυμία για
υποβιβασμό του άλλου. Η ζήλεια θολώνει το μυαλό του και όλες οι ενέργειές του
έχουν ως επίκεντρο όχι την προσωπική του πρόοδο άλλα την καταστροφή αυτού που
είναι πιο πετυχημένος, πιο ευκατάστατος, πιο ικανός.
Οι μελέτες δείχνουν ότι τα δύο φύλα τείνουν
να είναι περισσότερο επιρρεπή σε διαφορετικά αμαρτήματα. Οι άντρες φαίνεται
να υποπίπτουν σε μεγαλύτερη συχνότητα στη λαγνεία, τη λαιμαργία και την οκνηρία[3].
Αντίθετα, οι γυναίκες τείνουν να διακατέχονται πιο συχνά από αλαζονεία,
ζηλοφθονία και οργή.
Επιλογικά:
Η «αμαρτία» και η «αρετή» είναι ελεύθερη επιλογή. Ο πειρασμός υπάρχει, για να
τονίσει την ελευθερία μας να διαλέγουμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε απέναντι
σε κάθε δυσκολία. Η ποιότητα της ζωής
μας και η γαλήνη της ψυχής μας, επομένως, εξαρτάται από την επιλογή και την
απόφαση που παίρνουμε κάθε μέρα που περνάει.
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη
και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Βλέπε «Πρωινός Τύπος», 15/1/2017, σελ.3: «Γιατί
κάποιοι άνθρωποι συσσωρεύουν χρήμα με τόση μανία;».
[3] Για τη λαγνεία και τη λαιμαργία που
συμπληρώνουν τον κατάλογο των «επτά θανάσιμων αμαρτημάτων» θα μιλήσουμε σε άλλο
κείμενο μας στο μέλλον (κοντά στο Πάσχα).
Share this
