Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]
Αυτό δεν πολεμιέται με 100 προσαγωγές και 30
συλλήψεις…[2]
Έχουμε εθιστεί στη βία. Οι
εικόνες με τα αίματα στο πεζοδρόμιο, όπου είχαν δώσει ραντεβού «θανάτου»
χούλιγκανς πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα με «κερασάκι στην τούρτα» τα
όσα προκάλεσαν την περασμένη Κυριακή 20-30 ανεγκέφαλοι στον αγώνα ΠΑΟ-
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, σκηνές που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου, πολύ φοβάμαι πως κάποιους
μάλλον τους έτερψαν παρά τους
προβλημάτισαν. Όλο το προηγούμενο
διάστημα η αστυνομία είχε επιχειρήσει να αποτρέψει τα «ραντεβού του θανάτου»
μεταξύ των οπαδών, κάνοντας εφόδους σε γραφεία και στέκια τέτοιων «φιλάθλων»,
με δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Όμως, ο κατήφορος του ελληνικού ποδοσφαίρου
δεν απεφεύχθη.
Ας
δούμε το θέμα με ψύχραιμη ματιά, φίλοι μου. Εκατοντάδες τέτοια περιστατικά
συμβαίνουν πανευρωπαϊκά σε «κρίσιμους» αγώνες. Η βία, που ισοπεδώνει νόμους και θεσμούς, αντί να
δημιουργεί αποτροπιασμό, γίνεται μάλλον μοντέλο προς μίμηση. Το ποδόσφαιρο ως «μηχανή» παραγωγής συγκινήσεων αποτελεί «ιδανικό» χώρο έκφρασης της βίας.
Είναι το αθλητικό υπερεγώ, η ένταση που γεννά η συμμετοχή σε ένα τεράστιο «Εμείς»
ενάντια σε ένα οχληρό και μισητό «Εσείς»! Είναι η δύναμη των συμβόλων, τα ιδεολογήματα περί ανώτερης φυλής. όπου
ομάδα σημαίνει φυσική δύναμη, ανδρισμός, τοπικισμός, ιδιώματα κατανοητά μόνο
στους μυημένους μιας τέτοιας «λογικής». Είναι η τελετουργία του πολέμου– χρώματα,
συνθήματα, ύμνοι, φωνές. Η κυριαρχία πάνω στον άλλο, με κάθε
τίμημα…
Γι’ αυτό δεν πολεμιέται εύκολα ο
χουλιγκανισμός. Οι απαγορεύσεις απλώς τον μεταφέρουν από τις κερκίδες στα πάρκα,
στα πέριξ των αυτοκινητόδρομων, αλλά και μέσα στον αγωνιστικό χώρο ακόμη και αν
τίποτα δε δίνει αφορμή, όπως μια λάθος απόφαση του διαιτητή ή του επόπτη ή η
παρουσία οπαδών της αντιπάλου ομάδας στις κερκίδες. Για του λόγου το αληθές,
τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη στο γήπεδο του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ προχθές, εντούτοις
συμπλοκές υπήρξαν και ο αγώνας διεκόπη. «Μεταξύ ποιών;» θα αναρωτιέται κανείς
αδαής. Μεταξύ των χούλιγκανς της ίδιας ομάδας! Επομένως, είτε στα «ξέφωτα» των
πόλεων είτε στους αγωνιστικούς χώρους οι χούλιγκανς προβαίνουν στο δικό τους «ξεκαθάρισμα
λογαριασμών» με καδρόνια, λοστούς, μαχαίρια. Ποιος νοιάζεται για τον αγώνα; Προέχει
η συντριβή του αντιπάλου, του όποιου αντιπάλου- ακόμη και αν αυτός είναι της
ίδιας ομάδας, αλλά άλλης αντίληψης- το ράντισμα της γης με εχθρικό αίμα...
Και
ας μην ξεχνάμε και τούτο: οι χούλιγκανς
δεν είναι όλοι τύποι περιθωριακοί με ξυρισμένα κεφάλια, τατουάζ,
αλυσίδες και σβάστικες. Οι περισσότεροι είναι
παιδιά της διπλανής πόρτας που επιζητούν τη βία, επειδή την απολαμβάνουν. Για
πολλούς λόγους. Είναι οι στενοί ορίζοντες, η βαρεμάρα, η μοναξιά, η οικονομική
δυσπραγία ή αστάθεια, η διάψευση ονείρων, οι διαρρηγμένοι οικογενειακοί δεσμοί, η καταπιεσμένη οργή, η
αντικατάσταση του σεβασμού προς τους άλλους με την αντιπαλότητα, της διάθεσης
για συνεργασία με τον ατομισμό, η τρικυμία που φέρνουν οι ουσίες σε σώμα και
πνεύμα, ή απλώς η ορμή των νιάτων που δε βρίσκει άλλη διέξοδο από το άγριο ξύλο
μέχρι να χυθεί αίμα… Μια μονοδιάστατη παλινδρόμηση ανάμεσα στην απάθεια και
την εμπάθεια, τον μηδενισμό και στον ξέφρενο ανταγωνισμό.
Και
αυτό δεν πολεμιέται με 100 προσαγωγές και 30 συλλήψεις. Ο χουλιγκανισμός είναι βαθιά ριζωμένος στη σάρκα του δυτικού πολιτισμού.
Βρίσκεται στη ρωγμή που δημιουργούν στο
σύστημα οι αντιφάσεις, οι ανισότητές του. Μπορεί κανείς να μετριάσει κατά
βήματα την ένταση της φωτιάς έπειτα από πολλαπλές «ενέσεις» παιδείας και
διεξόδων στο νεανικό πληθυσμό. Οι νέοι θέλουν να βλέπουν εμπρός τους φωτεινές
πολιτείες, όχι έναν μαύρο τοίχο που τους εγκλείει σε μια παραμελημένη
κοινότητα. Επιζητούν την παρέμβαση στη ροή των μεγάλων και των μικρών
συμβάντων, όχι το βάλτωμα σε ένα ωχρό πεδίο επαναλαμβανόμενων απογοητεύσεων.
Όμως, η κοινωνία μας έχει λάβει μια τέτοια πορεία…
[1] Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη και
Σάββατο στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις,
παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Στο παρόν
κείμενο αξιοποίησα στοιχεία από το άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη στην «Καθημερινή», 08.11.2015, με τίτλο «Η απόλαυση
της βίας».
Share this
