Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος[1]
Η ουσία με τον άνθρωπο αυτόν, που μπλέξαμε, για μένα βρίσκεται αλλού!
Εικόνες τρόμου, απελπισίας αλλά και
πολεμικών κινδύνων εξελίσσονται σχεδόν δυο εβδομάδες τώρα στα ελληνοτουρκικά
σύνορα. Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται μεταξύ των δακρυγόνων
των τουρκικών και ελληνικών δυνάμεων καταστολής. Χιλιάδες άνθρωποι διωγμένοι
από τις εστίες τους, χωρίς μέλλον, χωρίς ζωή. Αλλά τί εξώθησε αυτούς τους
ανθρώπους στην προσφυγιά; Ας το παραδεχτούμε: όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι
θύματα πολέμων και επεμβάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων: ΗΠΑ, Ρωσίας και Ευρωπαϊκής
Ένωσης και των αποφάσεων και συμφωνιών τους με τον τούρκο «Σουλτάνο» Ταγίπ
Ερντογάν το 2016 και μετά.
Με τον τρόπο που εξελίσσονται τα γεγονότα
τις τελευταίες ημέρες, δηλαδή τη στοχευμένη πίεση στον Έβρο κυρίως και στα
νησιά ακολούθως κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητη είναι η ανησυχία της χώρας μας
ότι ανάμεσα στους στόχους που επιδιώκει η τουρκική πλευρά να εξυπηρετήσει είναι
και ζητήματα που άπτονται των διεκδικήσεών της έναντι ημών.
Δεν είναι αθώα η απόφαση της Τουρκίας να
κατασκευάσει καταυλισμούς κοντά στην Αδριανούπολη και να εγκατασταθούν εκεί
χιλιάδες νέοι πρόσφυγες/ μετανάστες, πέραν αυτών που ήδη βρίσκονται στα
ελληνοτουρκικά σύνορα. Παραπέμπει σ’ ένα απειλητικό εν δυνάμει στοιχείο:
ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να ωθούνται προς τα σύνορα χιλιάδες μεταναστών[2]. Όπερ σημαίνει ότι
η χώρα μας θα πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση για απροσδιόριστο
χρονικό διάστημα, με προφανείς τις επιπτώσεις για το ανθρώπινο δυναμικό που
βρίσκεται στα σύνορα και την οικονομία.
Αλήθεια, γιατί
οι πρόσφυγες/ μετανάστες που εισέρρευσαν στην ελληνοτουρκική μεθόριο δεν
προσπάθησαν να πάνε λίγο παραπάνω και να εισέλθουν στη Βουλγαρία; Το ερώτημα
δεν απευθύνεται σε όσους θεωρούν ότι οι κινήσεις του Ερντογάν δεν εντάσσονται
σε απειλητικό σχέδιο εναντίον της Ελλάδος… Είναι οι ίδιοι, που λένε ότι οι πρόσφυγες/
μετανάστες δε θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά να πάνε σε χώρες της
υπόλοιπης Ευρώπης. Και δε βλέπουν ότι η μετάβαση τους σε άλλες χώρες δεν
εξαρτάται από τη θέλησή τους, αλλά από την άρνηση της οχυρωμένης Ένωσης να τους
δεχθεί.
Ο Ερντογάν πιέζει, μαίνεται, ψεύδεται και
ασχημονεί. Όπλο του, μεταξύ άλλων, η θηριώδης προπαγάνδα που αντιστρέφει
την πραγματικότητα και παρουσιάζει εαυτόν… προστάτη των προσφύγων! Και την
Ελλάδα ανάλγητη και μάλιστα χώρα- δολοφόνο!
Η ουσία, ωστόσο, φίλοι μου, με τον άνθρωπο
αυτόν, που μπλέξαμε, για μένα βρίσκεται
Ωστόσο, η
παρακαταθήκη του, αυτό το αυτοκρατορικό σύνδρομο της Τουρκίας, θα τροφοδοτήσει τόσες και τέτοιες γεωπολιτικές
ανακατατάξεις που θα αφήσουν παντελώς απομονωμένο τον διάδοχό του,
επαναπροσδιορίζοντας τη θέση της Τουρκίας στο περιφερειακό και διεθνές
γίγνεσθαι; Μήπως, προαλείφεται κάποιος πολιτικός του αντίπαλος για την
αντικατάστασή του, με την παρασκηνιακή στήριξη των Δυτικών Δυνάμεων; Ή, τελικά,
μήπως επιβεβαιωθούν οι- επίμονες αμερικανικής προέλευσης - πληροφορίες ότι ο
Ταγίπ Ερντογάν είναι βαριά ασθενής και επίκειται το φυσικό τέλος του; Και αν
επιβεβαιωθούν, τί θα σημάνει αυτό για την ευρύτερη μας περιοχή;
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί στο φύλλο της Τετάρτης και του Σαββατοκύριακου στην εφημερίδα της Καρδίτσας
"Πρωινός Τύπος". (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Μάλιστα ο
Τούρκος Υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού στις 7/3/2020 δήλωσε περίπου
τα εξής: Αυτό που βλέπετε στον Έβρο είναι ακόμη η αρχή. Ο καιρός σιγά –
σιγά γίνεται ζεστός (καλοκαιριάζει). Έχουμε 200 χιλιόμετρα σύνορα με την Ελλάδα
στη γραμμή του Έβρου. Αυτό που συνέβη μέχρις στιγμής δεν είναι τίποτα. Να δείτε
τι θα ακολουθήσει!
Share this
