Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος[1]
Η Παγκόσμια Ημέρας Ποίησης, φίλοι μου, εορτάζεται κάθε χρόνο
στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει σ’ έναν έλληνα ποιητή, τον
Μιχάλη Μήτρα. Τον Οκτώβριο του 1999, στη
Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια
Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
θα ενισχύσει την εικόνα της Ποίησης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης[2], ούτως ώστε η Ποίηση να θεωρείται μια Τέχνη που βοηθά την
κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της.
Τιμώντας με συνέπεια κάθε χρόνο αυτή
τη «θεία» Τέχνη - με την οποία είμαι χρόνια «ερωτευμένος»- επέλεξα και φέτος το
σημερινό κείμενό μου να μιλήσει για την Ποίηση. Για την ακρίβεια να «μιλήσουν» γι’
αυτήν κάποιοι ποιητές. Ο κορωνοϊός ας περιμένει!
Να σε πνίγουν τόσα πολλά
«Γιατί» και οι άλλοι να σου λένε «σώπα»!
Γιώργης Παυλόπουλος - Τί είναι ποίηση[3];
«Αν
ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τί τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τί
είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δε θα τραγούδαγε».
Κυρίες και
Κύριοι, Φίλες και Φίλοι,
Παραλλάζοντας
αυτή τη σημείωση του Πωλ Βαλερύ, η οποία παραπέμπει άμεσα στον Ποιητή και στην
Ποίηση, θα λέγαμε: «Αν ένας ποιητής μπορούσε να πει με ακρίβεια τί γράφει,
γιατί γράφει και τί είναι αυτό που τον κάνει να γράφει, δε θα έγραφε».
Κι εγώ τώρα
δεν ξέρω να σας πω τί είναι Ποίηση και γιατί γράφω ποιήματα. Πολύ περισσότερο
δεν ξέρω να σας πω σε τί μας βοηθάει η Ποίηση και ποιος είναι ο σκοπός της. Το
μόνο που ξέρω είναι πως ο Ποιητής ήταν πάντα ένας αφοσιωμένος της Ζωής. Είτε
τον γεμίζει χαρά είτε τον θλίβει η Ζωή, είτε τον πάει στον Ουρανό, είτε τον
κατεβάζει στην Κόλαση, αυτός μένει πάντα ο αφοσιωμένος της.
Τη μυστήρια
αγάπη του για τη Ζωή δεν έχει άλλο τρόπο να την εκφράσει: γράφει ποιήματα.
Νομίζω ότι προσπαθεί να εκφράσει κυρίως αυτό που κρύβει ἡ ζωή. Όπως ο έρωτας
κρύβει αυτό που μας κάνει ερωτευμένους.
Η Ποίηση, λοιπόν, είναι πράξη ερωτική; Ή μήπως πράξη απόγνωσης; Ή
μήπως και τα δυο; Πράξη ερωτική και συνάμα πράξη απόγνωσης;
…………………………….………
Παραθέτω, τέλος, φίλοι μου, ενδεικτικά
κάποια ποιήματα
~ Κώστας Ουράνης~
Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.
~Τάσος Λειβαδίτης~
Τέλος, για να μην τα πολυλογώ, αφού έζησα όλο το
μαρτύριο της ελπίδας.
Έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα.
Να πιστέψω στους ανθρώπους.
………………………….
Έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα.
Να πιστέψω στους ανθρώπους.
………………………….
Τότε χτύπησαν την πόρτα.
Εγώ, αφελής όπως πάντα, πήγα κι άνοιξα.
Κι έτσι μια καινούρια θλίψη μπήκε στον κόσμο.
Εγώ, αφελής όπως πάντα, πήγα κι άνοιξα.
Κι έτσι μια καινούρια θλίψη μπήκε στον κόσμο.
………………………………….
Να σε πνίγουν τόσα πολλά
«Γιατί»
και οι άλλοι να σου λένε
«σώπα»!
~ Κύρος Κλείτου~
Κάποτε θα ξανάρθω με μακριά μαλλιά
μουσκεμένα από την οργή της θάλασσας με φωνή βροντερή που θα πάλλει στο
διάστημα για να κατοικήσω και πάλι σ’ αυτή τη γη αλλά όχι σαν ποιητής!
Κάποτε θα ξανάρθω δε θα νιώθω πως είμαι παρείσακτος και κατάσαρκα θα φορώ
σχισμένα σύννεφα κι οσμές πυρωμένης βροχής για να επιζήσω από τ’ άγρια θηρία
τους μαστροπούς και τα νήπια όνειρα…
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στο φύλλο της Τετάρτης και του Σαββατοκύριακου στην εφημερίδα της Καρδίτσας
"Πρωινός Τύπος". (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Βέβαια, η εικόνα αυτή στη χώρα μας δεν
ενισχύθηκε, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την τηλεόραση. Καλύτερη είναι η κατάσταση
στο ραδιόφωνο και το διαδίκτυο.
[3] Ομιλία του ποιητή Γιώργη Παυλόπουλου στην εκδήλωση του περιοδικού «Γράμματα
και Τέχνες» που έγινε προς τιμή του στο «Σπίτι της Κύπρου» στις 8-12-1997.
Share this
