Ψύχραιμη ματιά
|
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Υπάρχει και
μια άλλη κρίση- πέρα από την οικονομική- που διαρκεί χρόνια
Η
χρηματοοικονομική κρίση, που ξεκίνησε στην αγορά στεγαστικών δανείων χαμηλής
εξασφάλισης των ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2007, μετατράπηκε ραγδαία σε κρίση του
παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και μεταφέρθηκε στην πραγματική
οικονομία με ταχύ ρυθμό. Μια σειρά από γεγονότα, που μέχρι τα προηγούμενα χρόνια φάνταζαν
απίθανο να συμβούν, οδήγησαν τους παγκόσμιους ρυθμούς ανάπτυξης σε απότομη
πτώση και εκτόξευσαν την ανεργία και την ανασφάλεια στο σύνολο σχεδόν των
χωρών. Καθώς η κρίση εκτυλίσσονταν, η ένταση και η έκτασή της αύξαναν συνεχώς,
αναγκάζοντας κυβερνήσεις, κεντρικές τράπεζες, αναλυτές, επενδυτές,
επιχειρηματίες και καταναλωτές να αναθεωρούν συνεχώς τις αντιλήψεις τους και
τις προσδοκίες τους.
Στη χώρα μας
η οικονομική κρίση ξεκίνησε επίσημα (με την έννοια ότι την παραδέχθηκε δημόσια
μετά από πολλές υπεκφυγές η τότε πολιτική ηγεσία[2])
το 2009.
Και από τότε συνεχίζουμε να τη βιώνουμε ακόμη, 8 χρόνια μετά! Όμως στην πραγματικότητα δεν είναι η μόνη κρίση
που βιώνουμε στην Ελλάδα. Υπάρχει και μια άλλη κρίση που διαρκεί χρόνια τώρα.
Και αυτή είναι η ηθική κρίση. Μια κρίση που ξεκίνησε αργά στα τελευταίο
τέταρτο του 20ου αιώνα
και τώρα βλέπουμε πολύ έντονα τις συνέπειές της.
Κάποιοι λένε πως
αυτή η κρίση ξεκίνησε περί το 1960, άλλοι το 1967 με τη δικτατορία, άλλοι το
1974 με τη μεταπολίτευση και άλλοι το 1981 με την άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου
στην εξουσία[3].
Όμως, πρακτικά δεν έχει σημασία η ακριβής έναρξη αυτής. Σημασία έχουν τα αίτιά της,
τα οποία οφείλουμε να απομονώσουμε, για να κατανοήσουμε και τους λόγους αυτής
της τρομακτικής ηθικής παρακμής της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Και ποια
είναι αυτά; Σημειώνω τρία, σεβόμενος το χώρο που
φιλόξενα μου παραχωρείται από τον «Π.Τ.».
Πρώτον το πελατειακό-κράτος
και οι πολιτικοί πάτρωνες.
Αυτοί υπήρχαν στην Ελλάδα από το 1830 που
απελευθερωθήκαμε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν είναι κάτι καινούριο,
δεδομένου πως το κληρονομήσαμε μετά από τα 400 χρόνια Τουρκοκρατίας. Όμως, το φαινόμενο αυτό έλαβε τραγικές
διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Χώρισε τους Έλληνες σε γαλάζιους και πράσινους
με τους μεν και τους δε να ανταγωνίζονται για τις θέσεις στο δημόσιο πατώντας
επί πτωμάτων και στηρίζοντας τους πλέον ανήθικους πολιτικούς που θα
εξυπηρετούσαν αυτούς και τα παιδιά τους. Για έναν- δύο τέτοιους έγραψα και
σε σχετικά κείμενά μου[4].
Δεύτερον, ο λαϊκισμός. Και αυτό το φαινόμενο ήταν, επίσης, ένα χαρακτηριστικό
των Ελλήνων και μάλιστα πριν από την Τουρκοκρατία. Είναι γεγονός πως στην Αθήνα
του Περικλέους υπήρχαν και οι διάφοροι δημαγωγοί που χειραγωγούσαν τους
πολίτες. Όμως, μετά το 1974 η προσπάθεια
των πολιτικών κομμάτων να παγιωθούν στην κοινωνία μετέτρεψε το λαϊκισμό σε
συστατικό στοιχείο της ελληνικής πραγματικότητας. Και μάλιστα ένα λαϊκισμό
που, όντας αδίστακτος έταζε παντού τα πάντα- λαγούς με πετραχήλια που λέει και
ο λαός-, για να έρθει στην εξουσία και στη συνέχεια ξεχνούσε τα πάντα.
Ευθύνη βεβαίως έχουμε και εμείς οι απλοί πολίτες που
πιστεύουμε στους «λαγούς με πετραχήλια» που μας τάζει ο κάθε πολιτικός «Μεσσίας»[5]. Και ας ξέρουμε, κατά βάθος, πως δεν έχουμε
να περιμένουμε τίποτα από δαύτους, αφού πολλάκις έχουν αποδειχθεί πως εκφράζουν τα συμφέροντα των ισχυρών καπιταλιστικών
κρατών και εφαρμόζουν κατά γράμμα τα μνημόνια, ενώ ο λαός συνεχίζει να πληρώνει
τη λυπητερή…
[1] Ο κ.
ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός
Τύπος».
(Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Για το συγκεκριμένο θέμα έχω γράψει σχετικό
κείμενο («Πρωινός Τύπος» 17/11/2016: «Η υποκρισία της πολιτικής»)
[3] Κατά τη γνώμη μου, τότε ξέφυγε εντελώς!
[4] Βλέπε «Πρωινός Τύπος» 15/12/2016: «Ένας
«Μυστικός δείπνος» που τον ήξεραν όλα τα media (Μ.Μ.Ε.)! και 18/12/2016: «Ένας «πολιτικός που έχει μάθει μόνο να βρίζει!»
[5] Ως νέος «Μεσσίας» εμφανίζεται τώρα ο
Κυριάκος Μητσοτάκης, που βεβαίως ήταν εξέχων υπουργός στην κυβέρνηση του άλλου
«Μεσσία» Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος πήρε τη θέση του «Μεσσία» Γιώργου Παπανδρέου…
Share this
