Ψύχραιμη ματιά
|
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Σε όλη τη διάρκεια των εορτών τα
κείμενα που επιμελούμαι ή γράφω θα είναι στο κλίμα των ημερών. Ιδιαίτερη αναφορά και τιμή σε εκείνους τους
ανθρώπους που δύσκολα θα χαρούν αυτές τις μέρες είτε γιατί αντιμετωπίζουν
προβλήματα επιβίωσης είτε επειδή είναι μόνοι τους (βιολογικά ή συναισθηματικά)
είτε επειδή ο χρόνος κυλάει και η ζωή τους φεύγει και χάνεται μέσα από τα δάχτυλά τους σαν μια χούφτα άμμος
θαλασσινή.[2]
Το
βαθύτερο νόημα...
Το βαθύτερο νόημα...
Αυτό δεν είναι,
που λένε, πως έχει τη μεγαλύτερη σημασία; Ποιο νόημα όμως; Στις πράξεις; Στα
λόγια; Στις σκέψεις; Και το υπόλοιπο που απομένει από όλα αυτά τι γίνεται; Που
πάει; Πολλά τα ερωτήματα που μπορούν να τεθούν, τα οποία σίγουρα
προσφέρουν έδαφος μακρών συζητήσεων και ίσως ακόμη πιο «δυνατών» και «μακρών»
σκέψεων.
Οι άνθρωποι έχουμε μάθει να ζητάμε αγάπη, ενδιαφέρον, προσοχή,
τρυφερότητα και τόσα άλλα, που στην πραγματικότητα είναι «πράγματα», που δεν
μπορείς να προσφέρεις ανά πάσα στιγμή σε οποιονδήποτε άνθρωπο.
Βρισκόμαστε
σε τέλμα συνήθως. Δε γνωρίζουμε καλά-καλά τί σκεφτόμαστε και πολύ περισσότερο
δε γνωρίζουμε ή πολλές φορές δε θέλουμε να «δούμε» αυτό που νιώθουμε και αυτό
που επιθυμούμε να κάνουμε, αλλά... Πάντοτε
υπάρχει ένα «αλλά» που μας εμποδίζει, χωρίς, ωστόσο, να το καταλαβαίνουμε...
Τις περισσότερες
φορές ο εγωισμός μας είναι τόσο δυνατός που μπορεί να ενοχλήσει ή και να βλάψει
κιόλας όσους βρίσκονται γύρω μας. Τον αφήνουμε να πάρει τα ηνία του εαυτού μας,
της καρδιάς μας και της ψυχής μας και καταλήγουμε ένα κενό «σκεύασμα» που σε
κάθε έκδοσή του φαντάζει όλο και πιο «όμορφο». Δεν είναι όμως! Έτσι,
μεγαλώνουμε και πολύ φοβούμαι ότι γινόμαστε όλο και πιο συμβιβαστικοί στο
«άσχημο»... Η Χάρις Αλεξίου το 2009 έγραψε:
«Μεγάλωσα Στο
τέρας της πόλης. Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα. Κατάπια λόγια λιπαρά […]
Μεγάλωσα. Με
αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας.
Εμείς; Άλλο εμείς,
άλλοι εμείς. Πάντα γι’ άλλα μιλάμε.
Πάντα γι’ άλλους
μιλάμε. Έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε.
[…]
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί, να ζεις την απουσία, να γίνεις εξουσία, να μάθεις να γελάς και να παραφυλάς. Να παίρνεις αποφάσεις, να απαγορεύεται να χάσεις!
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί, να ζεις την απουσία, να γίνεις εξουσία, να μάθεις να γελάς και να παραφυλάς. Να παίρνεις αποφάσεις, να απαγορεύεται να χάσεις!
Μεγάλωσα σημαίνει να ζεις με αυτό που σ’ αρρωσταίνει.
[…]
Να ρίχνεις σ’ άλλους τ’ άδικα. Να βλέπεις πρωινάδικα, να ακούς πιστά τις αναλύσεις. Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις!
Να ρίχνεις σ’ άλλους τ’ άδικα. Να βλέπεις πρωινάδικα, να ακούς πιστά τις αναλύσεις. Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις!
[…]
Μεγάλωσα θα πει…
Μεγάλωσα θα πει…
[…]
Να ζητάς να κουρνιάσεις και να βρίσκεις οάσεις στις ψυχώσεις των άλλων που ’χουν για περιβάλλον: Ίδιες φάτσες με σένα, Γόνατα λυγισμένα, Όνειρα ξεχασμένα!»
Να ζητάς να κουρνιάσεις και να βρίσκεις οάσεις στις ψυχώσεις των άλλων που ’χουν για περιβάλλον: Ίδιες φάτσες με σένα, Γόνατα λυγισμένα, Όνειρα ξεχασμένα!»
Στον άνθρωπο, φίλοι μου αναγνώστες, οι σκέψεις του, τα λόγια του,
οι πράξεις του, γενικότερα ο χαρακτήρας του, αποτελούν το σήμα μιας οντότητας
που κάθε φορά αλλάζει «υπόσταση». Γι’ αυτό, μπορεί και να δημιουργήσει και να
καταστρέψει- με μια ροπή προς το κακό και την καταστροφή βέβαια- πρώτα τον
εαυτό του και έπειτα όσους βρίσκονται γύρω από εκείνον. Άραγε, το εφικτό
μπορεί να ανήκει τελικά στον κόσμο του ονείρου; Δεν το ξέρω. Ωστόσο, πάντοτε
υπάρχει μια ελπίδα για κάτι περισσότερο καλό...
ΚΑΛH ΧΡΟΝΙA ΣΑΣ ΕΎΧΟΜΑΙ.
Ο,ΤΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΣΕ ΕΣAΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟYΣ ΣΑΣ.
Share this
