Ψύχραιμη ματιά
«Φουκαρά από τα Τρίκαλα» χαρακτήρισε ο Πάνος Καμμένος τον βουλευτή
του ΣΥΡΙΖΑ Σάκη Παπαδόπουλο, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες δεν σταμάτησε να
επιτίθεται στον ΥΠΕΘΑ. Μιλώντας στην ΕΡΤ την περασμένη Δευτέρα, ο
Πάνος Καμμένος χαρακτήρισε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ «φουκαρά από τα Τρίκαλα»,
που όπως είπε «ήρθε να μου ζητήσει ρουσφέτια αλλά του είπα, αγόρι μου φύγε, δεν
κάνουμε πλέον ρουσφέτια και από τότε τα έχει βάλει μαζί μου».
«Φουκαρά» Βουλευτή από την… επαρχία
Τι μου θύμισε
αυτή η κουβέντα του Πάνου Καμμένου…
Μου θύμισε μια εκμυστήρευση ειλικρίνειας ενός Καρδιτσιώτη βουλευτή πριν από 20
χρόνια. Βρισκόταν στο γραφείο του διευθυντή της εφημερίδας «Αλήθεια» κ.
Αμβροσίου, με τον οποίο τότε συνεργαζόμουν εγώ, πριν φύγω για την Κω. Μιλούσαν
για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.
Σε κάποια αποστροφή του λόγου του μας λέει: «Και μη νομίζετε πως λέει
κάτι το ότι κάποιος είναι κυβερνητικός βουλευτής! Δε λέει σχεδόν τίποτα. Τον
πρωθυπουργό- αρχηγό του κόμματος μας- τον βλέπουμε στη χάση και τη φέξη, ιδίως
όταν είναι να μας κάνει κανένα «μασάζ» ενόψει κάποιου κρίσιμου νομοσχεδίου ή
για καμία ψήφο εμπιστοσύνης ή στην προεκλογική περίοδο, αν τυχόν περάσει από
την περιοχή μας για ομιλία, ενώ, για να σε δει κάποιος υπουργός πρέπει να
κλείσεις με τη γραμματέα του ραντεβού και να περιμένεις στο γραφείο αναμονής.
Εμένα προσωπικά μου συνέβη και το εξής: ενώ έκλεισα ραντεβού συνάντησης με τον
υπουργό και περίμενα στο γραφείο αναμονής, την ώρα που ήρθε η σειρά μου,
εμφανίζεται ξάφνου ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης (εκλεγόταν στη Β’
Αθηνών)και ζητά να συναντήσει αμέσως τον υπουργό! Η γραμματέας, μπαίνει στο
γραφείο του Υπουργού, μιλά μαζί του και, βγαίνοντας λέει στον αντιπολιτευόμενο
βουλευτή- πρώην υπουργό και «βαρύ» όνομα- να περάσει στο υπουργικό γραφείο». «Τα
’χασα», μας λέει ο δικός μας βουλευτής, «μα δεν είπα τίποτα. Όταν κάποια στιγμή
ήρθε η σειρά μου, διαμαρτυρήθηκα στον υπουργό για τη μεταχείρισή μου, πόσο
μάλιστα που είμαστε και στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα- κόμμα, του λέω».
-«Και τι λέει αυτό», μου απάντησε. «Ποιος είσαι εσύ; Ένας βουλευτάκος
της Καρδίτσας, που εκλέχτηκες με 5-6, άντε 10.000 ψήφους. Αυτός εκλέγεται στην
Αθήνα με 100.000 σταυρούς! Το κατάλαβες; Άσε που δεν είσαι και προεδρικός[2]!».
- «Δεν είπα τίποτα», είπε ο βουλευτής μας, «αλλά κατάλαβα πολλά».
-«Εγώ να δεις κύριε βουλευτά», είπα. Από τότε δεν τρέφω καμιά αυταπάτη για την
«τέχνη» της Πολιτικής. Εξάλλου έχω αναφερθεί σε αυτήν και σε άλλα 7-8 κείμενά
μου, στα 300 που έγραψα μετά την επιστροφή μου στην Καρδίτσα, απόδειξη πως
είναι εκούσια απόφασή μου να μην της δίνω στη γραφή μου πολύ χώρο.
Κοντολογίς, για τον πολύ κόσμο το να είναι κάποιος βουλευτής,
περιφερειάρχης, δήμαρχος κ.τ.λ είναι ένα προνομιακό αξίωμα, το οποίο προσδίδει
στον άνθρωπο αυτόν αίγλη, προνόμια και πολλά χρήματα. Εν μέρει αυτό ισχύει.
Όμως, οι κατάρες του κόσμου, τα κουτσομπολιά (συνήθως για την προσωπική του
ζωή), προπάντων η ζήλεια και ο φθόνος είναι το βαρύ αντίτιμο που καλείται να
πληρώσει. Άσε που οι υποχρεώσεις τους είναι τέτοιες, ώστε να συναναστρέφονται
ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση ούτε που θα χαιρετούσαν, ενώ δεν έχουν χρόνο
για την οικογένειά τους και τα παιδιά τους. Αν προσθέσει κανείς και τη
ματαιόδοξη αγωνία τους για το «πολιτικό» τους μέλλον, είναι στα αλήθεια «φουκαράδες»,
όχι έτσι όπως το εννοούσε ο Πάνος Καμμένος και ο συμπατριώτης βουλευτής (τότε),
αλλά για το προσωπικό τους κόστος μπροστά στις (κατά τη ταπεινή μου γνώμη)
μωροφιλοδοξίες τους.
[1]
Ο κ. ΑΛΕΞΙΟΥ
αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Πρωινός
Τύπος». (Για τυχόν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, επικοινωνία κ.τ.λ: vaalexiou@yahoo.gr)
[2] Πράγματι, ο Καρδιτσιώτης βουλευτής
σε εσωκομματικές εκλογές που είχαν προηγηθεί του γεγονότος ανήκε φανερά στο
περιβάλλον υποψηφίου αρχηγού του κόμματος, ο οποίος τελικά ηττήθηκε. Αντίθετα,
ο συνάδελφός βουλευτής- νυν υπουργός - ανήκε φανερά στο περιβάλλον του
υποψηφίου αρχηγού του κόμματος, ο οποίος τελικά νίκησε.
Share this
