Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
ΕΚΛΟΓΕΣ- ΜΕΡΟΣ Β’
Στην ελληνική πολιτική όλα μπορούν να συμβούν
Μιλούσα στο προηγούμενο κείμενο για τους υποψηφίους (ο
αριθμός τους έφτασε περίπου τους 80.000) που πήραν μέρος σε όλες τις εκλογές
(τοπικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές) στις 26 του Μάη, γράφοντας, σκωπτικά, πως
έως τώρα η Ελλάδα ήταν η χώρα που «γέννησε» τη Δημοκρατία. Επίσημα, πλέον «γέννησε»
και τους υποψηφίους!
Η σημαντικότερη εξέλιξη των ευρωπαϊκών και
αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν να μπει η χώρα εκ νέου σε προεκλογική περίοδο (η
οποία επίσημα άρχισε πριν από 5 ημέρες). Μια δεύτερη εξέλιξη ήταν να αποχωρήσει
ο Ευάγγελος Βενιζέλος από το ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ), οργισμένος, επειδή η Φώφη
Γεννηματά του πρότεινε να διεκδικήσει την βουλευτική επανεκλογή του σε
οποιαδήποτε εκλογική περιφέρεια επιθυμεί ή να μπει στην τιμητική τελευταία θέση
του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ποιος είδε τον «Μπένυ» και δε φοβήθηκε; Άσχετο:
ποιος ανέσπλαχνος «νονός» έδωκε το όνομα του καλοκάγαθου τηλεοπτικού ήρωα Μπένυ Χιλλ
στον αμετροεπή αυτόν πολιτικό;
Πάντως,
δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην κεντρική
πολιτική σκηνή τρεις δεκαετίες τώρα και μάλιστα εκτός από βουλευτής υπήρξε
υπουργός σε κορυφαία υπουργεία (Άμυνας, Οικονομικών, Αντιπρόεδρος) να τρέχει[2]
τώρα, κάνοντας μαζώξεις «εξηντάχρονων συνομηλίκων του», λέγεται μάλιστα πως
εσχάτως «κολλητός» του φίλος είναι ο Αντώνης Σαμαράς(!), βολιδοσκοπώντας το
ενδεχόμενο(;) να βρει πολιτική στέγη. Όμως, ως χώρα δεν πάσχουμε από
πολιτικούς, από πολιτική πάσχουμε.
Η
μόνη εξήγηση που δίνει το φτωχικό μυαλό μου είναι πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος και
οι «όμοιοι» του κατατρύχονται από το σύνδρομο της «στέρησης εξουσίας» και επιζητεί
τη δημοσιότητα. Είναι λάγνοι της εξουσίας, αρχομανείς. Διότι εάν είχε
συναίσθηση του τι έχει πράξει σε βάρος συνανθρώπων του αυτός ο «χονδρός»
πολιτικός θα έπρεπε να είχε αποχωρήσει από την πολιτική[3]
πολύ πριν τον εκδιώξει κακήν κακώς η Φώφη Γεννηματά. Θυμίζω μόνο ένα: Το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων με τη συμμετοχή
και των ομολογιούχων του Ελληνικού Δημοσίου[4],
οι οποίοι έχασαν σε μια νύχτα (αυτή του PSI) τις οικονομίες τους! Χρήματα που
βγήκαν με ιδρώτα και αίμα- κόποι ολόκληρης ζωής- και που επενδύθηκαν στο κράτος
ως βέβαιη εγγύηση.
Εν κατακλείδι: ο Βενιζέλος και κάθε Βενιζέλος
καλά κάνει και μαζεύει φίλους και δημοσιογράφους σε πολυτελείς ψαροταβέρνες και
εστιατόρια τρώγοντας, πίνοντας και συζητώντας το πολιτικό του μέλλον. Το θέμα
είναι για πόσο ακόμη εμείς οι πολίτες- ψηφοφόροι θα αφήνουμε τύπους σαν τον
Βενιζέλο να μας κοροϊδεύουν… Στην ελληνική πολιτική όλα μπορούν να συμβούν,
αλλά τέτοιες «παραδοξολογίες»
συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που ξεπερνούν τα όρια της αντοχής και
ανοχής ενός κριτικά σκεπτόμενου πολίτη.
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός
Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Το «τρέχει» εννοείται πως είναι
σχήμα λόγου. Από ψαροταβέρνα σε ψησταριές και από ψησταριές σε πιτσαρίες
τρέχει, φαντάζομαι.
[3] Δεν είναι όμως εύκολο για αυτούς!
Σκεφτείτε πόσα χρόνια είναι εκτός πολιτικής σκηνής ο Πάγκαλος και ακόμη, όταν
του δίνει «στασίδι» ο ΣΚΑΙ, θα βγει να βρίσει κάποιον, αρκεί να φανεί ότι
υπάρχει!
[4]
Σε όλη τη χώρα – κατά προσέγγιση – οι οικογένειες που έχασαν τις
οικονομίες τους φτάνουν τις 20.000.
Share this
