Εσείς, πως αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες σας, φίλες μου;

 

Αφόρμηση για το σημερινό κείμενο αποτελεί η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας (8η Μαρτίου, διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών). Ωστόσο δεν εστιάζει στην πάσης φύσεως παραβίαση των δικαιωμάτων, που εξάλλου έχω ασχοληθεί και σε άλλα κείμενά μου, αλλά στη συνειδητοποίηση και στη διάθεση διεκδίκησή τους από τις γυναίκες.

 

 

Εσείς, πως αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες σας, φίλες μου;

 

Μια νεαρή κοπέλα πήγε στη γιαγιά της και της μίλησε για τη ζωή της και για το πόσο δύσκολο τής ήταν να καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα της... Μόλις είχε ανακαλύψει ότι ο άντρας της την απατάει και ένιωθε συντετριμμένη. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Πρόσφατα την είχαν απολύσει από την δουλειά της και πίστευε ότι, αν χώριζε, θα αντιμετώπιζε τρομερές οικονομικές δυσκολίες, για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Κάθε φορά που νόμιζε ότι έλυνε ένα πρόβλημα, κάποιο άλλο τής χτυπούσε την πόρτα. Είπε στη γιαγιά της ότι είχε κουραστεί να παλεύει και ότι ήταν έτοιμη να τα «παρατήσει»...

Η γιαγιά της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρεις κατσαρόλες με νερό και τις  έβαλε πάνω στα αναμμένα μάτια της κουζίνας. Σύντομα οι κατσαρόλες με το νερό άρχισαν να βράζουν. Στην πρώτη έβαλε μέσα καρότα, στη δεύτερη αυγά και στην τρίτη έριξε μερικούς κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Σε περίπου είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω και τα έβαλε σε ένα μπολ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε και αυτά σε ένα μπολ. Το ίδιο έκανε και με τους κόκκους καφέ.

Γυρνώντας στην εγγονή της, τη ρώτησε: «Πες μου, τι βλέπεις;»

«Καρότα, αυγά και καφέ» απάντησε η νεαρή κοπέλα.

Η γιαγιά τής ζήτησε να πλησιάσει περισσότερο και να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.

Της είπε στη συνέχεια να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το εσωτερικό του βραστού αυγού ήταν πολύ σκληρό.

Τέλος της είπε να πιει μια γουλιά καφέ. Η κοπέλα χαμογέλασε, καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του.

Η νεαρή κοπέλα τότε ρώτησε: «Τι σημαίνει αυτό, γιαγιά;»

Η γιαγιά της, της εξήγησε ότι, αν και όλα τα αντικείμενα είχαν αντιμετωπίσει τις ίδιες σκληρές συνθήκες, δηλαδή το βραστό νερό, το καθένα τους αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο, όταν μπήκε μέσα στο βραστό νερό, ήταν δυνατό και σκληρό. Όταν έβρασε, όμως, έγινε μαλακό και αδύναμο. Πριν μπει το αυγό στη κατσαρόλα, ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα προστάτευε το υγρό εσωτερικό του. Όμως, όταν έβρασε, το εσωτερικό του σκλήρυνε! Οι κόκκοι του καφέ δεν άλλαξαν οι ίδιοι. Άλλαξαν, όμως, όλο το βραστό νερό της κατσαρόλας.

«Εσύ ποια είσαι;» γύρισε και ρώτησε η γιαγιά την εγγονή της. «Όταν οι δυσκολίες σού χτυπούν τη πόρτα, πώς ανταποκρίνεσαι; Σαν το καρότο, σαν το αυγό ή σαν τους κόκκους του καφέ; Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό αλλά με τον πόνο και τις αντιξοότητες, μαραίνεται, μαλακώνει και χάνει τη δύναμη του; Είσαι το αυγό που ξεκινάει με αγνή, όμορφη καρδιά που, όμως, οι πρώτες δυσκολίες το/την σκληραίνουν; Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ που αντί να αλλάξει ο ίδιος, όπως το αυγό και το καρότο, αλλάζει το καυτό νερό, απελευθερώνοντας άρωμα και γεύση;»

Εσείς, πως αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες σας, φίλες μου; Σαν ένα καρότο, σαν ένα αυγό ή σαν ένα κόκκο καφέ; Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν απαραίτητα τα πάντα στη ζωή τους: Χρήματα, σπίτια, ευτυχισμένο γάμο, καλή δουλειά. Απλώς κρατούν από όλα όσα τους φέρνει η ζωή, αυτά που έχουν πραγματικά σημασία και προχωρούν... σαν τον κόκκο καφέ. Όταν τους χτυπούν οι δυσκολίες, δεν απογοητεύονται αλλά βρίσκουν τη δύναμη να αλλάξουν την κατάσταση και να την κάνουν καλύτερη.

Share this

Βασίλης Αλεξίου