Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Πού βρίσκεται άραγε η αλήθεια;


                                                          

                                                                           
                                                                             Ψύχραιμη ματιά
Επιμέλεια: Βασίλης Αλεξίου, Φιλόλογος [1]




Πού βρίσκεται άραγε η αλήθεια;


            Εγώ τον κ. Γιώργο Δ. Καραβίδα δεν το γνωρίζω προσωπικά. Διαβάζοντας, ωστόσο, το κείμενό του[2] την περασμένη εβδομάδα στα τοπικά έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. σχετικά με τη δρομολογούμενη εγκατάσταση αιολικών πάρκων, με σημαντικό αριθμό ανεμογεννητριών, στα βουνά των Αγράφων διαπίστωσα πως την άποψή του την στηρίζει με επιχειρήματα. Σταχυολογώ τα πιο σημαντικά:
·      H όποια «παραγόμενη» από τις ανεμογεννήτριες ενέργεια είναι ασταθής και απρόβλεπτη, εξαρτώμενη άμεσα από την ύπαρξη, την ένταση, κ.λ.π. του ανέμου, γεγονός που πολύ συχνά και σε συνδυασμό με το ότι η συγκεκριμένη ενέργεια δεν είναι εφικτό ν’ αποθηκευθεί, τις καθιστά άχρηστες.
·      Οι ανεμογεννήτριες δε μπορούν να παράγουν «φορτίο βάσης» και να στηρίξουν δίκτυο, με αποτέλεσμα την ανάγκη διαρκούς υποστήριξής τους από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς ή και άλλες συμβατικές μορφές παραγωγής ενέργειας.
·      οι ανεμογεννήτριες έχουν ανάγκη από νέα δίκτυα μεταφοράς με αποτέλεσμα να γεμίζει ο τόπος από τους γνωστούς σ’ όλους μας πυλώνες υψηλής τάσης με τους κινδύνους που αυτή εγκυμονεί για τα παρθένα δάση της περιοχής.
·      Οι ανεμογεννήτριες δε «ζουν» για πάντα, οπότε τα βουνά μας κάποια στιγμή θα γεμίσουν με παντελώς άχρηστα παλιοσίδερα και μπετόν.
·      Είναι ανύπαρκτα, στην πράξη, τα υποσχόμενα από τις εταιρείες[3] «ανταποδοτικά» έργα και «αντισταθμιστικά» οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες αλλά και τους ίδιους τους καταναλωτές. Τέλος,
·      Δε διανοείται κάποιος να κάνει την παραμικρή σύγκριση για τη σχέση μεταξύ κόστους (περιβαλλοντικού, κοινωνικού, οικονομικού, κ.λ.π.) από την εγκατάσταση και τη λειτουργία των ανεμογεννητριών και του όποιου αντίστοιχου οφέλους απ’ αυτές, ώστε ν’ αποδειχθεί η πραγματική ή μη ωφελιμότητα  και χρησιμότητά τους.
Τελειώνει το κείμενό του, λέγοντας ότι θα πάψει να έχει αυτή τη γνώμη μόνο αν και όταν  οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) καταφέρουν να σταθούν τουλάχιστον ισάξιες των σημερινών συμβατικών μορφών παραγωγής ενέργειας, να τις υποκαταστήσουν πραγματικά και όχι στα λόγια και να εγγυηθούν ότι, από μόνες τους και χωρίς καμία άλλη υποστήριξη, μπορούν, όπως υπόσχονται, να ηλεκτροδοτήσουν «καθαρά», φτηνά και με ασφάλεια.
Δε μιλάει με επιχειρήματα, φίλοι μου; Μιλάει. Μήπως δεν είναι εξακριβωμένα, επομένως αξιόπιστα, όσα λέει; Ας βγει κάποιος που έχει αντίθετη άποψη και με επιχειρήματα να υποστηρίξει το αντίθετο. Και αυτός ο άλλος δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι κάποιο μέλος από το Δημοτικό Συμβούλιο Καρδίτσας (που με την υπ’ αριθ. 465/2016 απόφαση) ή το Δημοτικό Συμβούλιο Πλαστήρα (που με την υπ’ αριθ. 227/2017 απόφαση) είπαν κατά πλειοψηφία «ΝΑΙ» στη δημιουργία των ανεμογεννητριών στις κορυφές των Αγράφων. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύω ότι δεν έχουν εξειδικευμένη κατάρτιση, οπότε αφού δόθηκαν οι «εγγυήσεις» από τις «ανώνυμες» εταιρείες είπαν ναι.
Ωστόσο, το θέμα είναι όχι μόνο ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι θα τηρηθούν οι «εγγυήσεις», αλλά εάν η υπόθεση των αιολικών πάρκων πάνω στις αετοκορφές είναι επ’ ωφελεία  και χρησιμότητά ειδικότερα για τις τοπικές μας κοινωνίες και τους καταναλωτές αλλά και γενικότερα για την εθνική μας οικονομία ή είναι ακόμη μια μπίζνα που έχουν σκεφτεί και δρομολογήσει παλιοί και νέοι «εθνικοί εργολάβοι» στην καμπούρα του δόλιου πολίτη. Μπίζνα, η οποία προκύπτει από την αύξηση της τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, τόσο εξαιτίας των «επιδοτήσεων» και των εγγυημένων τιμών με τις οποίες ο διαχειριστής του «συστήματος» απορροφά την όποια «παραγόμενη» από τις ΑΠΕ ενέργεια όσο και από τα έργα στήριξης και υποστήριξης που πρέπει να γίνουν (άνοιγμα δρόμων, τόνοι σκυροδέματος, σιδηρικών κ.α.), ώστε να στηθούν και να σταθεροποιηθούν κατόπιν οι ανεμογεννήτριες (ύψους 100 μέτρα η καθεμιά!).
Πού βρίσκεται άραγε η αλήθεια, φίλοι μου; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως και κάπου στη μέση, όπως έλεγε και ο Ευάγγελος Παπανούτσος[4], όταν διαπραγματευόταν ένα θέμα, βλέποντας το από πολλές πτυχές. Εγώ, πάντως θα είμαι καχύποπτος και θα αμφισβητώ τις «αίολες» προθέσεις κάθε «Πουνέντη, Ζέφυρου, Σιρόκου ή Τραμουντάνα ανέμου- ανώνυμων εταιρειών- έως ότου διαβάσω ένα κείμενο που με αξιόπιστα επιχειρήματα θα μιλάει περί του αντιθέτου και θα είμαι αλληλέγγυος με όλους αυτούς που είναι πολέμιοι (με επιχειρήματα επαναλαμβάνω) τέτοιων επιχειρηματικών ενεργειών.




[1]  Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ αρθρογραφεί κάθε Πέμπτη και Κυριακή στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία  κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] «Εάλω» τ’ ΑΓΡΑΦΑ; ... και με «κερκόπορτα» τις ΑΠΕ;
[3] «ΑΝΕΜΟΔΟΜΙΚΗ Α.Ε.Ε.» και  «ΠΟΥΝΕΝΤΗΣ Α.Ε.Ε.».
[4] Σημαντικός Έλληνας παιδαγωγός, φιλόσοφος, θεολόγος και δοκιμιογράφος του 20ου αιώνα.


Share this