Τι αξία έχει τελικά η ανθρώπινη ζωή;

                                                                                                       

Ψύχραιμη ματιά

 Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]

                                              Τι αξία έχει τελικά η ανθρώπινη ζωή;

Τι αξία έχει τελικά η ανθρώπινη ζωή; Βέβαια, θα μπορούσε να διατυπωθεί και αλλιώς το ερώτημα: Πόση αξία έχει μια ζωή ενός ανθρώπου σε ένα «πολιτισμικό σύστημα αξιών» που την υποβιβάζει στο επίπεδο της επιβίωσης; Που μας καταντά σαν τα ζώα; Με μόνο στόχο- σκοπό της ζωής μας την επιβίωση; Τελικά, η ανθρώπινη ζωή είναι, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, η υπέρτατη αξία; Αν ναι, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; 

Και όμως… Σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές του Ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, η ανθρώπινη ζωή είναι η υπέρτατη αξία, αφού η αξία της ζωής είναι ανυπέρβλητη και ανεκτίμητη και κανένας δεν δικαιούται να την καταστρέφει. Επιβάλλεται να υπάρχει σεβασμός της ζωής των συνανθρώπων μας και γι’ αυτό οποιαδήποτε αφαίρεση ζωής αποτελεί έγκλημα όχι μόνο κατά του συγκεκριμένου θύματος, αλλά και κατά της ανθρώπινης κοινωνίας και της ανθρωπότητας γενικότερα. 

Τελευταίο κρούσμα αυτό που συνέβη στη Μεσσηνία προχθές Παρασκευή. Για έναν ήσυχο άνθρωπο που δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα μιλάνε, λοιπόν, οι γείτονες του 59χρόνου πατέρα στην Μεσσήνη, που προχθές το πρωί στην Πελοπόννησο σκότωσε εν ψυχρώ την ώρα που κοιμόταν τη δεκάχρονη κόρη του, πριν θέσει στη συνέχεια τέρμα και στη δική του ζωή! Όπως λένε κάτοικοι της μεσσηνιακής πόλης ο 59χρόνος είχε «βαρύνει» ψυχολογικά μετά την απώλεια της συζύγου του από καρκίνο, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν είχε δώσει δείγματα για την αποτρόπαια πράξη του. Ο 59χρονος δούλευε ως εργολάβος οικοδομικών μηχανημάτων και παλαιότερα είχε συνεργαστεί με τον δήμο ενώ τελευταία αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα…

Ε και λοιπόν, φίλοι αναγνώστες; Ε και λοιπόν, επαναλαμβάνω; Εάν αντιμετωπίζουμε οικονομικά, συναισθηματικά ή άλλου είδους προβλήματα, αρπάζουμε μια καραμπίνα και σκοτώνουμε τα παιδιά μας; Ή την/τον σύντροφό μας; Ή τον πατέρα και τη μάνα μας;       Εγκλήματα πάθους, μίσους ή παράνοιας, όπως και να τα χαρακτηρίσει κανείς, πολλές φορές είναι τόσο αποτρόπαια, που δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους. Προσωπικά πιστεύω στην ανεκτίμητη αξία της ανθρώπινης ζωής, γι' αυτό και δεν κατανοώ καμία ενέργεια που αφαιρεί ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλιστα παιδική ζωή!

---

[1]  Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία  κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)

Share this

Βασίλης Αλεξίου