Ψύχραιμη
ματιά
Με αφορμή τη λήξη της σχολικής χρονιάς θα ήθελα να
γράψω ένα κείμενο, προσθέτοντας πολλά προσωπικά στοιχεία, τα οποία πιστεύω πως
με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκφράζουν και πολλούς από εσάς, φίλοι μου αναγνώστες.
Να μην εκθέσω, δηλαδή, μόνον τις απόψεις μου, αλλά συγχρόνως να τις επενδύσω με
τη χροιά του συναισθήματος που πηγάζει από γεγονότα που έχω βιώσει. Το κείμενο-
που θα μπορούσε να έχει υποτίτλους: «Δάσκαλος
- μαθητής - Σχέση μαγείας - Δούναι και λαβείν - Αισθήματα - Επιρροές ζωής»-
θα δημοσιευθεί σε δύο μέρη για την οικονομία του χώρου που φιλόξενα μου παραχωρείται
από τον Π.Τ.. Θα «πατήσω» πάνω σε αυτές τις ενδείξεις και
επιτρέψτε μου να τις αναπτύξω σήμερα με κάποια άλλη γραφή. Ξεκινώ.
Στον δάσκαλό μου με αγάπη (Α’ Μέρος)
Στη ζωή μας υφαίνουμε πολλούς δεσμούς. Ένας,
όμως, ξεχωριστός δεσμός είναι αυτός που σφυρηλατείται μεταξύ δασκάλου και
μαθητή. Στο μυαλό μας πάντα έχουμε τα
λόγια που είπε ο Μ. Αλέξανδρος αναφερόμενος στον Αριστοτέλη: «Στους γονείς μου
οφείλω το ζην, αλλά στον δάσκαλό μου το ευ ζην». Βεβαίως αναφερόμαστε σε
δασκάλους δοτικούς, αληθινούς παιδαγωγούς, που θέλουν να δώσουν, να προσφέρουν,
να διδάξουν, να καθοδηγήσουν, να διαπλάσουν. Από αυτούς τους εκπαιδευτικούς το
παιδί σίγουρα θα πάρει, θα μάθει, θα καθοδηγηθεί.
Υπάρχουν μαθητές που στην καλύτερη περίπτωση δεν έχουν
να θυμηθούν τίποτε από τους διδασκάλους τους και στην χειρότερη νιώθουν
αποστροφή για ό,τι έχει σχέση με το σχολείο. Στην περίπτωση αυτή έχει συντελεσθεί πολύ κακό. Υπάρχουν, όμως, και αυτοί που είχαν την τύχη να συναντήσουν έναν- έστω-
ξεχωριστό δάσκαλο, ο οποίος σφράγισε την μετέπειτα ζωή τους με τον πλέον
θετικό τρόπο.
Ο γράφων έχει να θυμηθεί απ' το Δημοτικό
Σχολείο του Παλαιοκκλησίου Καρδίτσας, έναν θαυμάσιο δάσκαλο ονόματι Βενέδικτο
Δανιήλ. Με τον υπέροχο τρόπο του
έγινε ο αίτιος να διορθώσω τον χαρακτήρα και πλείστα πράγματα της διδασκαλικής
μου πορείας, ανάγονται στο έργο αυτού του Δασκάλου. Ήταν δίκαιος. Ενθάρρυνε
τους μαθητές. Τραγουδούσε, έψελνε. Ερχόταν στο χωριό από την πόλη με το
ποδήλατό του- το οποίο αυθαιρέτως χρησιμοποιώντας το, το χάλασα δυο φορές-
απλός και πρόσχαρος! Τέλος είχε το θάρρος και τη γενναιότητα- ναι, ναι
χρειαζόταν θάρρος και γενναιότητα- να με κάνει σημαιοφόρο, αντιμετωπίζοντας
τοπικιστικές αντιλήψεις του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, μιας και, πρώτον, δεν
ήμουν Παλλαιοκλησιώτης και, δεύτερον, ήμουν παιδί αριστερής οικογένειας, μέγα
«αμάρτημα» για τα πολιτικά ήθη εκείνης της εποχής!
Στο
2ο Γυμνάσιο[2] έχουν ξεχωρίσει μέσα μου τέσσερις
εκπαιδευτικοί: ο βιολόγος Κάκκος
Δημήτρης που μου δίδαξε με την παρουσία του την πραότητα[3].
Ο θεολόγος Καλογερόπουλος Χρήστος[4] την
υπομονή και την ανεκτικότητα. Η καθηγήτρια της Οικιακής Οικονομίας κα. Περγαντή Ευθ. που μας μάθαινε σπουδαία
πράγματα για την υγιεινή, άσχετα, αν εμείς τότε δεν καταλαβαίναμε τη
χρησιμότητά τους. Και τέλος η φιλόλογος κα.
Καραπάνου Στ.[5],
που την είχα σε όλα τα φιλολογικά μαθήματα του γυμνασίου και τα τρία χρόνια! Μ' έμαθε να κάνω αναλύσεις και οι
σημερινοί μαθητές μου ξέρουν να αναλύουν ένα ποίημα, να το μετατρέπουν σε
διήγημα ή να βάζουν δικό τους τέλος, δίνοντας στο έργο καινούριες προεκτάσεις,
ψάχνοντας για την ουσία και μη μένοντας στο προφανές.
Στους
ανθρώπους που μας έχουν κάνει ανώτερους πνευματικά οφείλουμε αιώνια ευγνωμοσύνη.
Εάν τους δούμε στο δρόμο να τους σφίξουμε στην αγκαλιά μας. Εάν οι αποστάσεις
είναι μεγάλες να τους θυμηθούμε με ένα τηλέφωνο στη γιορτή τους ή σε κάποια
άλλη σημαντική, χρονική στιγμή...
Συνεχίζεται…
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή. (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις,
επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Όπου τώρα
Διευθυντής είναι ο κ. Νίκος Νεοχωρίτης, ο οποίος μου παράσχε για την
συγγραφή του κειμένου ευχαρίστως στοιχεία από εκείνα τα χρόνια, και τον
ευχαριστώ.
[3] Την οποία
διέκρινα και 15 χρόνια μετά, όταν στα πλαίσια λειτουργίας Φροντιστηρίου Μέσης
Εκπαίδευσης, συνεργάστηκα με την Β/θμια Εκπαίδευση του Νομού, όπου ήταν πλέον
Διευθυντής!
[4] Μετέπειτα
επίσκοπος Ρεντίνης με το όνομα Σεραφείμ.
[5] Είναι η μόνη εκπαιδευτικός στα γυμνασιακά μου
χρόνια που δεν ξέρω απολύτως τίποτα για την μετέπειτα πορεία της. Γι’ αυτό,
αν κάποιος φίλος αναγνώστης ξέρη κάτι, ας επικοινωνήσει μαζί μου.
Share this
