Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου,
Φιλόλογος [1]
Νέα τραγωδία
στην άσφαλτο είχαμε την περασμένη εβδομάδα! Η κοπάνα από το σχολείο μετατράπηκε
μέσα σε λίγη ώρα σε τραγωδία, όταν το όχημα στο οποίο επενέβαιναν τρεις
15χρονοι έφηβοι με οδηγό έναν από αυτούς (!) συγκρούστηκε μετωπικά με ένα
φορτηγό. Σοκ στους γονείς τους που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη.
Γονείς, τα παιδιά μαθαίνουν μέσω της μίμησης!
Η «ηρωίνη» της ταχύτητας ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά τρία ανήλικα παιδιά
βρέθηκαν στον ανεμοστρόβιλο που συνθέτει το πάτημα του γκαζιού και τα είδωλα
που περνούν με ταχύτητα αστραπής από το πλάι του ματιού. Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος
όλος λέει ο θυμόσοφος λαός. Και ο θάνατος των τριών ανήλικων έγινε σε μια
στιγμή. Μια στιγμή που οι τρεις μαθητές είχαν κάνει κοπάνα από το σχολείο τους
μόνο και μόνο για να πάνε μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Με ποιο αυτοκίνητο; Το
αυτοκίνητο του γονέα ενός παιδιού. Που εικάζω ότι του είχε εμπιστοσύνη του γιού
του, δηλαδή του 15χρονου παιδιού του. Του 15χρονου επαναλαμβάνω!
Για το θέμα της οδηγικής παιδείας έχω ξαναγράψει[2]
με αφορμή την
τραγωδία με το δυστύχημα στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας που άφησε νεκρά τέσσερα
άτομα εξαιτίας της «τρελής» πορείας της Πόρσε ενός 24χρονου, γιου του mr Jumbo πριν από 20 μήνες. Το να
ξαναγυρίζουμε στα ίδια θέματα, ψάχνοντας εκ νέου αιτίες και παραλείψεις δεν
ξέρω αν τελικά έχει κάποιο νόημα, αφού είναι φανερό πως πάντοτε θα υπάρχουν
κάποιοι αμετανόητοι «εραστές» του κινδύνου, επομένως και του θανάτου[3].
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για κάτι ουσιωδέστερο που έχει - κατά τη γνώμη μου- πολύ
μεγάλη σχέση και με το παραπάνω θέμα.
Φίλοι μου, είναι δεδομένο ότι τα
παιδιά επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από εμάς, τους γονείς τους. Αυτό έχει
ως αποτέλεσμα να οικειοποιούνται πολλές δικές μας συμπεριφορές, νοοτροπίες και
αντιλήψεις. Έτσι, είναι φυσικό να μας θεωρούν πρότυπα μίμησης και ταύτισης. Επομένως,
το θέμα είναι να αναζητούμε τους τρόπους εκείνους με τους οποίους μπορούμε να
αποτελέσουμε θετικό πρότυπο για εκείνα.
Ο τρόπος που μαθαίνουν τα παιδιά είναι μέσω της μίμησης. Επομένως, για να αποτελέσουν οι γονείς ένα θετικό
πρότυπο για τα παιδιά τους, θα πρέπει να έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους. Οι
περισσότεροι γονείς ζητούν την πειθαρχία από τα παιδιά τους, αλλά αυτό που θα έπρεπε
να επιδιώκουν πρώτιστα θα ήταν να μπορούν οι ίδιοι να πειθαρχούν τον εαυτό
τους.
Είναι εύκολο να επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά
τους τα «όχι» και τα «μη»: «Μη λες ψέματα», «Μη φωνάζεις», «Μη χτυπάς», και
αργότερα «Μη καπνίζεις», «Μην ξενυχτάς» κλπ.,
αλλά θέλει προσπάθεια και πειθαρχία από τους ίδιους τους γονείς να κάνουν πράξη
αυτά που κηρύττουν.
Συμπερασματικά: Αυτό που βλέπουν
και πιστεύουν τα παιδιά, αυτό και γίνονται. Ό,τι συμπεριφορές παρατηρούν, αυτές επαναλαμβάνουν. «Το μήλο κάτω από τη μηλιά
θα πέσει», λέει ο λαός. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να γίνουμε εκείνη η «μηλιά»
που κουβαλάει στα κλαδιά της τους σωστούς καρπούς…
Share this
