Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Αφιερωμένο σε όσους κάτι είδαν κάτι άρπαξε το
μάτι τους!
Η Παγκόσμια Ημέρας Ποίησης, φίλοι μου, εορτάζεται
κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή
της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχάλη Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997
πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην
Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό. […]
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της
UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
θα ενισχύσει την εικόνα της Ποίησης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης[2], ούτως ώστε η Ποίηση να μη θεωρείται
πλέον άχρηστη Τέχνη, αλλά μια Τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να
ισχυροποιήσει την ταυτότητά της.
Τιμώντας και εγώ
αυτή τη θεία Τέχνη- με την οποία είμαι χρόνια «ερωτευμένος»- επέλεξα στο
σημερινό κείμενό μου να «μιλήσει» για την ποίηση ένας ταπεινός και χαμηλόφωνος ποιητής, ο Πελοποννήσιος συνάδελφος
(φιλόλογος καθηγητής) Γιώργης Παυλόπουλος[3].
Ταυτόχρονα, μέσα από τη στήλη μου θέλω να συγχαρώ τους συναδέλφους μου
φιλολόγους κα. Ραϊτσίνη Χριστίνα και κ. Σιαφαρίκα Νίκο, για τις σχετικές
εκδηλώσεις που κάνανε στο Γυμνάσιο- Λυκειακές τάξεις Μητρόπολης και ΕΠΑΛ Παλαμά
αντίστοιχα.
…………………………….………
Γιώργης Παυλόπουλος - Τί είναι ποίηση[4];
«Αν ένα πουλί
μπορούσε να πει με ακρίβεια τί τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τί είναι αυτό
που το κάνει να τραγουδάει, δε θα τραγούδαγε».
Κυρίες και
Κύριοι, Φίλες και Φίλοι,
Παραλλάζοντας αυτή τη
σημείωση του Πωλ Βαλερύ, η οποία παραπέμπει άμεσα στον Ποιητή και στην Ποίηση,
θα λέγαμε: «Αν ένας ποιητής μπορούσε να πει με ακρίβεια τί γράφει, γιατί γράφει
και τί είναι αυτό που τον κάνει να γράφει, δε θα έγραφε».
Κι εγώ τώρα δεν ξέρω
να σας πω τί είναι Ποίηση και γιατί γράφω ποιήματα. Πολύ περισσότερο δεν ξέρω
να σας πω σε τί μας βοηθάει η Ποίηση και ποιος είναι ο σκοπός της. Το μόνο που
ξέρω είναι πως ο Ποιητής ήταν πάντα ένας αφοσιωμένος της Ζωής. Είτε τον γεμίζει
χαρά, είτε τον θλίβει η Ζωή, είτε τον πάει στον Ουρανό, είτε τον κατεβάζει στην
Κόλαση, αυτός μένει πάντα ο αφοσιωμένος της.
Τη μυστήρια αγάπη του
για τη Ζωή δεν έχει άλλο τρόπο να την εκφράσει: γράφει ποιήματα. Νομίζω ότι
προσπαθεί να εκφράσει κυρίως αυτό που κρύβει ἡ ζωή. Όπως ο έρωτας κρύβει αυτό
που μας κάνει ερωτευμένους.
Η Ποίηση, λοιπόν, είναι πράξη ερωτική; Ή μήπως πράξη
απόγνωσης; Ή μήπως και τα δυο; Πράξη ερωτική και συνάμα πράξη απόγνωσης;
…………………………….………
Παραθέτω, τέλος
φίλοι μου, και ένα χαρακτηριστικό ποίημα του Γιωργή Παυλόπουλου στο «διάλογο» του με την
ποίηση.
Τα
Αντικλείδια
Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
Και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατελείωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν’ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη
και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν
επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία
κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Βέβαια, η εικόνα αυτή στη χώρα μας δεν
ενισχύθηκε, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την τηλεόραση. Καλύτερη είναι η κατάσταση
στο ραδιόφωνο και το διαδίκτυο.
[3] Για αυτόν τον
Έλληνα ποιητή της Α΄ Μεταπολεμικής γενιάς που έγραψε έξι μόλις βιβλία σε μια
ποιητική διαδρομή 60 χρόνων (!) βλέπε ενδεικτικά στο http://www.poiein.gr/archives/361
[4] Ομιλία του ποιητή
Γιώργη Παυλόπουλου στην εκδήλωση του περιοδικού «Γράμματα και Τέχνες» που έγινε
προς τιμή του στο «Σπίτι της Κύπρου» στις 8-12-1997.
Share this
